Paralele
(Kumti im per librin poetik "Ankthi i perkohesise" me autore Vjollca Kuçi)
Kam njohur ne Prishtine nje poete dhe piktore.Ajo quhet Miradije Ramiqi.Poezine e trajton me penelatat e piktures,ndersa pikturen e vesh me metaforat e poezise.Me erdhi pershtat nje paralele e tille,sapo ktheva faqen e fundit te librit te pare poetik "Ankthi i perkohesise" me autoren gjakovare Vjollca Kuçi.Dy art...iste te penelit e te fjales qe fatkeqesisht nuk e njohin njera-tjetren,por qe te dyja e fytyrezojne artin e tyre me perkembimin e mjeteve te shprehimesise,duke u dhene nga teknikat e njera-tjetres ketyre dy menyrave te te berit art.
Le te kthehem pershkurtas te mbreselenia e librit ne fjale.
Po te hulumtosh nenshtresat kuptimore apo vete nentekstin qe buron nga stilema titull e librit,qe ne krye te heres te lind asosacioni se poeti mbetet biri i vuajtjeve te permasave te ndryshme,aq me teper kur ne rastin konkret krijuesi ne rastin konkret ketu eshte nje femer.Vuajtja kthehet gati ne ankthin ekzistencial per poeteshen e re,nderkohe qe ajo kerkon te sfidoje perkohesine dhe keshtu kjo vuajtje kthehet ne nje lajtmotiv per gjithe librin.Vuajtja si ngahere lind prej dhimbjes,dhimbje e cila ne vetvete ka qene teper gerryese ne Kosove,por jo dhe me pak ne Çabratin e Gjakoves,vendlindja e vet poeteshes.Per kete do te therrisja ne ndihme qofte dhe vetem dy vargje: "Lashtesia e lahutes torturon erresiren/Per ta kthyer kengen ne elegji".
Nga poezia ne poezi autorja krijon shtratin e vet poetik me nje larmi tematike,duke u perpjekur qe te depertoje ne padukshmerine nje syri te zakonshem,ashtu siç ben me ekspresivitetin ne telajon e piktures.Here na sjell shqetesimin poetik permes meditimit metaforizues apo kontrastit dhe here permes nje narracioni fjalezgjedhur e te kushtueshem me pak fjale; here uni poetik i drejtohet nje "ti"-je pergjithesuese,here digjet vetmitarisht brenda vetvetes,duke na shpalosur bukur nje sinqeritet femeror,por sfidues.
Ne permbyllje do t'i uroja autores metejshmeri te sukseshme.
(Kumti im per librin poetik "Ankthi i perkohesise" me autore Vjollca Kuçi)
Kam njohur ne Prishtine nje poete dhe piktore.Ajo quhet Miradije Ramiqi.Poezine e trajton me penelatat e piktures,ndersa pikturen e vesh me metaforat e poezise.Me erdhi pershtat nje paralele e tille,sapo ktheva faqen e fundit te librit te pare poetik "Ankthi i perkohesise" me autoren gjakovare Vjollca Kuçi.Dy art...iste te penelit e te fjales qe fatkeqesisht nuk e njohin njera-tjetren,por qe te dyja e fytyrezojne artin e tyre me perkembimin e mjeteve te shprehimesise,duke u dhene nga teknikat e njera-tjetres ketyre dy menyrave te te berit art.
Le te kthehem pershkurtas te mbreselenia e librit ne fjale.
Po te hulumtosh nenshtresat kuptimore apo vete nentekstin qe buron nga stilema titull e librit,qe ne krye te heres te lind asosacioni se poeti mbetet biri i vuajtjeve te permasave te ndryshme,aq me teper kur ne rastin konkret krijuesi ne rastin konkret ketu eshte nje femer.Vuajtja kthehet gati ne ankthin ekzistencial per poeteshen e re,nderkohe qe ajo kerkon te sfidoje perkohesine dhe keshtu kjo vuajtje kthehet ne nje lajtmotiv per gjithe librin.Vuajtja si ngahere lind prej dhimbjes,dhimbje e cila ne vetvete ka qene teper gerryese ne Kosove,por jo dhe me pak ne Çabratin e Gjakoves,vendlindja e vet poeteshes.Per kete do te therrisja ne ndihme qofte dhe vetem dy vargje: "Lashtesia e lahutes torturon erresiren/Per ta kthyer kengen ne elegji".
Nga poezia ne poezi autorja krijon shtratin e vet poetik me nje larmi tematike,duke u perpjekur qe te depertoje ne padukshmerine nje syri te zakonshem,ashtu siç ben me ekspresivitetin ne telajon e piktures.Here na sjell shqetesimin poetik permes meditimit metaforizues apo kontrastit dhe here permes nje narracioni fjalezgjedhur e te kushtueshem me pak fjale; here uni poetik i drejtohet nje "ti"-je pergjithesuese,here digjet vetmitarisht brenda vetvetes,duke na shpalosur bukur nje sinqeritet femeror,por sfidues.
Ne permbyllje do t'i uroja autores metejshmeri te sukseshme.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen