tag:blogger.com,1999:blog-66983290372477990072024-03-14T02:30:01.905-07:00ArtUniversiHaxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.comBlogger90125tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-559567727229645392017-07-11T01:00:00.004-07:002023-07-06T18:30:52.094-07:00Radio Liria<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://radioliria.com/"><img border="0" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh3YnCfFk7O2S3XE8Ybndux2vrepYQrmWT2aEMMt1nDkMQGElYFFeuojgiJsefOJ4CnBB-hltnikFlYfw2nw_Jo6BABiMxqi6CwjY85IvOMhSXdZdeVJaTFaXqKoY19ksH_ZEsLt1fPI_d/s320/Radio_Liria.png" width="283" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<audio autoplay="autoplay" controls=""><source src="http://46.4.104.253:9998/;"></source></audio>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-large;"><a href="http://www.radioliria.com/">www.radioliria.com</a></span></div>
<br />
Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-19256888266761907552013-09-13T13:19:00.001-07:002013-09-13T13:19:21.233-07:00Vullnet Mato: Poezi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4GD5YK934nKdz8uLnq_-j53R05FGDPdXoG2ctoP2IJWEvEn-mTcD1llOD5KysWOVCSZHwEDRxqnDzWX9NfKEvUzlSDjj26E9bHNeHl1KgpUgPFjl3omnOks3hPBiiG0Ib9t7_7lmevIvw/s1600/Vullnet+Mato.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4GD5YK934nKdz8uLnq_-j53R05FGDPdXoG2ctoP2IJWEvEn-mTcD1llOD5KysWOVCSZHwEDRxqnDzWX9NfKEvUzlSDjj26E9bHNeHl1KgpUgPFjl3omnOks3hPBiiG0Ib9t7_7lmevIvw/s1600/Vullnet+Mato.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>KONCERTI I LAMTUMIRËS SË ZOGJVE</strong><br /><br /> Dëgjoj çdo vit me ëndje <br /> koncertet pranverore,<br /> të muzikës simfonike <br /> në podiumet e pemëve.<br /> S’ka koncerte më të këndshme <br /> në skena botërore,<br /> se ato të zogjve të foleve, <br /> para çeljes së vezëve.<br /><br /> Jehojnë me zëra alto, <br /> bilbilat, kanarinat, gushkuqët,<br /> shoqëruar nga tonet bas <br /> të bufëve dhe sorrave në kor.<br /> Qukapikët u bien fort <br /> trumbetave me lëkura drurësh,<br /> teksa kukuvajkat u fryjnë <br /> fagotëve në tonalitet minor.<br /><br /> Pylli jehon për gjashtë muaj <br /> nga simfonitë fluturake, <br /> por koncerti i ndarjes me verën, <br /> para emigrimit vjeshtor,<br /> për t’i dhënë lamtumirën <br /> pyllit të mikpritjes bujare, <br /> është në mjediset e blerta, <br /> koncerti kryesor më madhështor.<br /><br /> Pastaj të parat, dallëndyshet,<br /> me zogjtë e rinj të stinës, <br /> çajnë perdet e reve, <br /> duke i prerë me gërshërët e bishtit.<br /> Pas tyre, gardalinat orkestrante <br /> lirojnë telat e violinës,<br /> kurse rosat shkundin ujërat <br /> nga lugët e surdinave të fytit.<br /><br /> Patat e ngjirura, për tëmos u ftohur <br /> gjatë kohës në udhëtim,<br /> mbështjellin fytin e lodhur <br /> me puplat, si jaka golfi të buta.<br /> Mbeten, vetëm harabelat e ngathët, <br /> bujtës të ferrave për dimërim.<br /> të ushqehen me thërrime erërash <br /> nëpër oborre të ulëta. <br /><br /> Të fundit lejlekët, llogaritin <br /> numrin koncerteve të zhvilluara,<br /> nga çdo specie zogjsh <br /> përgjatë dy stinëve të verimit<br /> dhe pasi palosin pendët e vjetra <br /> në foletë e shkarpave mbi plepa,<br /> krokasin paksa sqepat e gjatë <br /> dhe çajnë qiellin drejt Perëndimit.<br /><br /> Nostalgjia ime pret me padurim <br /> të dëgjojë simfonitë e reja të kthimit...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>KOSTUMI I MENDJES</strong><br /><br /> Njerëzit këtu në plazh <br /> janë të gjithë lakuriq<br /> dhe s’merret vesh <br /> çfarë identiteti kanë;<br /> të mençur, budallenj, <br /> të mirë e të liq,<br /> deti, në orgji verore, <br /> ka thirrur nga çdo anë.<br /><br /> Ka fshatarë klasikë, <br /> me dyzet lëkurë,<br /> qytetarë të ngulitur<br /> që në themele të qytetit,<br /> femra të vonuara,<br /> që shpresojnë një burrë,<br /> meshkuj që shtojnë numrat <br /> në listat e qejfit. <br /><br /> Të rinj që i tregojnë detit <br /> sekretet e trupit <br /> t’u bëhet shtrat lëkundës <br /> për seksin ujor; <br /> pleq që i falin diellit <br /> orët e viteve të fundit, <br /> t’u shërojë dhimbjet <br /> në kyçe mjeku qiellor.<br /><br /> Të gjithë shtrihen si fokat <br /> në rërën e përvëluar,<br /> dhe dalin nga valët kristalore <br /> me lëkurë delfini.<br /> Askush nuk di të bëjë <br /> një përcaktim të saktësuar,<br /> kush ka tre rripa tangash, <br /> cili vesh brekë bikini.<br /><br /> Vetëm kur çel rubinetin <br /> dhe goja e tij gurgullon<br /> cilësitë e formuara nga <br /> zanafilla e gdhendjes,<br /> atëherë nën lëkurën<br /> që dielli bronzon, <br /> zbulohet njeriu i veshur <br /> me kostumin e mendjes...<br /><br /> Rrobaqepësin e mirë <br /> që mat e pret me kujdes,<br /> secili e ka të vendosur <br /> brenda trurit të vet.<br /> Mjerë kush lë gojën<br /> pa metër të presë,<br /> për të qepur e veshur <br /> zhele të pista në jetë!...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>NJË ROZAFË ME THIKË NË ZEMËR</strong><br /><br /> Një Rozafë u muros <br /> me thikë në zemër,<br /> gjaku i kulloi nëpër gjoks <br /> qumësht të zi...<br /> Era thërret me kuje <br /> vogëlushin në emër: <br /> Mos shko te nëna, <br /> se do të helmohesh në gji!...<br /><br /> Ortekët para nisjes <br /> thërrasin me dhimbje:<br /> Vogëlush, mos kërko nënën <br /> shtigjeve duke rendur, <br /> se je ende fëmijë i parritur <br /> për këto brigje,<br /> të mbulon kopeja e gurëve <br /> me akull veshur!... <br /><br /> Përrenjtë gurgullojnë <br /> të mbushur me lotime, <br /> duke u rrokullisur <br /> thërresin me dëshpërim: <br /> Vogëlush, mos shuaj etjen <br /> me rrëke vajtimesh,<br /> se damarët e njomë <br /> të mbushen me hidhërim!...<br /><br /> Vetëtimat hedhin <br /> mbi muranën e Rozafës,<br /> trëndafila të zjarrtë <br /> dhe thërrasin me ulërima:<br /> Vogëlush, mos shko <br /> t’i shohësh nënës plagën, <br /> se të plagoset për vdekje <br /> e gjithë fëmijëria!...<br /><br /> Por djali nuk dëgjon <br /> kujet e klithmave përqark,<br /> shtrihet sipër muranës <br /> dhe me dy doçkat e tij,<br /> shtyn gurët për të thithur <br /> qumështin me gjak, <br /> pranë nënë Rozafës <br /> së murosur në shkëmbinj...<br /><br /> Atëherë qielli i mallkoi <br /> gjakësorët e nënave me gjëmim:<br /> U shoftë fara juaj, <br /> o burracakë që lini udhëve jetimë!...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>DUKE FSHIRË SYTË E PLUHUROSUR…</strong> <br /><br />Pa ty, mikja ime e hershme, <br /> ura mbi lumin, ku na bashkonte nata, <br /> zemërohet dhe shkon tatëpjetë zallit, <br /> bashkë me ujërat e shkumëzuara, <br /> që rendin të ndjekur nga vitet e mallit. <br /><br /> Atëherë hëna dhe yjet fillojnë shndërrohen, <br /> në hije gërmadhash parahistorike të vetmuara, <br /> ku dalin prej tyre skulpturat antike <br /> dhe më godasin zemrën me shigjeta të helmuara. <br /><br /> Kështu çdo mbrëmje hija jote vjen rrotull, <br /> duke më tundur një shami mëndafshi të bardhë, <br /> për të nisur hapat e kotë prej kohësh të lodhur, <br /> drejt errësirës, ku harrimi shuan puthjet me radhë. <br /><br /> Pastaj shemben të gjitha gërmadhat <br /> dhe pluhuri mbyll të tëra udhët e vona. <br /> Unë vrapoj për të dalë nga asfiksia e pllakosur, <br /> sa herë kaloj urën e psherëtimave tona, <br /> duke fshirë lotët e syve të pluhurosur… <br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>TRËNDAFILAT E QIELLIT</strong><br /><br /> Mbrëmë kronikat televizive <br /> dhanë lajme të çuditshme nga kozmosi.<br /> Tufa të mëdha trëndafilash <br /> kishin mbirë në tërë gjithësinë.<br /> Nëpër galaktikat e të gjitha formave,<br /> Vajzat e planetëve të banuar<br /> ishin bërë për t’u puthur… <br /><br />Ciganët e sistemit tonë diellorë kishin dalë <br /> nëpër mullarët e Kashtës së Kumtrit<br /> dhe u binin tambureve të yjeve, duke kënduar: <br /> Dilni m’i goca kozmike në sokakët e qiellit<br /> se u presin çunat e Tokës së diellit!...<br /> Në mos dalçi, në mos dalçi, <br /> kurrë meshkuj me sy mos pafshi!...<br /><br /> Mbrëmë gjithë natën gjëmoi qielli,<br /> deri në largësitë e tij të thella e të pafundme.<br /> Priten me kureshtje lajme të reja, <br /> vallë, vajzat e cilit planet<br /> do zbresin në Tokë për t’u veshur nuse!...<br /><br /> Kishin dalë kandidatët e parë për nuse yjesh, <br /> disa mijëra djem të argëtimeve nëpër klube nate…<br />mes tyre një shqiptar me flokët si lundër mbi krye, <br /> dhe një kosovar i bukur me mustaqe…<br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>PËRBINDSHAT E TMERRSHËM</strong><br /><br /> O Poseidon, i gjithëfuqishëm,<br /> qofsh mallkuar në të gjithë Eubënë <br /> dhe në krejt detrat përqark <br /> zotërimeve të Helionit,<br /> që me tre dhëmbët e llahtarshëm <br /> shkunde me tërmete tërë dhënë, <br /> dhe le të gjallë pas vetes <br /> përbindëshat e korrupsionit!...<br /><br /> Të grabisin trojet, bagëtitë kolektive<br /> dhe të mbushin shpellat,<br /> me arin e djersës së mijëra argatëve, <br /> të tokës dhe të detit,<br /> lëvruesit e poezisë e të prozës <br /> që u rropatën në të mbjella, <br /> për të mbajtur gjallë Realizmin Socialist <br /> në parcelat e shtetit.<br /><br /> Ku u fshehën polifemët me një sy <br /> që hëngrën dje poetët e Bërzeshtës<br /> dhe më pas të tjerët,<br /> në trojet përqark nahijes së Kuksit?<br /> Ku maskohen sot përbindëshat <br /> që gllabërojnë lundërtarët e velave të letrës, <br /> varfërojnë shokët dhe miqtë e internetit, <br /> së bashku me lexuesit?...<br /><br /> Mblidhuni, o trima të deteve letrare, <br /> shpërndarë nëpër kontinente,<br /> të skuqim majat vigane të penave tona<br /> në flakë dhe zjarr,<br /> t’u verbojmë këtyre polifemëve <br /> syrin e ballit me fuqinë e vetme,<br /> të ngordhin shpellave, <br /> pa lënë pasardhës të tjerë grabitqarë!...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>TË PRES TË VISH PËRSËRI !</strong> <br /><br /> ( Improvizuar për të vetmuarin Nako )<br /><br /> Eja e dashur, të pres <br /> të vish nga largësitë e tua! <br /> Se pa ty, s’kam pasur <br /> asnjë stinë ngazëllimi tjetër... <br /> Stina e dëfrimeve verore <br /> ke qenë vetëm ti për mua, <br /> këtë, besoj, e ke kuptuar, <br /> që nga ikja jote e vjetër... <br /><br /> Mos kujto se do bëj ndonjë <br /> orgji të madhe për ty, <br /> ato i kemi harxhuar kur vije <br /> me këmishën e bardhë si krilla, <br /> atëherë kur dielli im lindte <br /> mes gjunjëve të tu në agim, <br /> dhe perëndonte pasi feksnin <br /> dritat e muzgut në shtylla. <br /><br /> Gjatë asaj kohe unë <br /> bëhesha për ty një burim, <br /> ku thithje me shumë etje <br /> nektarin e djalërisë së ëmbël. <br /> Dhe trupi yt i magnetizuar <br /> në tërheqjen me tërbim, <br /> më paralizonte tërësisht, <br /> nga koka deri te këmbët. <br /><br /> Eja, tani s’kam ndërmend <br /> të rikthej kohën e rinisë! <br /> Me dashuri ne kemi çmendur <br /> trupat në çdo shije stili. <br /> Dua vetëm të shoh nurin <br /> që të dha mosha e pjekurisë, <br /> të çmallem me zërin tënd <br /> që ia kalon çdo kënge bilbili. <br /><br /> Eja, mos u druaj aspak, <br /> se do kthehesh sërish, <br /> në folenë, ku gjatë viteve <br /> të fundit je strukur, <br /> me shpirtin të ripërtërirë, <br /> nga çmallja e nostalgjisë, <br /> më e mirë nga ç’ke qenë <br /> dhe më e bukur!...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>GJUHA E TRUPIT</strong><br /> (Nga cikli: Erosi i ndjenjave)<br /><br /> Shumëkush fillon nga përgatitjet <br /> paraprake seriozisht,<br /> t’i drejtohet dashurisë <br /> me fjalë e fraza sa më pikante<br /> dhe qëmton me kujdes <br /> fjalorin e zgjedhur posaçërisht,<br /> për çastet kur do të shprehë <br /> ndjesitë e veta delikate.<br /><br /> Pa menduar se natyra <br /> ka vënë në trupin e çdo njeriu,<br /> një gjuhë më me efekt, <br /> se përpjekja të ëmbëlsoj tonet.<br /> Vetëm me gjestet <br /> që shprehin gjymtyrët vetvetiu,<br /> rizgjohen shumë herë <br /> më të fuqishme emocionet. <br /><br /> Provo, derisa syri i saj të përgjigjet <br /> me vështrim prej miku ! ...<br /> Nëse i lë ninëzat e tua të notojnë <br /> nëpër ujërat e syrit, <br /> ajo pulit qepallat me një <br /> psherëtimë të lehtë qerpiku, <br /> për të treguar se për ty <br /> ka hapur të dy kanatat e shpirtit.<br /><br /> Nga nënqeshja e ëmbël, <br /> me rrudhëzat në cepat e buzës,<br /> kuptohet se ajo të ka fiksuar <br /> në ndjenjat e saj sekrete. <br /> Atëherë je i mirëpritur ta ndalësh, <br /> diku në një cep të udhës,<br /> se më së fundi ke arritur <br /> ta bësh zemrën e saj për vete. <br /><br /> Prapë, s’ke pse lodhesh <br /> me thurje hartimesh poetike,<br /> sepse buza e saj me një dridhje, <br /> të fton vet për puthje.<br /> Madje vetulla e ngritur, <br /> habitet me tonet e tua patetike, <br /> kurse vetulla e ulur, të qorton, <br /> nëse vepron me ngutje.<br /><br /> Kur i gufon gjoksi, sikur dy pëllumba <br /> do i fluturojnë nga trupi,<br /> mund t’i qetësosh urtë e butë <br /> me ledhatime të ëmbla. <br /> Atëherë, asaj i ka ikur <br /> si një rojtar i përzënë, turpi <br /> dhe me brohoritje të zjarrta <br /> fillon t’i flasë vetëm zemra. <br /><br /> O zot, o zot, të më fliste përsëri, <br /> me ato gjymtyrët e veta, <br /> një bukuri nazike, pa pasur <br /> për zërin tim asnjë nevojë <br /> dhe me gjestet memece, <br /> që ua kalojnë fjalëve të tepërta, <br /> të më mundësonte si dikur, <br /> pushtimin e heshtur fare pa gojë!... <br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>QENI ROJTAR, ERA DHE GJETHJA</strong> <br /><br /> Thuhet shpesh, fjalët janë gjethe,<br /> që pasi thahen, bien dhe i merr era.<br /> Shkrimi është qen i madh leshtor<br /> që i ruan lidhur me zinxhir mbi letra.<br /><br /> Megjithatë dhe ky racë qeni rojtar,<br /> Nuk jeton mbi letra përjetësisht,<br /> se ka zbutës qensh që afrohen tinëz<br /> dhe e helmojnë me një copë mish.<br /><br /> Ndryshe si do merrte grabitqari tokën,<br /> shtëpinë e të patundshmet e tjera<br /> të bëhej vet pronar, pa trashëguar<br /> asnjë gjethe të shpëtuar nga era?...<br /><br /> Unë linda bashkë me disa hektarë<br /> tokë buke, truall, pemë dhe shtëpi.<br /> Por gjithë trashëgimet m’i mori era,<br /> pasi qentë roje i helmuan disa qeveri. <br /><br /> Dhe tani pres, derisa dhe trupin,<br /> era e fundit të ma hedhë si gjethe, <br /> te mali i Dajtit, ku do blej dy gurë, <br /> sa të më shkruhet emri i kësaj jete...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>FOLA ME TRUNGUN E NJË PEME</strong><br /><br /> Një çift i dashuruar <br /> kishte gdhendur dy emrat,<br /> mbi lëkurën e një ahu <br /> degëgjerë e shtatgjatë.<br /> Afrova buzët, <br /> te një nga nyjet e kësaj peme<br /> dhe i fola me gjuhë pemësh, <br /> trungut kryelartë:<br /><br />-Jam një mik i pyllit, <br /> nga vitet e djalërisë së hershme,<br /> dhe gjuhën e drurëve <br /> e kam mësuar me mjaft pasion,<br /> kur gdhendëm emrat <br /> e dashurisë së pavdekshme, <br /> me vajzën që mora grua <br /> dhe në vazhdimësi deri vonë...<br /><br />- Nuk mund të flas më gjatë <br /> me një njeri që njihet mirë,<br /> në kujtesat drusore, <br /> të transmetuara nga të parët,<br /> te çdo dru që bën hije në pyll,<br /> dhe i ruan në fshehtësi,<br /> sa të digjemi nga rrufetë, <br /> apo të rrëzohemi nga druvarët...<br /><br />-A mund të më bësh vend, <br /> o dru, të hyj në trungun tënd,<br /> dhe si mik i vjetër i trungjeve pyjor, <br /> të flasim shtruar!...<br />- Ç’ kërkon të më thuash, o njeri?- <br />tha trungu me ton të rëndë, -<br />kur emrin e gdhendur në dru, <br /> tani nuk e ke në zemër të shkruar!...<br /><br />-Nga e di ti, o dru i moçëm, <br /> kur ne bashkë me gruan jetojmë<br /> në të njëjtin çift që na bekuan <br /> drurët e një pylli tjetër;<br /> Kemi mbjellë e rritur <br /> tre filiza të rinj, si drurët e ahut,<br /> që bëjnë hije në pyllin njerëzor <br /> të botës sonë të vjetër.<br /><br />-Të jetosh bashkë s’do të thotë, <br /> se ju keni akoma në zemra, <br /> emrat e gdhendur<br /> në zanafillën tuaj të dashurisë.<br /> Përderisa në zemrën tënde <br /> kanë shkruar emrin disa femra,<br /> nuk dihet kujt i përket <br /> zemra jote e ndarë shumëfish!...<br /><br />-Ou!... hape derën, të hap zemrën, <br /> të ta tregoj konkretisht,<br /> se ruaj gdhendjen e emrit <br /> të asaj që kam ende në shtrat!...<br />-Shko, ore, se s’ ma hedh dot mua, <br /> ti, zemërgdhendur nga tradhtitë,<br /> se ne i kemi kujtesat të regjistruara,<br /> në rrathët e viteve të gjatë!... <br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>AROMË VAJZËRIE...</strong><br /><br /> Sivjet, në kohë plazhi, <br /> hyra rastësisht, <br /> nëpër dhoma vajzash <br /> të fisit tim.<br /> Përshtypja e parë <br /> që ndjeva befasisht: <br /> aty nuk binte era vajzë, <br /> por era tym!...<br /><br /> Më krijoi ndjesi të rëndë <br /> për disa çaste,<br /> goditja e nuhatjes <br /> me kundërmim nikotine,<br /> ndryshe nga pandehma <br /> ime delikate,<br /> për të ndjerë erë livadhesh <br /> me aromë trëndeline. <br /><br /> Vetëtimthi m’u kujtua <br /> koha e viteve rinore,<br /> kur shkonim fshatrave <br /> të ftuar prej së largu, <br /> në dhomat e mësueseve <br /> për kafen shoqërore,<br /> dhe era femër, ndjehej<br /> sa afroheshe te pragu... <br /><br /> Sistemi arbitrar, <br /> vërtetë nuk përtonte, <br /> t’u ndërhynte vajzave <br /> në çdo privaci,<br /> por kurrë nuk arrinte <br /> të dekompozonte, <br /> atë aromën e veçantë <br /> të lules, vajzëri...<br /><br /> Ndërsa sot, nga mania <br /> e tejkaluar në botë,<br /> vetëm sa për t’u dukur <br /> moderne në mjedis,<br /> provojnë edhe tymin <br /> e vyshkjes së kotë,<br /> kur sapo u shpërthen <br /> aroma e vajzërisë!...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>FAQEN E DJATHTË</strong><br /><br /> Më klikoi mendimin një ide <br /> paksa e habitshme,<br /> për ta zbrazur brenda vargjeve <br /> në këtë poezi.<br /> Dihet, jam maniak <br /> që gjuaj tema të çuditshme,<br /> teksa qëmtoj fenomene <br /> të rralla në krijimtari.<br /><br /> Kam disa gra mikesha <br /> që i dua të gjitha me shpirt, <br /> pa menduar se janë femra, <br /> po krijesa magjike. <br /> Dua t’i kem brenda shpirtit, <br /> se më projektojnë dritë, <br /> pasi zemrat s’kanë nevojë <br /> vetëm për dashuri fizike...<br /><br /> Po ta dinë bashkëshortët, <br /> se shpesh mes tyre më kanë,<br /> ndoshta mund të tërbohen <br /> nga xhelozia e marrë,<br /> të thonë: Ta vrasim <br /> me tre plumba, “atë donzhuan”,<br />se na ka hyrë në zemrat e grave, <br /> ku ne jemi pronarë!...<br /><br /> Por mikeshat ruajnë <br /> në thellësi të shpirtit, sekretin<br /> pasi e dinë, s’kam interesa <br /> për cënimin e kufijve trupore.<br /> Se jemi njerëz me autokontroll <br /> dhe pjekuri intelekti... <br /> që adhurojmë te njëri-tjetri, <br /> vetëm vezullimet mendore.<br /><br /> Për këto gra kam veç një lutje, <br /> mundësisht,<br /> faqen e djathtë ta kenë <br /> nga puthjet të rezervuar, <br /> nëse takohemi dikur në jetë,<br /> diku rastësisht,<br /> t’i puth fort, si motra <br /> me të cilat jam vëllazëruar!...<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>TË KA LALI SHPIRT, O, TË KA LALI XHAN!</strong><br /> Kjo më e rëndomta këngë bashkëkohore,<br /> jehoi në të gjitha hapësirat anembanë,<br /> se preku direkt ndjenjën e madhe njerëzore:<br />“Të ka lali shpirt, o, të ka lali xhan! ”...<br /><br />S’kam dëgjuar njeri në botë të këndojë:<br />“Kam alamet shtëpie, kam goxha dyqan!”,<br />por dikë që nga dashuria zemra i fluturojë:<br />“Të ka lali shpirt, o, të ka lali xhan! ”...<br /><br />S’ka kënduar ndonjëri: “Kam shumë flori,<br /> kam një kope të madhe bagëti në stan!”<br />por dhe varfanjaku shpërthen në dashuri:<br />” Të ka lali shpirt, o, të ka lali xhan! ”...<br /><br />Askush s’ka kënduar në kulmin e ngazëllimit:<br />“Jam titullar në ministri, në gjykatë jam sovran!”,<br />por dhe i papuni shpërthen dufin e gëzimit:<br />” Të ka lali shpirt, o, të ka lali xhan!”...<br /><br />Romeo e Zhulieta, dashnorët e përtej detit,<br /> nuk sakrifikuan jetën se s’kishin ç’të hanë,<br /> por se nuk i lanë t’i këndonin njëri-tjetrit: <br />” Të ka lali shpirt, o, të ka lali xhan ! ”...<br /><br />Ndaj, unë për këdo, nga të shtrenjtët e mi<br /> që e mbaj fort në zemër dhe më mban, <br /> do të jehoj kurdoherë me sa kam fuqi: <br />” Të ka lali shpirt, o, të ka lali xhan! ”...</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-84727768563102891892013-08-08T09:41:00.002-07:002013-08-08T09:50:26.035-07:00Cikël poetik nga Fran Ukcama<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDIG-9g53VOj2dQ-Oq94y1r5BQU-xSEWfdkx5XIYHqzmdqaByt3xVHE0NF9KNP6yBDPCyARcTe-UiIxYAw1Ggn7-6wlSXEOYrByQh2BfDMpQoKJBYdL2Y2DLdW5r-DY9ZZJorC-JyolIfm/s1600/Fran+Ukcama.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDIG-9g53VOj2dQ-Oq94y1r5BQU-xSEWfdkx5XIYHqzmdqaByt3xVHE0NF9KNP6yBDPCyARcTe-UiIxYAw1Ggn7-6wlSXEOYrByQh2BfDMpQoKJBYdL2Y2DLdW5r-DY9ZZJorC-JyolIfm/s1600/Fran+Ukcama.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>DAL SHQIPTAR, SHQIPTAR I PLOTË!</strong></span><br />
<span class="text_exposed_show"></span><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span><br />
<span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Se jam gegë, <br /> e kam në ball,<br /> të jem dhe toskë, kerkush s`më ndal,<br /> Gegë e toskë, toskë e gegë,<br /> Si dy kokërra në një shegë,<br /> Si dy degë në një qershi,<br /> Lidhë në rrfanë me dashuni,<br /> Dy bylbyla knojnë kah agu,<br />“shumëzëren” me eee, labi<br /> Heu malsori “majekrhu”<br />Dhe dy sheget unë i kpus,<br /> Brenda shpirtit po i fus,<br /> Kem nji rrajë një gjuhë të vjeter,<br /> Deget shtohen,<br /> Lulëzat I japin jetën,<br /> Sa pak dalim kur rrimë ndamë,<br /> Bukur shumë kur jemi bashkë,<br /> Dashamiret na duan kështu,<br /> Erdhem kohnash gjer ketu.<br /> Duke i pasë të dyja tok,<br /> Dal Shqiptar,<br /> Sqiptar i plotë!<br /><br /> </span></span><br />
<span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>ATDHEU ASHT EDHE ME ARNA</strong><br /><br /> Atdheu ka kostum ''Armani''<br /> por ka gozhup dhe krahnol me arna,<br /> kjo nuk do të thotë ti që kthen pas vitesh,<br /> buzet t`i rudhesh,<br /> dhe shumë të zoritesh,<br /> aq ma keq të shash,<br /> A shahet baba dhe nana?!!!<br /><br /> </span></span><br />
<span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>MBRAMË ISHTE SONTE NUK ERDHI</strong><br /><br /> I ndjeri profesori i letëesisë,<br /> shkrimtari, poeti,<br /> Nikollaj Margilaj,<br /> pip ahu i zbritun prej Hoti, Trieshti,<br /> u formua e burrnua u zbardh udhëve të Fierit,<br /> fisniku , bujar, rriti femijë të mbarë!<br /><br /> Mbramë ishte, sonte nuk erdhi,<br /> te bar Rinia,<br /> zemer e Fierit,<br /> ku kuvenduam me humor e shaka<br /> e mua më tha: -Malsori i Tropojes të zbuti laleshka e Fierit!<br /> dhe unë iu gjegja: - Sikunder edhe ty, gruaeja fisnike Nomi, që ke në krah,<br /> por ne verioret e zbritun prej mali,<br /> Kanunin e Lek Dukagjinit, e perkthyem se prapthi,<br /> na doli se mbari..<br /> qeshem, qeshem sa ma s`ka!<br /><br /> Por, oh, por në ora dy të nates,<br /> zemra profesorit i tha: - Ti vijo udhen, se unë u lodha, nuk mundem ma!<br /> Nuk erdhi sot te zemra e shalqinit,<br /> mesi i Fierit, bar Rinia,<br /> iku te Tëshumtit, kuvendon se çka pa e çka la mbi tokë!<br /><br /> Shpirti në Parajsë të pushoftë<br /> Profesori Nikollë!<br /> Burri prej Trieshit,<br /> fisniku nder i Fierit!<br /><br /> </span></span><br />
<span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>PARA HOMERET TE ASHTI I TOKES</strong><br /><br /> Knjojtaret që knuan kumbushem tej motit,<br /> lahuten latuan prej ashtit të Kombit,<br /> kombi i formuam prej fiseve, me emnin e zotit<br /> u lidhen anë detiti,<br /> a ua dimë ne të sodit?!<br /><br /> Muranat në kala i lidhen mbi shkambe,<br /> mbi shkambe. e fushat i mbajtën në prehën,<br /> sa luftna kanë pritun, lumenj me gjaqe,<br /> ata Parahomeret, ne ne lanë . <br /> nder e emën,<br /><br /> Rapsodi që vargun me lidhza, shkulma gjaku,<br /> luftrash, qendresash, kronika, gojë më gojë,<br /> hyni në analet që përcjellin rreth oxhakut,<br /> ardhtaret e kohes,<br /> që kanget i shumojnë..<br /><br /> I besoj legjendes, epikes, dhe thanthanjes, ndër breza,<br /> dhe pse arka, sunduke, parahomeret nuk na lanë,<br /> janë shenjat e shejta të gdhenduna në shpella,</span></span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-60422640294036598742013-08-02T10:40:00.003-07:002013-08-02T10:40:48.396-07:00Dy tregime nga Shefqet Sulmina<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkd02e9TOmT4L3AN7tnmrmDciUiXQLtLcdqOf17BTkg4dHks753fzo7_c3UBXFV9vA8yirKvHr7RFZD6dMd9A2PycK9uz9qkK1BZ8IhM0ain16tMTlSDoOkDCr78aSS_WIm3gnqVqSiJo/s1600/Shefqet+Sulmina.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkd02e9TOmT4L3AN7tnmrmDciUiXQLtLcdqOf17BTkg4dHks753fzo7_c3UBXFV9vA8yirKvHr7RFZD6dMd9A2PycK9uz9qkK1BZ8IhM0ain16tMTlSDoOkDCr78aSS_WIm3gnqVqSiJo/s1600/Shefqet+Sulmina.jpg" /></a></div>
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"><span style="font-size: x-large;">Valentina</span><br /><br />Është gushtë,kohë kur njerëzit përgatiten për të shkuar nëpër plazhe,ose nëpër vendet e freskëta malore për të kaluar muajin e pushimit. Unë me Dorin dhe Mirin kemi dalë nga qendra komerciale e qytetit. Qyteti ku jemi vendosur është në veri dhe ka një liqen të bukur dhe të madh. Shpesh u them atyre hajde të bëjmë një shëtitje nga deti. Ata qeshin. Ka filluar i nxehti i ditëve të para të gushtit dhe ne nuk dimë ç'të bëjmë për ta kaluar, pasi ndërmarrjet ku punojmë janë mbyllur.<br /> Unë sot jam vetëm fare. Në hyrje të qendrës komerciale në krahun e djathtë, është një dyqan djathi, një skulpturë e madhe lope, ca stola ku ulen dhe pinë cigare duhanpirësit. Brenda në atë dyqan është një vajzë e bukur me emrin Valentina që i ngjanë gruas time. Kur unë ulem për të pirë cigare si gjithë të tjerët, Dori me Mirin më ngacmojnë:<br />-He, Çeto, po rri një çikë me pa nusen?<br /> -Po jo,- i them,- se po pi cigare.<br /> Unë jam i ri, por ata janë në pragun e daljes së adoleshencës. Miri është djali i mikut tim mësues dhe ishte ai që më mori të banoja me ta. Dori është nga Tirana dhe unë nuk e thërras me emrin e tij por,o Tirons. Ata e njohin nusen time nga fotografia që kam unë në komodinë dhe Valentinën nga prezenca e saj në banak. Nganjëherë më thonë ik Çeto merr një çikë djathë të nusja. Me atë që më bëjnë mua ata unë po dalë me dy gra; njëra në Shqipëri me djalin tim të vogël dhe njëra këtu në Itali, në banakun e djathit. Edhe shumë gjëra të tjera më punojnë mua ata, por mua nuk më ngelet hatri se janë djem të mirë dhe më respektojnë. Ç'duhet për të bërë nga punët e shtëpisë, të tëra i bëjnë ata, vetëm me një kusht që kur të jetë për të marrë djathë dhe gjëra të tjera ushqimore duhet t'i bëj unë. Është punë që edhe unë e kam pranuar me dëshire. Ata, tallën dhe më thonë provoje Çeto me Valentinën, se ja vlen. Të them të drejtën unë e kam provuar pa u thënë gjë atyre,por s'po më del gjë. Kur unë rri e pi cigare në stolat përballë banakut të saj,ajo në fakt e di që unë rri për të,kurse unë shumë herë rri dhe mendoj për gruan dhe djalin e vogël që i kam larg. Ajo herë-pas-herë më hedh ndonjë vështrim buzëqeshtë dhe vazhdon të punoj. Unë kurrkund nuk e kam kuptuar mirë as për ç'ka i kam thënë dhe as se ç'farë më ka thënë në gjuhen italiane që e njoh shumë pak. Një gjë është e qartë:për të,unë që rri dhe pi një cigare në stolin përballë saj, rri për të. Ajo nuk e di që unë kam një grua dhe një djalë një det larg. Po Valentina është e bukur dhe unë të them të drejtën ndjehem pak si vetëm. E ndërsa rri në stolin përball Valentinës, shoh hyrje-daljet e njerëzve tek shtyjnë karrocat e ngarkuara me ushqime dhe veshmbathje apo orendi, më vjen ndërmend gruaja tek më përcolli.<br /> Qante po çuditërisht nuk më thoshte mos ik. Djali po flinte mbi krevatin tonë. Jashtë pranvera llastonte më bukurinë e saj trupin e tokës. Ishte qershor dhe viti shkollor sapo ishte mbyllur. Gruaja ishte akoma me lejen e lindjes. Unë po dilja nga dera dhe ajo po më shoqëronte. Ç'shoqërim ajo vetëm qante.<br /> Kur e marrë në telefon,e pyes se nëse qan akoma. Ajo më siguron se jo. Mirë i them,tani në fund një puthje. Unë puth receptorin e telefonit dhe nuk e di ç'bën pastaj ajo andej. Kaq,pastaj kam filluar të harrohem me jetën dhe problemet e punës së këtushme pasi kudo që vete nuk është puna ime. Kur shoh njerëzit që përgatiten për të shkuar buzë detit,sesi më duket. Më duket se do të nisem serish të marrë detin e zi të natës,si atë ditë kur u nisa nga Himara. Më kujtohet...<br /> Udhëtuam natën deri atje,ndërsa kishim pritur për tu nisur tre ditë rresht në Vlorë. Unë isha me Turin, me një djalin e një miku, i cili, shumë kohë më vonë u transferua dhe shkoi në Francë. Më kujtohet se ishte mot i bukur dhe nata e mbushur plote me yje. Gomonia ishte e madhe por mua më jepte përshtypjen se do të fundosej nga çasti në çast tek përplasej me dallgët e larta të detit i cili kishte një ngjyrë të zezë. Detin unë e kam dashur gjithmonë,por kurrë atë mbrëmje me yje dhe ujë të zi. Nxirrja duart jashtë gomones dhe prekja ujin e kripur të detit. Nuk dukej se ishte uji i kripur,por mua më dukej se e shihja tek më kripëzonte me ujin dorën. Ishte një lojë e çuditshme dhe e gjatë me dorën time dhe me ujin e kripur në atë udhëtim plotë terr dhe shpresë. Dëgjohej ndonjë zë"edhe sa duam?".Askush nuk përgjigjej nga dymbëdhjetë burra që ishim në atë makinë prej gome. Diku në horizonte një dritë që fikej dhe ndizej. Të jepte përshtypjen se ishte e afërt. Të paktën ashtu dukej ai far...<br /> Valentina ma bënë me dorë që të shkoj te banaku dhe mua më ndërpriten kujtimet. Unë ngrihem dhe shkoj drejt saj. Edhe gruaja ime kështu ma kishte bërë me dorë kur më tha se i pëlqente të martohej me mua. Po Valentina përse po më thërret? U përpoqa ta mblidhja veten dhe tërë fjalët italisht që dija. Fjala është gjë e madhe thashë dhe me erdhi ndërmend poezia e një poeti kur fletë për "fjalët".Po ai fliste për fjalët e këqija. Po Valentina? S'më kujtohet si u ndjeva kur u mbështeta në banak. Pozicioni që mori qenia ime ishte gjithë sy e vesh. Valentina më tha :<br /> -Ma oggi vuoi comprare le "Mozzarele"?(Po sot do të blesh moxarele?)<br />-No, oggi vorrei comprare te. (Sot dua të të blej ty.)<br />-Gli hai i soldi? (I ke paratë?)<br />-Vado a prenderli dalla mamma...(Vete ti marrë tek mamaja...)<br /> Fraza e fundit i përkiste një këngë italiane që thoshte:Ik tek mama për të marrë qumësht...Ajo qeshi. Unë e le të qeshurën e saj në banak dhe dalë me mendimet e mia...<br /> Fari që ndriçonte dukej i afërt,por ishte tre orë larg e tmerr. Ne lamë gomonen dhe dolëm nga deti pothuaj të lagur duke marrë shkrepat e egër të bregut. Nuk kishim bërë as pesëqind metra kur dëgjuam "Alt!". Nuk e shihnim njëri-tjetrin po me siguri të gjithë ç'ishim, ishim shndërruar në statuja pellazgjisht. Fjala e gjuhës tjetër na theri brinjë më brinjë. Nata u bë edhe më e zezë dhe më dukej se s'kishte as yje,megjithëse po gdhihej. Pastaj dëgjuam fjalën tjetër "Vieni"! Gjithë ajo luftë e egër me dallgët kishte marrë formën e një tjetër lufte. Mos lëviz i thashë Turit,djalit të mikut tim. Nuk e shikon më tha ai me gjeste dhe me pëshpërima? Donte të thoshte se të tjerët u dorëzuan e ne ç'farë do të bëjmë. Fjala "Vieni" ishte si një tingëllim i shqipes që unë do ta përktheja në shqipen time "të shoh ku je po hajde, mos e zgjatë...". Po ku na shohin ne ata thashë me vete, por jo Turit,që e mbaja fort me dorë që mos të ngrihej. Dëgjohej zhurma e dorëzimit...Ne siç ishim të lagur u ngurtësuam. Mbi kokën tonë lëvizte një projektorë drite,por ne ishim ngjitur me gurët e shkrepave të bregut pa lëvizur as majën e qimes. Nuk më kujtohet sa ndemjen dhe se ç'ndodhi me të tjerët, ndërsa në të aguar ne gjetëm taksinë që na priste. Mendimet më ndërpriten prapë këtë herë se po vjen drejt meje një grua shumë e bukur me një qen të madh për dore. Ka një minifund të lartë,taka të larta dhe këmbë të mbushura e të gjata dhe me syze të zeza. Kur një grua është kaq e bukur andej nga anët tona thuhet se është për ta pirë në kupë. Mua më vjen ndërmend një poezi imja e hershme,se tani nuk shkruaj më pasi nuk më del koha nga puna ku jam zhytur.<br /> E desha vizatimin dhe erën,<br /> Se desha fortë atë.<br /> Se vetëm atë dhe erën kam dashur<br /> Dhe kam dashuruar gjithnjë atë...<br /> Nuk ishte kushedi por mua më vinte shpesh në mend dhe përpiqesha ta vërshëlleja kur gruaja e bukur erdhi e më përshëndeti. Unë nuk e di pse atje nga banaku i saj, Valentina po qeshte. Ndërsa gruaja e bukur po më fliste mua,unë isha hutuar krejt. Nga vërshëllima e poezisë që u përmenda më sipër,më kishte ngelur vetëm vargu"...dhe kam dashuruar gjithnjë atë"...Gruaja e bukur ishte vetë poezi sa unë nuk jam në gjendje ta përshkruaj.<br />-Më falni,- tha,- mund të ma mbani pak qenin sa të bëjë shpenzimet? Kthehem shpejtë,- shtoi duke më parë në sy.<br /> Sytë e mi u ndeshen në dy shigjetat e syve të saj që ma kërkonin me këmbëngulje këtë favor. E para, më erdhi rëndë t'i thosha "jo" sepse ishte grua; së dyti ishte tepër e bukur për ti thënë "jo" një të bukure; së treti edhe mua më pëlqente të lozja atë çast me dike qoftë edhe me një qen. E mbajta qenin por i thashë gruas së bukur që të nxitonte e mos të vonohej. Ajo më premtoi se do të kthehej shumë shpejt. Valentina që më hidhte shpesh sytë,u duk se u befasua kur më pa me qen për dore pothuaj tek dera e saj,la banakun dhe më tha ku e gjete këtë qen të bukur,duke e ledhatuar qenin. Qeni i lëpinte duart dhe hynte e dilte përmes këmbëve të saj. Dukej sikur të njiheshin prej vitesh.<br />-Mos e prek,- i thashë,-se është i huaj dhe gjërat e huaja nuk preken.<br /> Ky pyeste Valentina! Ajo pothuaj ishte gati të linte banakun e djathit e të bënte xhiro me qenin tim që ma dhanë në mirëbesim vetëm për pak minuta.<br />-E di çfarë race është?- më pyeti ajo.<br />-Jo,- i thashë,- pasi nuk jam shumë i dhënë pas tyre. Më pëlqejnë dhe vetëm kaq.<br />-Pse nuk u ka folur zonja që ta la në ruajtje? E njihni ju zonjën që ua la në ruajtje? Ku shkoi zonja që kishte qenin?<br />-Dëgjo,- i thashë,- unë nuk e njoh zonjën që më la qenin. -Po ti pse m'i bënë këto pyetje të çuditshme?<br />-Ajo ta ka ngecur qenin. E di ti se tani është kohë pushimesh,-vazhdoi të më sqaronte ajo,- dhe me qindra njerëz i lënë nëpër rrugë qentë sepse nuk duan t'i marrin nëpër festa!<br />-Po ajo më tha se do të kthehet shpejtë,- thashë unë i habitur.<br />-Ajo nuk do të kthehet,- tha ajo e sigurt,- tani merre qenin dhe dërgoje në shtëpi.<br />-Unë qenin në shtëpi?!<br /> Më erdhi ndërmend Dori me Mirin që sikur më thoshin:<br />-Mirë që të morëm ty, por dashke të marrësh edhe qen!<br />-E ç'do të bësh, do të ma lësh mua?<br />-Jo,- thashë,- do t'ia kthej zonjës së bukur që ma la.<br />-Ajo ka dalë nga portat e tjera, prandaj mblidhe veten e bëhu burrë,- më tha Valentina.<br />-Mos! thashë me vete,- ç'i bëra vetës.<br /> Si mund të ta shpija unë qenin në shtëpinë tonë pa pyetur Dorin dhe Mirin. Po kujt t'ia lija? Qeni vinte e më lëpinte këmbët, kërkonte te lozte siç ishte mësuar me zonjën e tij. Unë shihja zinxhirin e tij dhe trishtohesha dhe pse i bindur se ky qen nuk e dinte se si i kisha unë punët. Nuk ishte se e doja këtë qenë,por nuk kisha arsye ta urreja. Po gruaja e bukur ç'farë mendon tani që e hoqi qafesh qenin e saj në një formë mjaftë inteligjente! Kush është qen për atë, unë apo qeni? Apo ajo vete?<br /> Prita gjatë por gruaja e bukur nuk u duk më. Mua më ngeli qeni në dorë,ndërsa doja të kisha në dorë Valentinën. Vete për lesh dhe del i qethur,thashë me vete. E hoqa mendjen përfundimisht nga Valentina dhe do t'u thosha Dorit dhe Mirit që t'i bënin ata shpenzimet, pasi unë aq shumë i turpëruar siç u ndjeva nuk kisha dëshirë të vija më nëpër qendra komerciale e të ngatërrohesha kotë se koti me gjëra të çuditshme. E mblodha mendjen dhe vendosa të shkoj. Valentinën më vinte rëndë ta përshëndesja. Nga pas më ndiqte qeni i gruas së bukur që po miqësohej shpejt me mua. Isha larguar ca kur ndjeva zërin e Valentinës që ma bënte me dorë të ndaloja. Ndalova. Qeni filloi të lozte midis këmbëve të mia.<br />-Pritë,- më tha Valentina,- se është e gjitha një shaka.<br /> Unë hapa sytë i habitur dhe m'u duk se po zgjohesha nga një ëndërr e çuditshme. Valentina qeshte ndërsa më shihte mua që nuk kuptoja asgjë.<br /> -Gruaja e bukur ishte tezja ime,- tha ajo.<br />-Po qeni,- i thashë,- është daja jot?<br />-Ajo, tezja ime shkon për pushime dhe do të ma lërë mua qenin këto ditë. Por unë jam në punë dhe mendova se ti mund të më ndihmosh.<br />-Unë të ndihmojë për tërë këto ditë që jam me pushime se kot po rri këtu para teje, por nuk mund t'a marrë qenin në shtëpi tek miqtë e mi.<br />-Jo, qenin do ta mbajë unë në shtëpi.<br />-Mirë,- i thashë pa menduar.<br /> Tani unë dalë shëtitje me qenin e gruas së bukur bregut të liqenit dhe pres që Valentina të kthehet nga puna. Nganjëherë pasi hamë darkë se bashku rrimë deri vonë bregut të liqenit ku bënë shumë fresk. Jam miqësuar shumë me qenin por sidomos me Valentinën...Gruaja e bukur më bënë të fala nga larg dhe i ka thënë Valentinës se do të më njoh. Dori dhe Miri kanë filluar të kthehen vonë nga diskotekat ndërsa unë po përgatisë letrat zyrtare për të marrë gruan dhe djalin. Pas tre muajsh Valentina do të shkoj për studime në Triestë.</span><br />
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"><span class="userContent"></span></span><br />
<span class="userContent"><span class="userContent"></span></span><br />
<span class="userContent"><span class="userContent"><span style="font-size: x-large;">A do të bëhesh shkrimtare?</span><br /><br /> Kishte dëgjuar se do të bëhej një konkurs i madh për talentet dhe artistet e rinj në qytet.<br /> Kush?<br /> Ajo,pra ,mikja ime. Në qytetin tonë bëheshin mjafte aktivitete për të cilat, kjo mikja ime, i merrte vesh e para. Siç ua kam thënë dhe herë tjetër ne shkruanim për gazetën e qytetit dhe dinim shumë gjëra që ndodhnin në këtë qytet. Kjo, mikja ime i merrte vesh, se unë nga ti dija. Ju do thoni se po akuzoj gazetarinë si "pinë" që e dinë vetëm gratë... Merreni edhe si thashetheme, por kjo është e vërtetë.<br /> Ajo mikja ime i ra derës bam-bam-bam.<br />-Kush është?- pyeta unë pa u ngritur ende nga krevati.<br />-Jam unë.<br /> Ju do thoni kush ishte? Dhe unë po ua tregoj.<br /> Ishte Dea.<br /> Ju do më pyesni se si është kjo mikja juaj me këtë emër të çuditshëm "Dea". A është e bukur? A është e mirë? Etj. etj. Unë nuk do t'ju tregoj asgjë.<br /> Ju do të më pyesnit përse? Unë do t'u përgjigjesha vetëm sepse.(Hë, sepse gratë e bukura janë si qumështi i venë në zjarr, që duhet ta kthesh kokën herë-pas here për ta parë...) Këtë e kisha lexuar nga një shkrimtar. Në fakt, e para që e lexoi, ishte Dea që ma tha mua. Pastaj unë ua thashë shokëve të mi, që për çudi kishin frikë t'ua thoshin të dashurave të tyre. Kur i thashë Deas se kështu vepruan shokët e mi, ajo m'u përgjigj prapë me një thënie të të njëjtit shkrimtar, kur thotë se e bukura do kokë dhe "shpatulla" për ta mbajtur. Unë prapë ja thashë shokëve të mi dhe prapë ata u treguan të heshtur dhe nuk ua thanë të dashura të tyre. Prandaj edhe unë vendosa të mos u tregoj asgjë për Dean, të dashurën time. Edhe këtë të fundit kot që e thashë. Kam vendosur edhe unë të bëj si shokët e mi mos të flasë për të dashurën time. Ndryshe është me gratë. Ato mburren me burrat e tyre. Që ta kuptosh këtë duhet ta shohësh në vështrimet e tyre... se të ka mburrur gruaja apo jo. Po duhet ta kuptosh ama...<br />-Zgjohu,- më tha,- dembel, debil!<br />-Kush është dembel?,- bëra unë sikur u habita.<br />-Kam tërë mëngjesin që shëtisë qytetin e vetme. E di ti që sot bëhet një konkurs? Dhe ne duhet të marrim pjesë me doemos! A më ke thënë se do të bëhesh i famshëm? Se të pëlqen të shkruash libra, të bëhesh...<br />-E di, moj, e di dua të bëhem shkrimtar. Por pse kaq shpejt bëhesh shkrimtar? Hajde, hajde sa vite duhet të punosh për t'u bërë i tillë.<br />-Fillimi i mbarë, është gjysma e punës. Jo si ty që do të flesh tërë ditën.<br />-Edhe unë mirë e kam filluar,- thashë.<br /> -Pse?<br />-Të dua ty.<br />-Po e di ti që unë do të punoj për vete dhe jo për ty,- tha ajo,- dhe më mori për veshësh.<br />-Hiqi duart,-i thashë,-nuk merren burrat për veshësh.<br /> -Nga se merren?<br /> Një moment i heshtur. Doja tu flisja për sytë e pastër të saj,për të qeshurën e vrullshme që i vinte së brendshmi dhe që ajo donte më terë atë forcë të brishtë femërore, ta ndalte. Shiheshim në sy apo në pasqyrë, nuk po kuptohej. Unë e dija që ajo brenda saj ndjente gozhdën e pyetjes: "nga se merren burrat?" Po ajo nuk ndjehej e mundur nga kjo pyetje. I mundur ose e mundur do të ishte se cili do të qeshte i pari. Di që qeshem atë çast,por mua nuk më kujtohet kush qeshi i pari...<br /> Ndërsa po krihesha në pasqyrë dhe Dea më rrinte nga mbrapa, e pyeta:<br />-Dea, më çfarë krehri krihesh në mëngjes?<br />-Me atë, që më ke dhënë ti,- tha ajo pak e habitur dhe bëri të shkonte nga dritarja.- Po ti,-shtoi,- pas pak.<br />-Me gishtat e tu,- ja prita unë.<br />-Atëherë pritë të të kreh,- dhe mori krehrin.<br />-Lere krehrin!- i thashë.<br />-Krehrin e gishtave?! Të pëlqen?<br /> Flokët e saj të trazuar shpërndanin një aromë të këndshme që më rrethuan dhe më turbulluan. Dea la krehrin duke rrëshqitur fytyrën e saj si padashur mbi timen. Ja mora kokën e bukur dhe e tërhoqa drejt meje. Uji nga rubineti i çezmës bënte një zhurmë të shkërmoqur. Mbi flokë ndjeja gishtat e Deas që më për ngjethnin dhe më shumë. Trupi i saj i ngrohte dukej krejtësisht i lëshuar sa mund ti jepje forma të reja... Megjithatë s'kishe se ç'të shtoje më tepër.<br />-Gjuhen...- i thashë.<br />-Nuk krihesh me gjuhë,- tha ajo përgjysmë zëri dhe tërësisht e përhumbur.<br />-Ja,- thashë,- pse duhet burri!<br /> Një krehër dhe një tufe me lule i dhurova për ditëlindje dhe një varg puthjesh varg e varg. Poezi nuk i shkrova pasi ajo shkruan më bukur se unë.<br /> Dolëm. Lamë pas pallatin tim në formë "L" dhe hymë në bulevard. Pranvera po shkrinte dyllin e blireve dhe i jepte qytetit një aromë të mrekullueshme. Dea më zuri për duarsh. Unë e pashë prapë në ata sy blu të thellë dhe qesha. Edhe ajo qeshi duke ju kujtuar pyetja "nga se kapen burrat" dhe tha:<br /> -Mjaft!<br />-Pse,- i thashë mos jemi fëmijë që duhet të kapemi për dore,- ja ndërrova krejtësisht fjalën.<br />-Pse mos jemi të martuar që do të të fut krahun?- përsëriti edhe ajo lojën.<br />-O?!-ja bëra unë.<br /> -E!-ma priti ajo.<br /> Nga zëri i saj kushedi sa lule bliri mu duk se u rrezuan në bulevardin me zëra dhe hapa kalimtaresh të tjerë. Pas nesh,herë-pas here linim statuja dhe fytyra njerëzish të njohur ndërsa ne do të shkonim të konkurronim për tu bërë poetë ose shkrimtarë. Fytyrat tona të bukura të rinisë udhëtonin drejt universitetit të qytetit. Mua më dukej sikur po talleshim,ndërsa Dea ishte plot zjarr. Sa zjarr të bukur kanë femrat, mendova ... Sidomos në këto raste të veçanta.<br /> Sa u afruam në hyrje të universitetit,përveç lajmit për konkurrim dhe rregullave të tij, që shkruar:<br /> "Më parë se të shkruash mëso gjuhen".<br />-E sheh?- i thashë.<br /> -Po.<br />-Për të qenë të sigurt,- shtova,- e bëjmë prapë një prove.<br />-Këtu para universitetit? Nuk u ngope në shtëpi?<br />-A do të bëhesh shkrimtare?<br /> -Po.<br />-Atëherë puthmë.</span></span><br />
<span class="userContent"><span class="userContent"></span></span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-81076589664040481152013-07-30T10:48:00.001-07:002013-07-30T10:48:20.977-07:00Sinan Kërpaçi: Gjestet<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEHPCc4sOaZKwp8dh-49lqFmmKc2tCuPfTEh-Pm7l18R7K8tAn66DY3PZj_5yl-NILS8nCKnNv6ljCgN1eH38kvPZf2QnRC1maAEJmTGz7JJr_W7WmNV7admPqoptalE_Z1fLrYUzYDyo/s1600/Sinan+Kerpaci.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEHPCc4sOaZKwp8dh-49lqFmmKc2tCuPfTEh-Pm7l18R7K8tAn66DY3PZj_5yl-NILS8nCKnNv6ljCgN1eH38kvPZf2QnRC1maAEJmTGz7JJr_W7WmNV7admPqoptalE_Z1fLrYUzYDyo/s1600/Sinan+Kerpaci.jpg" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"></span> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sinan Kërpaçi<br /><br /><span style="font-size: large;"> GJESTET</span><br /><br /> E vendosa që sot të shkoj te gruaja i dehur</span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">gjë që nuk e kam bërë me të jetës kurrë:</span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">as në shtrat kur zëmë “luftën”</span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">dhe as në tavolinë kur “kërcasim” lugën.<br /><br /> Do ta shkel me të dy këmbët betimin “Kurrë!”.<br /><br />Që nga balli ku gruaja më ka ngjitur etiketën </span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">me kujdes që nga larg ta lexojnë të tjerët </span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">me këto duar do ta shqit të shkruarën “Burrë!” </span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ashtu si e mendon ajo e nuk jam unë<span class="text_exposed_hide">...</span></span><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">.<br /><br /> Edhe tek të dashurat s`kam shkuar njëherë i pirë, </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">por ato gjithnjë kanë thënë për mua “i dehur” </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">dhe vazhdojnë ta besojnë gjithnjë e më shumë: </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">kanë qejf ta ngulitin në mendje fort mirë </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">se unë kur “u pushtoj” shtratin jam i pirë.<br /><br /> Në mos me shoshoqe me vete e bëjnë pyetjen: </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">pse na ndodh me këtë të dashur kështu?! </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Asnjëherë me të tjerët, gjithnjë me poetin </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">përgjigjem në mënyrën më të sinqertë: </span></span></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">nga gjestet, nga gjestet që bëj kur jam me ju.<br /><br /> Lokal “ MATEO”, 30, 7, 2013</span></span></span></div>
Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-67638815300369525022013-06-17T17:14:00.000-07:002013-06-17T17:14:55.750-07:00Mentor Thaqi: Cili na qenka ky?<span class="caption" data-ft="{"tn":"L"}"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0oipCmuQ1yQBio_ddSb8V64D3u3F0xD196LvUaydgEFMXb7NXSQubS16Grr89SCnDKtyqwpjRXczpGfH_8G9Z7TD4sX2TnOnm2US0gU98O8WMc59U_ydt74j7NuosdLaLAMMbnPaw90r7/s1600/MentorThaqi1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0oipCmuQ1yQBio_ddSb8V64D3u3F0xD196LvUaydgEFMXb7NXSQubS16Grr89SCnDKtyqwpjRXczpGfH_8G9Z7TD4sX2TnOnm2US0gU98O8WMc59U_ydt74j7NuosdLaLAMMbnPaw90r7/s200/MentorThaqi1.jpg" width="141" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_51bfa5950f61b3637077660">
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
Mentor THAQI</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="font-size: large;"><strong>CILI NA QENKA KY?</strong></span><br /><br /> (atij që i bjen në masë, e bartë me shëndet)<br /><br /> rëndë krekoset<br /><span class="text_exposed_show">a edhe vlerave iu kanoset<br /><br /> don t´jeton n´qendër t´vëmendjes<br /> që t´i ikë hamendjes<br /><br /> vetëlavdërimet<br /> në maje gjuhe,<br /> hyn e gjuhet<br /> ku dhe ku s´duhet<br /><br /> djallë i kuq,<br /> jeton për puç<br /><br /> e tha me sy t´skuqur<br /> e mendje të huçur:<br /> historia nisë prej meje,<br /> imponoi me zjarrë rrufeje<br /><br /> patë jopak hije vazale<br /> që iu ngjitën për fjale<br /><br /> mori duartrokitje të shfrenuara,<br /> të pamerituara,<br /> të kamufluara<br /><br /> të tjerë<br /> që s´u pajtuan,<br /> u shantazhuan, injoruan, ndëshkuan,<br /> bile edhe u shituan<br /><br /> doli harambash<br /> pa dhe një adash<br /><br /> tevona, i erdh zezona,<br /> shiti miq e shokë<br /> që t´shpëton kokë<br /><br /> dikurë, u mbush kupa,<br /> u pakësua durimi,<br /> u shtua guximi<br /><br /> sërish bën zhurmë<br /> se pas po len gjurmë<br /><br /> po, i tha një i urtë<br /> me fjalën e gurtë:<br /> paj, le ta din secili<br /> se ti, pas lë gjurmë kërmilli<br /><br /> mos na shit kopalla,<br /> s´të don as mahalla<br /><br /> je kokë e lajthitur,<br /> shpirtë dhe arësye shitur<br /><br />17.06.2013</span></div>
</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-81756230086745897352013-05-22T03:30:00.002-07:002013-05-22T03:30:34.504-07:00Urata dhe mallkime popullore<br />
<span class="userContent"><span style="font-family: Arial;"><em><span style="color: #134f5c; font-size: large;"><strong>Lutje dhe Urata</strong></span><br /><br /> Mos t´marrtë përpara i pakjeni (i pa soji), as të vret e as të falë!<br />*<br />Zoti ta shtoftë bereqetin e hallallit!</em>
<br />
<span class="text_exposed_show"><div class="text_exposed_root text_exposed">
</div>
<em><div class="text_exposed_root text_exposed">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizdFdhpm9CdpgLWPhHPLTBxibnbW9Rf3kOfRivryw4YlvuxnZlsKVXolUvjzjr_VWi6zZ8rp00E-iVbOP7beDyMs0GV796IyyWX_so8huCQ6xL9sTenHYYwYOo56YySnRzodsnOF-Qe-o/s1600/ilustrim1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizdFdhpm9CdpgLWPhHPLTBxibnbW9Rf3kOfRivryw4YlvuxnZlsKVXolUvjzjr_VWi6zZ8rp00E-iVbOP7beDyMs0GV796IyyWX_so8huCQ6xL9sTenHYYwYOo56YySnRzodsnOF-Qe-o/s200/ilustrim1.jpg" width="200" /></a> *<br />
Tu baftë djali ma i zoti se ti!<br />
*<br />
U bafsh me ta rujt nderin stërnipa e stërmbesa!<br />
*<br />
U baftë një sheher (qytet) prej djalit tand!<br />
*<br />
Ruana Zot prej njeriut t´koritun!<br />
*<br />
Mos u bafsh me ti kajtë hallet Rahoveci se ndigjon krejt Podrimja (Anadrinia)!<br />
*<br />
Ti lëshofsha në konak magazinat e Zotit!<br />
*<br />
Tu rrittë nderi që e ke me bollëk!<br />
*<br />
Fitofsh shumë e shpenzofsh shumë!<br />
*<br />
Dashtë Zoti e na mbanë ajo që nuk e shohim!<br />
*<br />
Oj çikë, na raftë bashk lia e na mbyllshin në një karantinë!<br />
*<br />
T´i marrsha të ligat që nuk i ke!<br />
*<br />
I pifsha ujë për shëndet!<br />
***<br />
<br />
Mblodhi dhe i përpunoi<br />
<strong>Mentor Thaqi</strong><br />
<br />
<br />
<br /></div>
</em></span></span><span class="text_exposed_show"></span><span class="text_exposed_show"><span class="userContent"><div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="font-family: Arial;"><em><span style="font-size: large;"><strong>Disa nga mallkimet (nemët) </strong></span></em></span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="font-family: Arial;"><em><span style="font-size: large;"><strong>në rajonin e Rekës së Dukagjinit</strong></span><br /><br /> ***<br />Zoti pikë e pesë iu baftë!</em><span class="text_exposed_show"><em> ***<br />Zoti ku brenë miza hekur iu çoftë!<br /><br /> ***<br /> E vrafsh baben tënd!<br /><br /> ***<br /> E vrafsh veten pa të keqen e kuj!<br /><br /> ***<br /> U bafsh me ta punu token miqësia!<br /><br /> ***<br />Të shkoftë e mbara vetëm në bija!<br /><br /> ***<br />Të guftë harami për oxhaku!<br /> ***<br />Ju raftë armija e kuajve!<br /><br /> ***<br /> Ju raftë zhuga (zgjeba) në pikë të verës! (problem me dal deshë, kruarjet ...)<br /><br /> ***<br />Të shkoftë pushka mbarë në vrasje vllaznish!<br /><br /> ***<br />Kurrë dritë me sy mos pafsh!<br /><br /> ***<br /> U farofshi deri në pula!<br /><br /> ***<br />Ju vraftë afti i fukarasë!<br /><br /> ***<br />Ju daltë kukama (kuja) për grykë të oxhakut!<br /><br /> ***<br /> U shtofshi pak e dekshi shumë!<br /><br /> ***<br /> E paç mallë një fjalë prindi!<br /><br /> ***<br /> Të coftë kurbani naten e bajramit!<br /><br /> ***<br /> T´i dektë jarani çikës shtatzanë!<br /><br /> ***<br /> Të coftë kali midis lavre me farë të shkepun!<br /><br /> ***<br /> Ju daltë flaka e shpisë midis arbaini (dimri)!<br /><br /> ***<br /> T´kopshin kokrrat e synit si kokrrat e krypës!<br /><br /> ***<br /> E paç mallë me nigju ni fjalë të giuhës tande!<br /><br /> ***<br /> Shkofsh e mos u kthefsh!<br /><br /> ***<br /> U kthefsha e mos ju gjetsha!<br /><br /> ***<br /> E thefsh qafen pa të keqen e kujt!<br /><br /> ***<br /> Të lëshoftë shpirti me kafshatë harami në fyt!<br /><br /> ***<br /><br /> Mblodhi dhe i përpunoi<br /> <strong>Mentor Thaqi</strong></em></span></span><span style="font-family: Arial;"></span></div>
</span><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_519c8c0b240847176980578">
<br /></div>
</span><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_519c8c0b240847176980578">
</div>
</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-77953094729124558892013-05-21T04:33:00.003-07:002013-05-21T04:33:58.663-07:00Fakete Rexha: MALLKIME POPULLORE NGA GJAKOVA<span class="userContent"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7m-dbtPb402pqUZxgKfgUux9im3PMAivguEBSkDZClhVReTUcL29nL3fOikGzHe0oXylPXzn5TdefRV_pUw9K-3i84uO72nRVLkKsQXtn9VT1aKj2VQ_iJlGpt-TLT_yYy8KqyHyMTJU/s1600/fakete-rexha.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7m-dbtPb402pqUZxgKfgUux9im3PMAivguEBSkDZClhVReTUcL29nL3fOikGzHe0oXylPXzn5TdefRV_pUw9K-3i84uO72nRVLkKsQXtn9VT1aKj2VQ_iJlGpt-TLT_yYy8KqyHyMTJU/s200/fakete-rexha.jpg" width="135" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><strong></strong></span> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><strong>Mallkime popullore nga Gjakova</strong></span><br /><br /> - Tu preft dita!<br /> - Tu preft nafaka!<br /> - Tu errt drita e synit!<br /><span class="text_exposed_show">- T'gjet e liga!<br /> - Te marrt pushka n'bire t'veshit!<br /> - Tu mshelt dera me dry!<br /> - T'honkt toka!<br /> - Vorri mbrenda mos te mbajt!<br /> - Mos mujsh me dhan xhezan!<br /> - As gjel as qyqe mos t'kendoft n'oborr!<br /> - E thefsh qafen me kersim!<br /> - Tu thafshin krahet!<br /> - Ta marrt zoti shneten!<br /> - T'gjujshin hallku me gure!<br /> - T'plast zemra e barkut!<br /> - U befsh sakat!<br /> - T'bift bari te dera! ( te mbet shtepia shkret)<br /> - Te mbift bari n'faqe (vdeksh)<br /> - Te mbet vendi shkret!<br /> - Tu preft ora!<br /> - Te lafshin mendt e kres!<br /> - I marrsh malet!<br /> - Mbetsh n'rruge t'madhe!( pa dere, pa strehe)<br /> - Mbetsh n'dore vakafit!<br /> - Krofsh majen e kres e qare mos gjetsh!<br /> - Krofsh murin me duar!<br /> - Tu gryfshin zorret e barkut! (skamja, uria)<br /> - Te djegt zjarmi xhehnemit!<br /> - Tu djegt zemra si qymyri!</span></div>
</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-17673695844384808962013-05-21T04:29:00.001-07:002013-05-21T04:29:45.147-07:00Fakete Rexha: URATA POPULLORE NGA GJAKOVA<span class="userContent"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT4VH0Re_ELWmsGvyUxeXmLx2s_N-e9eG8yDQUJ32R60B1867G6cBcSpXd5IOamiow8iMqoj_BrZ7UGMkEPpc29lHhrlUyVLzWJlkp_QHcc-uqczg25xTVUbDJcYeM5VczpgcIRihkh_8/s1600/Fakete+Rexha.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT4VH0Re_ELWmsGvyUxeXmLx2s_N-e9eG8yDQUJ32R60B1867G6cBcSpXd5IOamiow8iMqoj_BrZ7UGMkEPpc29lHhrlUyVLzWJlkp_QHcc-uqczg25xTVUbDJcYeM5VczpgcIRihkh_8/s200/Fakete+Rexha.jpg" width="150" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><strong></strong></span> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #0c343d; font-size: large;"><strong>Urata popullore nga Gjakova</strong></span><br /><br /> - Veq djepa perkundt kjo shtepi!<br />- Jepma Zot, çka mbet prej fukaras!<br /> - Mos tu shoft zjarmi votres!<br /><span class="text_exposed_show">- T'kendoft zemra gjithmone!<br /> - Tu gezoft zemra qyshk e m'qyshk!<br /> - T'punoft hapi edhe vrapi!<br /> - T'punoft shneta si ma se miri!<br /> - E trashegofsh me nipa e sternipa!<br /> - Te past lakmi gjithe bota!<br /> - T'baft ylli drite ne ball!<br /> - T'ardht devri i mire!<br /> - T'honkt goja mjalt!<br /> - T'ardht e hijshme pleqnia!<br /> - T'ardhshin t'mirat per dere e per penxhere!<br /> - Japsh me dore e marrsh me krahe!<br /> - T'u gezoft gishti i unazes!<br /> - T'u mbuloft gusha me dukat!<br /> - Paq nafak!<br /> - Paq nder e njerezi!<br /> - Paq jete sa Cabrati! (jete te gjate)<br /> - Te shkoft zani larg!<br /> - Veq lule tu mbjellshin ne zemer!<br /> - Paq fatin siq ma ke bukurine!<br /> - U plaksh nen hijen e femijeve!<br /> - U rritsh me nane e bab, me gjysher e stergjysher!<br /> - Edhe kenduesi te beft vo!<br /> - Ta pafshin hajrin kojshia e karshia!<br /> - Ta dhashte zoti kah se kujtofsh!<br /> - Tu shtoft hisja e bereqeti!<br /> - Paq kamben e mire e me nafak<br /> - Kurre mos tu mshelt dera e oborrit!<br /> - Tu gezoft kulmi i shtepise!<br /> - Gjetsh xhehnetin n'kete dynja e n'ate dynja!<br /> - Tu befshin femijet krah!<br /> - Paq zanin e mire!<br /> - Ja pafsh hajrin djerses sate!<br /> - Veq sofra t'gezimit shtrofsh gjithmone!<br /> - Kurre vend t'zbrazet n'sofer mos paq!<br /> - Hanksh me luge t'dukatit!<br /> - T'beft zemra lum gjithmone!<br /> - Edhe guret e sokakut kendofshin per ty!<br /> - Drite e nur tu baft zemra!<br /> - E gezueme qoft dita qe ke ardhe n'dynja!<br /> - Gjithmone gezimi tu mbjellte n'zemer!<br /> - T'qoft e gezueme dita!<br /> - Dite te mire e t'gezueme!<br /> - Rafsh i vogel e u qofsh i madh (nena femijes kur e ve ne gjume)<br /> - U befsh burr me kandar! (nena, kur uron te birin).<br /> - Te past lakmi Gjakova!<br /> - Nderofsh baben edhe fisin! (nena - vajzes)<br /> - Qofte derebardhe shpija qe shtin mbrenda! (nena- vajzes)</span></div>
</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-54166574888164523452013-05-19T04:52:00.000-07:002013-05-19T04:52:58.397-07:00Fjalë të urta nga Lugu i Baranit<span style="font-size: x-large;"></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: x-large;">FJALË TË URTA NGA LUGU I BARANIT</span><br />
<br />
01. Burrnia nuk matet me pash, por si mas puneve t'ndershme!<br />
02. Vatani pa liri, si shpija pa kulm permbi!<br />
03. Lirinë nuk ta falë kërkush, por duhet me e fitu vet!<br />
04. Kush nuk lufton për liri, robninë e ka n'shpi!<br />
05. Armiku më i rrezishëm asht ai që e harron!<br />
06. Çka të bahet n'kojshi, prite n'shtepi!<br />
07. Ku thone se ka dredheza shumë, merre krojshën e vogel!<br />
08. Ujku kimen e nderron por adetin s'e harron!<br />
09. Borxhlliu i keq, ti lyp paratë diten e Bajramit!<br />
10. Dielli asht jorgani i fukarasë!<br />
11. Njeriu asht dy herë femije: kur lind dhe kur plaket!<br />
12. Ma e mire asht një ditë sokol, se njëqind Gogol!<br />
13. Ai që di më së shumti, flet më së paku!<br />
14. Katuni që doket, nuk do kallauz!<br />
15. Kush lyp shumë e hupë edhe atë që e ka!<br />
16. Xhehneti i gruas është të kamt e burrit!<br />
17. Kur je vet n'hapsane, mos jep sadakë për dritare!<br />
18. Kalin e shumë shpive e han ujku!<br />
19. Kur shterojnë lumenjtë, rriten prroskat!<br />
20. Miku asht mik deri sa nuk perzihet ne punët e shpise!<br />
21. Miku i mirë, njihet në ditë të vështirë!<br />
22. Djali i plakut, vaji i sakakut!<br />
23. Burri për gruan asht si kulmi për shpinë!<br />
24. Burri veten e jep, por besën s'e then!<br />
25. Kanga asht vaji i burrit!<br />
<br />
<br />
<strong><span style="color: blue;">Tregoj Bajram Ali Muhaxheri</span></strong><br />
<strong><span style="color: blue;">Kosuriq - Lugi i Baranit 1983</span></strong><br />
<strong><span style="color: blue;">_</span></strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRjiHAV8fnrWZdD8oPy0QC6rn5Yhy86jyJVAWdeXW-psEXv2x7175XEwPR56wxB0m_0YWIvRCVZ5NGcCN2v1vlnbysVgconnBV7LUd_XecQYnP5UIe4_VgM_beMUQGIdTEuuB1BJcHe3w/s1600/Bajram-Muhaxheri-Lala.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRjiHAV8fnrWZdD8oPy0QC6rn5Yhy86jyJVAWdeXW-psEXv2x7175XEwPR56wxB0m_0YWIvRCVZ5NGcCN2v1vlnbysVgconnBV7LUd_XecQYnP5UIe4_VgM_beMUQGIdTEuuB1BJcHe3w/s1600/Bajram-Muhaxheri-Lala.jpg" /></a></div>
Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-62306003034272106762013-04-26T14:40:00.000-07:002013-04-26T14:40:08.095-07:00Ramiz Selimi: Mërgimtarët nuk duhet të jenë Jetimë<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrboK2QqkG2yHK1rUnwjH5dzGs6Chiwhi5CK5EUUOv-kXt36r6PKeYC9jIbMczHq9LIm69-3VJSaNAomo-ejyLcbhQutFWOR3rhB9keE3qwx2e-1psKnJ2AHVO0zx2PrkTYWYsiu6T9F0/s1600/RAMIZ-SELIMI.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrboK2QqkG2yHK1rUnwjH5dzGs6Chiwhi5CK5EUUOv-kXt36r6PKeYC9jIbMczHq9LIm69-3VJSaNAomo-ejyLcbhQutFWOR3rhB9keE3qwx2e-1psKnJ2AHVO0zx2PrkTYWYsiu6T9F0/s200/RAMIZ-SELIMI.jpg" width="152" /></a></div>
<strong><span></span></strong><br />
<strong><span>Polisa e sigurimeve €-10,- në muaj dhe zbritja e çmimeve për fluturime, kërkesa e</span></strong><span><strong> më</strong></span><span><strong>rgimtarë</strong></span><span><strong>ve</strong></span><br />
<strong><span></span></strong><br />
<strong><u>Shkruan:Ramiz Selimi<span></span></u></strong><br />
<br />
<em>Shteti i Kosovës të trajtojë mërgatën në mënyrë të barabartë me pjesën tjetër të popullit. Sigurimi i makinave për mërgimtarët t’i përshtatet urgjentisht çmimeve që paguajnë qytetarët në Kosovë, të ulet në €10,- tarifa e sigurimeve për një muaj.</em><br />
<br />
Sigurimi i makinave është një nga problemet më të mëdha që kanë mërgimtarët, ky problem është munduar të paraqitet nga qeveritarët si problem ndërkombëtarë, ku qeveria do ta kishte mënjanuar “menjëherë”, sikur rregullat e kartonit të gjelbër të lejonin, pasi ne nuk jemi anëtarë të OKB-së, thonë ata, e plot dokrra tjera. Realiteti është krejt ndryshe nga ato që proklamojnë qeveritarët. Fakt është se interesi dhe buxheti i kompanive të sigurimit mbushet pikërisht nga kjo tarifë.Mesatarisht secili mërgimtarë së paku dy herë në vit udhëton me makinë në vendlindje, supozohet se 1/3 e popullsisë jetojnë në mërgim, sipas të dhënave diku rreth €, 30-, milion në vit përfitojnë kompanitë e sigurimeve, të cilat në rast dëmi në shumicën e rasteve hezitojnë për një dëmshpërblim korrekt.<br />
<br />
Ne nuk mund të bëhemi anëtarë të kartonit të gjelbër edhe pas anëtarësimit në OKB dhe ketë duhet ta pranojmë hapur. Problemi kyç i gjithë kësaj është mosfunksionimi korrekt i gjyqësorit. Përderisa gjyqësori cilësohet si jo i mirë dhe me mundësi manipulimi ne nuk mund të bëhemi anëtarë të organizatave serioze. Turqia dhe disa shtete tjera edhe pse janë anëtarë të OKB-së nuk janë anëtarë të kartonit të gjelbër për shkak të parregullsive me funksionimin e ligjit.<br />
<br />
Pra, qeveria duhet të sqarohet, a e dëshiron lekun e mërgatës apo popullin që jeton atje. Nëse populli saj është me rëndësi, atëherë ajo duhet të ofrojë të njëjtat kushte dhe të njëjtat ligje për të gjithë pa dallim. Sigurimi mesatar i një automjeti në Kosovë për qytetarët vendas është €-120 (pa regjistrim), në vit. Do të ishte e udhës dhe njerëzore që mërgimtarëve urgjentisht polisa e sigurimit të automjeteve tu caktohet tarifa prej €-10, në muaj, për të balancuar nivelin me qytetarët vendas, do të ishte një zgjidhje e mirë për mërgatën deri në pranimin e Kosovës në organizatën e kartonit të gjelbër.<br />
<br />
<strong>Mërgata vuajti dhe vuan akoma shumë me udhëtime</strong><br />
<br />
Ka shumë vite që na mundojnë probleme e telashe të jashtëzakonshme të të gjithë mërgimtarëve nëpër kalime, udhëtime, viza e mundime të ndryshme. Përveç vuajtjeve dhe ngarkesave psikike e brengave të varfërisë, ku secili nga ne mbanë familje në Kosovë, vëllezër e të afërm, mërgimtarët patën edhe vuajtjet tjera si nga vendet pritëse ashtu edhe nga ato transite.<br />
<br />
Shumë vite diaspora vuajti duke ndarë kafshatën e gojës për të mirën e vendit, shumë vite ajo bredhi rrugëve të Evropës, duke demonstruar e duke aktivizuar të gjithë potencialin për interesa kombëtare. Disa shkuan vullnetarisht në luftë e disa derdhën shumë para në fondet e krijuara.<br />
Të gjithë ata që kanë emigruar edhe në luftën e dytë botërore,nuk e harruan vatanin, kontribuuan secili në mënyrën e vet, vetëm evetëm që t’i delet në ndihmë atdheut.<br />
<br />
Kurse tani nuk qanë kush hallin dhe dertin e tyre, fjala bie tash, është nevoja për një lehtësim në regjimin e vizave të mërgimtarëve me vendet e Ballkanit. Ka kohë që vendet transite tallen me mërgimtarët tanë edhe pasi që jemi bërë shtet, po atëherë i kujt është ky shtet, nëse nuk kujdeset për qytetarët saj?<br />
Ka raste kur disa herë duhet të shkohet në konsullata për të plotësuar formular për të kaluar transit, duke kaluar disa ditë poshtë e përpjetë.Duke i kontrolluar me orë të tëra, duke i ndalur nëpër kolona me fëmijë e gra, duke ju shkuar pushimi nëpër zyra të ndryshme në vendlindje, duke vrapuar pas dokumenteve, letërnjoftimeve, certifikatave e shumë probleme tjera, për të mos ja shijuar aspak shijen atdheut. Diku duke sharë korrupsionin, e diku duke kërkuar njeri që të kryej punë edhe më ryshfet.<br />
<br />
Mërgimtarët kanë të gjithë leje pune dhe qëndrimi në vendet ku punojnë, nuk meritojnë një trajtim të tillë as nga vendet transite, por as nga shteti amë. Bile, bile shteti Kosovar duhet të jetë ai që lufton dhe i mbron qytetarët e vet, atëherë kur atyre ju bëhet një e padrejtë.<br />
<br />
<strong>Vjenë – Mançester, fluturimi €-120-,kthyese!</strong><br />
<strong> </strong><br />
Sa i përket biletave të aeroplanit, ato janë shumë të shtrenjta. Nëse një familje 5 anëtarëshe gjatë pushimeve vendos të fluturojë për Prishtinë, ajo duhet të llogaris minimumi 1500 euro në një drejtim. Nëse familja vendos të fluturojë diku tjetër, po për këta 5 anëtarë përafërsisht me distancë të njëjtë, ta marrim destinacion Anglinë apo Skandinavinë, do tëpaguajnë 300 euro në një drejtim.<br />
<br />
Trageti nga Italia po krijon edhe ai shpenzime të mëdha, 1000 euro duhet llogaritur për këtë. A e vënë gishtin në kokë ndokush nga qeveria, se më mirë do të ishte ato 1000 euro me u lënë familjeve në Kosovë, se sa me i marrë kompani të ndryshme ajrore, apo trageti italian.<br />
Mendoj se qeveria e Kosovës dhe ajo e Shqipërisë duhet të punojnë shumë më shumë, që shqiptarët mërgimtarë të kalojnë transit nëpër të gjitha shtetet ballkanike pa probleme. Është e pabesueshme që qytetarët tanë të pajisur me Patentë-shofer të Bashkimit Evropian,janë vegël e përbuzjeve dhe maltretimeve në vendet transite.<br />
<br />
<strong>M</strong><strong>ë</strong><strong>rgimtar</strong><strong>ë</strong><strong>t jan</strong><strong>ë</strong><strong> aq shum</strong><strong>ë</strong><strong> t</strong><strong>ë</strong><strong> zhg</strong><strong>ë</strong><strong>njyer dhe t</strong><strong>ë</strong><strong> mërzitur</strong> nga moskujdesi i qeverive tona, aq sa janë të ndezur e plot inate, kjo sjellje indiferente të bënë të ndihesh plotësisht i pambrojtur.<br />
Nuk është aspak befasuese që një pjesë e tyre janë agresiv në kufi, peripecitë e shumta gjatë udhëtimit i bënë ata të nxehën dhe të nervozohen, pasi që rruga për në atdhe duhet të jetë e hapur dhe pa probleme, pa telashe, në vendlindje duhet të shkojnë me vullnet.<br />
<br />
Qeveria duhet të bisedojë me të gjitha shtetet fqinje, jo vetëm për tregti të mallrave, por pikërisht edhe për problemet e mërgimtarëve, në mënyrë që të lehtësohet ardhja në atdhe. Edhe miqve ndërkombëtar duhet t’u thuhet qartë që të intervenojnë të ato shtete që po hapin barriera. Duhet t’i hapen rrugët diasporës, këtij potenciali të madh e të fuqishëm ekonomik, që të ndihet plotësisht i dëshiruar për të dhënë kontributin e tij në zhvillimin ekonomik.<br />
<br />
Të merren hapa nga Ministria e Diasporës për t’u lehtësuar udhëtimin këtyre njerëzve. Sa më parë që është e mundur të organizojë, që biletat e aeroplanit të jenë të lira, ato të jenë me tarifa familjare, pa kalkulime e probleme. Të këputen përfitimet e matrapazëve e njerëzve të dyshimtë në aeroporte.<br />
<br />
Sikur të ndodhte lehtësimi i udhëtimit, ardhja në vendlindje do të dyfishohej, e në disa raste do të trefishohej. Ata që tani udhëtojnë dy herë, po të ishte bileta si në relacionin Vjen-Londër do të udhëtonin së paku katër herë në vit, paramendoni çdo ardhje e tyre do të rriste qarkullimin e mjeteve financiare, do të ishte një ngritje shumë më e madhe në krahasim me këto që kemi tani. Numri i atyre që do të vizitonin atdheun do të rritej dukshëm, mjetet financiare do të mbeteshin në vendlindje dhe më këtë direkt edhe bizneset do të lulëzonin. Qeveria me njëhapë të tillë do t’i ndihmonte zhvillimit ekonomik dhe bizneseve në përgjithësi. Ata që kanë përfunduar në Biznes dhe Menaxhim e dinë që vendimet e vogla në dobi të kolektivit sjellin zhvillimin ekonomik.<br />
<br />
Të gjitha shtetet që po na sjellin probleme, njëkohësisht përfitojnë materialisht nga mërgata e jonë me derivate e ushqim. Intervenimi i qeverisë për të lehtësuar transitin, jam i bindur që do të haste në mirëkuptim te ato shtete,sepse ne assesi nuk bënë të ndihemi jetimë.<br />
Ministria e Diasporës duhet t’i marrë shumë seriozisht të gjitha problemet e mërgimtarëve dhe assesi nuk guxon të jetë indiferente ndaj problemeve të tyre. Injorimi i tyre do të shkaktonte humbjen e një krahu shumë të fort, me emrin “MERGATA”, krahun më të fort politik dhe ekonomik që ka Kosova. Rrallimet e vizitave në atdhe do tëishin shumë të dëmshme për vendin.Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-21119960806161685572013-04-26T13:09:00.001-07:002013-04-26T13:09:51.113-07:00Fehmi Ajvazi: TREGIMI PËR AGJENTIN KAPLLAN R. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXJjRiS1lF4hyErn6j9b3kmHpE3UDxoe3PtwNvwiqhYWK-RqVMY-S3dGob0fvx8eTriwez3k_buEiJgSSfwpSib97k8EqeW1cQp-y-LU4l4B_gXasqvOhonH6yfirGn0XVARCtuREUSx0/s1600/fehmi_ajvazi.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="129" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXJjRiS1lF4hyErn6j9b3kmHpE3UDxoe3PtwNvwiqhYWK-RqVMY-S3dGob0fvx8eTriwez3k_buEiJgSSfwpSib97k8EqeW1cQp-y-LU4l4B_gXasqvOhonH6yfirGn0XVARCtuREUSx0/s200/fehmi_ajvazi.jpg" width="200" /></a></div>
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"><span style="color: #0c343d; font-size: large;">TREGIMI PËR AGJENTIN KAPLLAN R.</span> <br /><br /> (Kjo analizë në formë tregimi, është vetëm gjysma e së vërtetës për gjithë të vërtetën që e rrethon figurën enigmatike të Kapllan Resulbegoviqit, e që në një të ardhmen të afërt “kjo e vërtetë” patjetër duhet të bëhet e njohur...) <br /><br /> Prof. dr. Agim Vinca, me një shkrim brilant të kohës e pati demaskuar pamfletin idiotesk “Enciklopedia maqedone”. Demaskimi, ishte konkret. Të ashtëquajturit “shkencëtar maqedonas”, në kontekst të shkruarjes së enciklopedisë për Maqedoninë kanë përdorur shkrime, literaturë, dokumente, letra të ndryshme pa asnjë vlerë dhe aq më pak shkencore njësoj, sikur që është edhe vetë “Enciklopedia” e çuditshme dhe e shkruar me zjarrmi nacionaliste panballkanike. Nga popujt dhe komunitetet më të goditura në këtë “golemot enciklopediata”, janë shqipatrët në fakt historia kombëtare shqiptare. Akademia e Shkencave Maqedone për këtë punë, ka përdorur lloje të fakteve të çuditshme siç, është ta zëmë edhe libri i Kapllan Resulbegoviqit me titull, “Origjina e shqiptarëve” ! Dr. Agim Vinca në shkrimin e tij, e xhveshë këtëfar Kapllaninin: një figurë nomade, dhe serbofile. <br /><br /> Kapllanin, tash e thërrasin “K. Buroviq”! S’di, nëse ende është gjallë...! E ndërkaq, ai ka qenë një dinak i hershëm, një konvertit i regjur për nga mësiemt dhe zanatit agjenturorë. Dr. Vinca siç thashë, në shkrimin e tij analitikë, e xhvesh figurën e Kapllanit, siç e xhveshë breshëri kallirin e misrit në arë. Kjo padyshim, është mënyra e duhur dhe profesionale-shkencore për t’iu kundërvënë atyre që lëshohen të merren me falcifikime dhe me pseudoshkencë, si Akademia Maqedone. Prandaj vetëm përmes mendimeve, fakteve dhe dëshmive, kritikës parimore xhveshen e kallen pa u futur në sirtar dhe arkiva pamfletet, librat e ndryshëm njorantë, historitë e stërkequra dhe të deformuara si te “Enciklopedia maqedone” etj. <br /><br /> Kishte pasur kohë që s’më ishte kujtuar Kapllan Resulbgoviqi, (tani: K. Buroviqi ), i njohur kryesisht me romanin “Tradhtia”! Shkrimi i Dr. Vincës, ma pati rikthyer kujtesën për Kapllanin. Ky farë shkrimtari prandaj, Kapllan R. është preteksti i këtij shkrimi. Pse? Kapllan Resulbegoviqi, ka flertruar për shumë vite e dekada në mesin e shqiptarëve në relacionet Prishtinë-Shkup-Tiranë. Agjenda e tij, nuk ka qenë as arti, as letërsia, as arsimi, as porti, as nacionaliteti, as dashuria por, ishte spionimi. Në ish Jugosllavi, me qindëra mijëra shtetas të të gjtiha kombeve dhe kombësive, u shndërruan në komunistë në informatorë, në policë, në shefa të sigurimeve, në agjentë të regjur, në kundëragjentë etj. Ata u infiltruan dhe u rekrutuan kudo, ngado dhe kurdo për qëllime të caktuara shtetërore panjugosllave. <br /><br /> I ashtuquajturi shkrimtar, Kapllan R., është njëri nga agjentët më të rrezikshëm të segmenteve dhe kreaturave të Sigurimit Shtetëror Jugosllav dhe Ushtarak që veproi kryesisht në hapësirat shqiptare dhe ndër shqiptar me dekada të tëra. Resulbegoviqi, veproi në trekëndshin: Prishtinë-Shkup-Tiranë. Portreti i tij, ishte dhe mbetet delikat në kuptim të strukturës biografike agjenturore, ndonëse ish Jugosllavia komuniste ka më shumë se 20 vite që është shkatrruar. Për çudi të Zotit, ky ish agjent (jo edhe shumë konspirativ në dukje të parë), ndonëse nuk ishte shqiptar, ka shkruar kryesisht në gjuhën shqipe (dikur e sot), ka shënë dhjetra e dhjetra intervista në gjuhën shqipe, është lexuar në shqip, është botuar në shqip etj. Një agjent jugosllavo-serb që veç të çmendurit mund t’ia lypin brirët sepse brirët atij i janë dukur që nga majat e larta ta Rugovës e Sharrit, ende edhe sot, ka vazhduar të lëshojë “fetva” antishqiptare, sa në shqip dhe sa në serbishtë dhe, emri dhe vepra e tij ka vazhduar të jetojë ndër shqiptar. Të shohim së bashku se, kush ishte Kapllan Resulbegoviqi ?<br /><br /> Kapllani R., duke pasë pakëz afinitet filloristi për të shkruar ose ndoshta aspak (unë besoj që aspak), besohet që është rekrutuar në fillim si informatory ushtarak në KOS (Kontra Obaveshtajna Sluzhba/Shërbimi Kundërinformativ Ushtarak). Ndërkaq, Kapllan R., hapat e parë në fabrikën komuniste ish jugosllave të shkrimit, i nisi në Prishtinë. Të paktën, kështu tregojnë dëshmitë e hershme kulturo-agjenturore. Thuhet që shkrimet e tij, janë “shkruar ose përkthyer” në gjuhën shqipe ngase ai fillimishte edhe pse “shqiptar”, nuk ka ditur të flasë dhe të shkruaj në “gjuhën e tij nacionale”! Pastaj, janë botuar në gazetën “Rilindja”, në revistën “Jeta e Re” etj. Por, si mund të ketë qenë e vërteta? Sa shkroi dhe ç’farë shkroi Kapllan R., është një çështje më vete por nga kapitali i tij “intelektual dhe letrar”, veçohet romani “Tradhtia”. A e shkroi këtë roman, Kapllan R. ? Do të përpiqem t’ju dëshmoj që, ai s’qe kurrë shkrimtar dhe, s’është shkrimtar as sot ! Nëse është kështu, dhe mendoj që është m’u kështu, shtrohet pyetja: kush e bëri “shkrimtar” Kapllan R-në ? Kush ia shkroi dhe kush ia shkruan edhe sot, veprat atij? <br /><br /> Këto janë pyetjet themelore për ish agjentin “Kapllan R., i cili tash e rreth 50 vite vazhdon të jetë ende gjallë në hapësirat shqiptare përmes letrave të shkruara, nganjëherë përmes deklaratave, intervistave. S’ka rëndësi që, ka disa kohë që s’ia kemi n’di gjamën! Veçse jo pak, shkrimet dhe sidomos retorika e tij gjambaze dhe agresive, propaganda e tij e pandërprerë përqarëse disavjeqare, stili urrejtës, fyes, denigrues etj., pati ushtruar ndikim të madh në radhën e kastave politike dhe kulturore në trekëndëshin; Prishtinë-Shkup-Tiranë dhe, anasjelltas. Kapllan R., j ka rënë goxha shumë, “Tupanit të Poshtërimit” nëpër etnikumin tonë. <br /><br /> T’i lëmë tani këto dilema. Ti kthehemi linjës jetësore-agjenturore të Kapllan R-së! T’i kthehemi modelit të përgjegjësië agjenturore të dikurshme të tij…? Shqiptar ose jo, Kapllan R., ka qenë dhe mbetet prezent në hapësirat tona etnike. Saktësisht: jo përmes shkrimit dhe shkrimeve por, përmes detyrave dhe misioneve agjenturore që i janë dhënë atij nga qendra të caktuara me disponim historik antishqiptar: nga Beogradi dhe Shkupi (dje, si agjent sekret nën rolin dhe në maskën e “shkrimtarit”, kurse më vonë nën rolin dhe nën maskën e “pseudoshkencëtarit”). Supozimet, hipotezat, analizat dhe sidomos faktet që nuk janë vetëm fakte sipërfaqësore, na dëshmojnë dhe rrëfejnë se Kapllan Resulbegoviq, u bë emër në letrat e shkruara shqipe në Prishtinë. Më shumë se kaq, ai emrin e tij pastaj e akomodoi në Shkup: nën siglën e gazetarit dhe krijuesit. Dhe më pastaj, u shpall edhe si i “burgosur politik”! Duke u ankoruar në Shkup, i ishte afruar më afër Tiranës. Krejt pastaj, ishte hedhur atje edhe fizikisht! Në Tiranë, Kapllan R., kishte përfunduar në burg. Veçse jo si patriot, por si tradhtar. Pra, burgu i tij në Tiranë, ishte brendësia e tij e dyshuar agjentuore, por jo edhe dekonspirimi i plotë. <br /><br /> Rruga e gjatë agjenturore e Kapllan R., i ka specifikat e veta që janë tipike për agjentët e regjur-agresiv. Por, kjo punë su ba e ditur asnjëherë siç duhet. Kapllan R., mbeti jo vetëm i njohur dhe si një shkrimtar, por edhe i dashur e i adhuruar ndër shqiptar. Kur ai doli nga burgu në vitet e 90-ta, u konsiderua si një hero, si shkrimtar i nërgjegjës, si një antikomunist etj. Doli nga burgu me institimin e Dr. Zekiria Canës, i cili kishte trokitur në dyert e presidencës në Tiranë, për ta liruar me çdo kusht Kapllanin. Madje, Dr. Cana (nuk jeton sot), ishte kërcënuar në rast të moslirimit të tij! Kapllan R., sigurisht që do të liriohej në ndërkohë si shkak i ndryshimit të rrethanave të asokoshme në Shqipëri, porse kur erdhi në Prishtinë u prit me fanfare! <br /><br /> Rrëfimi për Kapllan R- në, s’është një rrëfim fantastiko-shekncor. Kapllan R., u bë shumë i njohur në letrat tona me romanin e mirënjohur historik “Tradhtia” (roman i ndaluar). Me këtë roman, Kapllani u bë shumë i njohur dhe veçanëritsh shumë i dashur ndër shqiptarët që jetonin në Kosovë dhe në viset e tjera të ish Jugsosllavisë. I njohur dhe i dashur, sidomos ndër shqiptarët që jetonin në teritoret e ish Jugosllavi dhe në Kosovë. Personazhet kryesorë të romanit “Tradhtia”, janë atdhetarët e njohur: Abdullah Presheva, Xheledin Kurbalia, Hasan Alia-Remniku, Hetë Koka-Mësuesi etj. Këta dhe të tjerë personazhe të dhimbshëm dhe të dashur për popullin e robëruar, ishin vrarë dhe ishin likuiduar (pas Luftës së Dytë Botërore apo pas aneksimit të Kosovës nga Beogradi), nga ish regjimi komunisto-titist jugosllav. Romani “Tradhtia” prandaj, qe një roman rreptësisht i ndaluar. Për këtë roman si dëshmi, mund të dënoheshe deri në 10 vite burg! <br /><br /> Pyetja shtrohet: A e shkroi Kapllan R., këtë roman ? Nëse nuk e shkroi, si u bë ai autor i tij…? Pastaj, kush mund ta ketë shkruar romanin…? Kapllan R., nuk e ka shkruar këtë roman. Dikush ka thënë se atij (Kapllanit), i janë rrëfyer ngjarjet në burg…! Cilat ngjarje…? Ngjarjet që shkruhen dhe përshkruhen në roman, janë të një territori të ngushtë: të zonës së Karadakut. Dhe ky është një roman krejt historik, e ngjarjet aty janë autentike, origjinale, besnikrisht të thëna-të rrëfyera, të përshkruara me shumë precizitet. Si ka mundësi…? Kjo thënja se, “atij i janë rrëfyer ngjarjet…”, duke si një përrallë a legjendë ngase ai që e ka dhënë këtë hipotezë të këtillë (nuk po ia përmendi emrin për arsye të korrektësisë publike), nuk është nga territori i Karadakut. As ata me të cilët Kapllani ishte në burg (aq sa ishte), nuk kanë qenë nga terreni ku është zhvilluar ngjarja e romanit, dhe nuk i kanë njohur personazhet e romanit. <br /><br /> Kapllan R., nuk ka qenë kurrë në rajonin e Karadakut. Unë personalisht (si autorë i këtij shkrimi), kamë lindur dhe jamë rritur në zonën e Karadakut, kamë lindur dhe jamë rritur nëpër vendet dhe nëpër shtigjet, malet, kodrat, lëndinat dhe fshatrat ku zhvillohen ngjarjet në roman. Mos ma merrni si pretencioze, porse qysh në vititn 1995 në një shkrim në gazetën e studentëve “Bota e re”, e kamë shtruar pak a shumë këtë pyetje se: kush në të vërtetë e ka shkruar romanin “Tradhtia”! Askush, atëbotë se ka qelur gojën në Prishtinë: as nga elitat kulturo-krijuese, as nga shkrimtarët, as nga historianët, as nga gazetarët...! S’ka folur kush! Në fakt, jamë përpjekur ta mësoj këtë të vërtetë pa më nxitur apo pa më thënë kush: hajt, hyni kësaj pune. <br /><br /> Pas shembjes së komunizmit dhe shkatrrimit të ish Jugosllavisë, në Prishtinë u bë e ditur se, Sinan Hasanit, ish politikanit shqiptaro-jugosllav, i ishin shkruar librat ( si përshembull romani i tij i njohur “Rrushi ka nisë mu pjekë” etj.) nga shkrimtarë të tjerë. Sinan Hasani, i cili ka qenë edhe anëtar i Akademisë së Arteve dhe Shkencave të Kosovës, ish kryetar i Jugosllavisë etj., s’kishte ditur fare të shkruaj. <br /><br /> Kapllan Resulbegoviqin, ne e kemi ditur si shkrimtar shqiptar. Por, ai nuk ka ditur të shkruaj në gjuhën shqipe: së paku, jo sa ka jetuar në Prishtinë dhe në Shkup! Atij, thuhet që i janë përkthyer shkrimet. Kamë mësuar që Kapllan R., është shoqëruar me emra të njohur të kulturës dhe letërsisë në Prishtinë, në Shkup etj. Me, alamet emra dhe shkrimtar të njohur. Ka qen në burg, edhe me Adem Demaqin. Kur e kamë lexuar romanin “Tradhtia”, dyfish më është shtuar dyshimi: si është e mundur të imagjinohet dhe të shkruhet një roman kaq autentikë, një roman kaq historik dhe me personazhe dhe ngjarje origjinale, krejt të vërteta…? Të rrëfyera me besnikëri, me brilantizëm! Qysh si fëmijë, i kisha dëgjuar rrëfimet e pleqëve tanë për ngjarjet dhe për të bëmat e heronjeve të këtij romani, dhe sidomos ato të kaçakut të famshëm të Karadakut, Hasan Alia- Remniku tamam, siç ishin në roman. <br /><br /><span> Pastaj, kamë filluar t’i pyes me seriozitet njerëzit e rëndomtë, dhe të tjerët jo bash të rëndomtë: nëse njëfar Kapllan Resuli, mos ka jetuar ndonjëherë në regjionin e Karadakut! S’kamë gjetur njeri të gjallë të thotë që, Kapllan R., ka jetuar në zonën e Karadakut. Madje, s’kam gjetur asnjë njeri të thotë apo të dëshmojë se, të paktën njëherë në jetën e tij Kapllan R., ka qenë në rajonin e Karadakut (Viti-Gjilan-Preshevë-Kumanovë</span><wbr></wbr><span class="word_break"></span>), hapësirë kjo në të cilën edhe zhvillohen të gjitha ngjarjet e romanit. Pra: si është e mundur që ky, Kapllani R., të jetë autor i këtij romani…? Nga hulumtimet e mia, dyshohet se, dy persona mund të jenë autor të vërtetë të romanit: Mësuesi H.K. (fshati Kokaj-Gjilan) bashkpunëtor i ngushtë i patriotit Hasan Alia, dhe intelektuali Haki Limani (profesor i Letërsisë dhe Gjuhës Shqipe nga fshati Tërrnavë/Preshevë). I pari, është likuiduar së bashku me gruan e tij dhe me patriotin Hasan Alia duke e kaluar lumin Drin (në zonën e Hasi/ Prizren) në tentim për të kaluar ilegalisht në Shqipëri, kurse i dyti, Hakiu, është aksidentuar për vdekje në afërsi të Radio Prishtinës, në Prishtinë ( ka qenë në shoqëri me poetin e njohur Azem Shkreli, dhe me një person tjetër). <br /><br /> Nuk kam mundur t’i identifikoj ose t’i vërtetoj këta dy emra si autor të vërtetë të romanit. Por kjo punë, mbetet që një ditë të vërtetohet. Romani “Tradhtia” po ta lexoni mirë dhe me kujdes, është një roman i detajizuar-autentik. Ngjarjet, personazhet, vendet janë konkrete-reale. Kapllan R., është thjeshtë, një autor i shpifur. Më shumë se krijues apo autor i shpifur, Kapllan R. Ishte një agjent sero-jugosllav që mbajti në Tiranë, sa di unë, rreth 10 vite burg. <br /><br /> Kujtojeni sot fytyrën e tij të vërtetë: kur u lirua nga burgu në vitet e 90-ta, nga burgu ai doli si një antikomunist i tërbuar, dhe si një patriot i pa parë e dëgjuar...! “Si patriot”, Kapllani sapo doli nga burgu, e rrëmbeu kazmën e denigrimit, të shpifjeve, të njollosjeve, të përbaltjes dhe të fyerjes së çdo gjëje shqiptare mbi këtë tokë! S’la, asgjë pa njollosur, sharë, e sabotuar. Luftën titanike të agjentit pas burgut, e bëri kundër Ismail Kadaresë. Kapllan R., në Tiranë, në Shkup dhe Prishtinë (pas daljes nga burgu iu kthye trajektorës së kundër të trekëndëshit subverziv), si një “patriot i vërtetë shqiptar”! Por, ai s’erdhi të vendosej të jetonte as në Prishtinë dhe as në Shkup, por shkoi të kërkonte azil politik në Zvicër. Edhe atje në Zvicër, propagandoi dhe kritikoi, spekuloi dhe mashtroi gjithandej, turmat e vuajtura shqiptare të Diasporës. <br /><br /> Deri vonë, emri i tij ka figuruar si anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. Ok. Veçse, s’voni, Kapllan R. e pati xhveshur maskën konspirative të agjentit serbo-jugosllav: është vetëidentifikuar. Është vetëidentifikuar, dhe ka pohuar se ai është për nga nacionaliteti, malazias. Epo, i tillë kishte qenë gjithmonë. <br /><br /> Shqiptarët, një pjesë e tyre vazhduan edhe më tutje ta besojnë tregimin për “Kapllan Resulin shqiptar”, atë Kapllanin që e kishin njihnin dikur. Por vetë Kapllani, deklaroi botërisht se ishte vetëm një malazias dhe, s’kishte qenë kurrë shqiptar ! Si malazias, më duket që sot jeton në Ulqin. Në një intervistë për gazeten e përditshme “Pobjeda” të Podgoricës, ka thënë se vajzës dhe djalit të tij, ua ka përkthyer emrat e vënë shqiptarë, në emra serbishtë (Dushani dhe Dushanka). Në Ulqin, thotë që e ka shkruar një pamfletë me titull “Shqiptarët i iriton e vërteta”, në të cilin pamflet veq shpifjeve për gjenealogjinë tonë, merret edhe me damkosjen e figurave tona meritore historike-nacionale. Grixha qe e ka përpiluar “Enciklopedinë maqedone”, e ka përdorë dhe cituar paçavuren shekncore të Kapllanit. <br /><br /> Post Scriptum: Kapllan R., nuk e përfundon kurrë detyrën e tij agjenturore. As në varr…! Por detyrë jona është që, t’ia xhveshim maskën dhe ta hedhim një ditë të afërt, në shportën e mbeturinave.</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-74080669630292085502013-04-01T13:12:00.001-07:002013-04-01T13:12:57.782-07:00Albert Zholi: INTERVISTA IME E FUNDIT ME MARASH HAJATIN<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-XbYGAIT2t7M/UPffePGAo4I/AAAAAAAABFk/DBflsZzUtm4/s1600/Albert-Zholi.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/-XbYGAIT2t7M/UPffePGAo4I/AAAAAAAABFk/DBflsZzUtm4/s200/Albert-Zholi.jpg" width="151" /></a></div>
<span class="userContent"><em><span style="color: #b45f06; font-size: large;"></span></em></span><br />
<span class="userContent"><em><span style="background-color: white; color: black; font-size: large;"><strong>Intervista ime e fundit me Marash Hajatin para se të ndrronte jetë.</strong></span></em></span><br />
<span class="userContent"><em><br /> E. Hoxha për katër dekada me radhë, udhëhoqi, bëri ligjin, nënshtroi me grushtin e hekurt, qeshi, vajtoi, ngriti e ndërtoi, arsimoi, uli e ndëshkoi. Një histori e gjatë.<br /><br /> Historia-Enver Hoxha para kamerave<br /> Gjithçka vetëm sipas xhirimeve televizive<br /> Rrëfen Marash Hajati, publicist, ish drejtor i Televizionit dhe Drejtor i Përgjithshëm i RTSH</em><br /><br /> <strong><u>Nga Albert Zholi.</u></strong><br /><br /> </span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyFTaRq-u6RzwyUc24brN9DUGSljYLa0OU3W1wSeNQ-hZuylpAImKmn3dDwy9xAExc1H-ZHaJwtDPVGWfPTmtFqb32tppp3SfRiy4Ke8kTOsiNkWyLvj2f1s476X5bm4sfriI0HURkM3w/s1600/marash-hajati.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyFTaRq-u6RzwyUc24brN9DUGSljYLa0OU3W1wSeNQ-hZuylpAImKmn3dDwy9xAExc1H-ZHaJwtDPVGWfPTmtFqb32tppp3SfRiy4Ke8kTOsiNkWyLvj2f1s476X5bm4sfriI0HURkM3w/s1600/marash-hajati.jpg" /></a></div>
Zoti Marash Hajati, për mbi 20 vjet me detyrë qëndrore në drejtim të shtypit shqiptar e brenda kësaj periudhe, 15 vjet drejtor i televizionit e Radiotelevizionit të vetëm në atë kohë, në mënyrë ekskluzive, do të sjellë para lexuesve të gazetës sonë me realizëm në fushën profesionale të paraqitjes xhirimeve e regjisë televizive:<br /><br /> Zoti Marash, është një sipërmarrje e madhe, bile mund të them artileri e rëndë në fushën e publicistikës, paraqitja e kësaj teme në media. Por, nisur nga përvoja juaj në fushën e gazetarisë, kjo do të jetë me vlera në njohjen e historisë së gjallë dokumentare të shtypit shqiptar. Faleminderit që zgjodhët gazetën tonë.<br />
<span class="userContent"><br /> <strong>Për t’u lënë sa më shumë fushë veprimi mendimit tuaj, ju bëjmë fillimisht një pyetje të shkurtër: Nga do ta nisni intervistën?</strong><br />
<br /> Faleminderit për çfarë thatë. Ky është një obligim për të qenë sa më realist në shtjellimin e kësaj teme vetëm sipas fakteve të ekranit. Fillimisht nisur dhe nga sensi profesional si redaktor i shtypit të shkruar, por edhe si njohës i ekranit, do të jap disa karakteristika të figurës së Enver Hoxhës për të arritur deri tek kamera.<br /> Ka qenë rrjedha e ngjarjeve historike, që përcaktoi fatin e Shqipërisë për të mos u ndarë nga emri i E. Hoxhës për katër dekada me radhë. Si figurë qendrore e një shteti që po ribëhej në drejtime të panjohura, ai udhëhoqi, bëri ligjin, nënshtroi me grushtin e hekurt, qeshi, vajtoi, ngriti e ndërtoi, arsimoi, uli e ndëshkoi…Një rrugë e gjatë peripecish, arritjesh e humbjesh të një shteti e të një populli të tërë. Koha e sundimit të E. H. nuk është as magji, as pa shpjegime. Ai erdhi në krye të vendit në rrethana të ndërlikuara, por të volitshme për ambiciet e qëllimet që i kishte vënë vetes.<br /> Mes flakëve të Luftës së Dytë Botërore, Musolini më 7 prill 1939, hodhi këmbët në bregun më të dobët të Gadishullit Ballkanik, në Shqipërinë e varfër e të rraskapitur për të ngritur më tej urën e pushtimeve drejt Lindjes. Kundër agresorëve, nën flamurin e interesave kombëtare u ngritën krerë, atdhetarë, nacionalistë të rrymave politike nga më të ndryshmet, për të udhëhequr revoltën, manifestimet e qëndresën aktive kundër zbarkimeve italiane. Të mësuar për dhjetëra vjet me radhë nga historiografia shqiptare, se e vetmja forcë organizuese, që solli çlirimin e vendit ka qenë Partia Komuniste me E.Hoxhën në krye, nuk e pengon sot aspak hapjen e rrugës së studimeve objektive për t’i dhënë cilësdo force politike meritën e paraqitjes së kontributit real, që i takon për atë rrethanë apo situatë që u krijua. Por askush tjetër nuk diti e nuk manovroi si E.H. për marrjen e pushtetit dhe vazhdimin e qëndrimit në krye të tij pas luftës së çlirimit. Për të arritur në këtë finale, ai bashkoi më zgjuarsi tytat e armëve të komandantëve trima e të dëgjuar si: M.Peza, H.Lleshi, S. Moisiu, R. Kodheli, M.Shehu etj, që opinioni i asaj kohe i njihte dhe i respektonte. Me taktikën e “ruajtjes fizike” të udhëheqësit dhe rolin e padukshëm, por tepër të fuqishëm të Partisë Komuniste, në kohën kur nazifashizmi ulte kokën i shpartalluar në dyert e Stalingradit e të Moskës, E.H. del i pari në drejtim të luftës, komandant i ushtrisë partizane. I pari në krye të Frontit demokratik, i pari në Qeverinë e Përkohshme. Kudo në krye, kudo në drejtim, kudo i pari. Ai fitoi dhe e mbajti pushtetin me metodat e luftës dhe mbeti zbatues i këtyre metodave, derisa u nda nga jeta.<br /><br /> <strong>Po, cilat kanë qenë premisat që e mbajtën aq gjatë E. Hoxhën në pushtet?</strong><br />
<br /> Mendoj se janë tri kryesore. Së pari, ai i përket një plejade udhëheqësish të vendeve të Lindjes, që dolën fitimtarë mbi pushtuesit dhe bashkëpunëtorët e tyre. I gjithë ky brez sundimtarësh e quante veten shpëtimtar të kombeve të tyre, si: Dimitrovi në Bullgari, Georgiu Dezhi në Rumani, Bejruti në Poloni, Ulbrihti në Gjermani, Kim Ir Seni në Korenë e Veriut, Tito në Jugosllavi, pa folur për Stalinin e Mao Ce Dunin, që në vendet e tyre morën gati pamje hyjnish. Të gjithë këta udhëheqës, as nuk mund ta mendonin veten të zëvendësuar. Erdhën në pushtet nga gryka e pushkës dhe vetëm ndonjë luftë e re mund t’i zbriste nga ai post. Gjithçka u shkrua dhe u saksionua në favorin e tyre: ligjet, kushtetuta, vendimet, ngjarjet. Në realitet, asnjë nga këta sundues nuk u largua dhe nuk e dorëzoi pushtetin, sa qe gjallë. Me fronet, ata i ndau vetëm vdekja. E.H. ishte më i riu prej tyre e sundoi më gjatë se të tjerët. Vetëm Kim Ir Seni i Koresë së Veriut ia kaloi me 50 vjet sundim. Imagjinoni tani që të ndodhte kjo në një sistem si ai demokratik perëndimor apo Amerika. Titos do t’i duhej të kalonte 9 mandate në kutitë e zgjedhësve. E.Hoxha do të merrte 10 mandate rresht. Kim Ir Seni do të votohej për 13 katërvjeçarë. Një çmenduri e vërtetë. Në vendet perëndimore sot, apo në Amerikë ndonjë kandidature i bie të zgjidhet për herë të dytë e njerëzit mërziten, derisa ta lërë pushtetin. Natyrisht sistemi i udhëheqjes së përjetshme sot është tkurrur e strukur në pak vende të botës, të cilat janë edhe më të pazhvilluarat.<br /> Faktor i dytë i rëndësishëm, që favorizoi pushtetin e gjatë të E. H. ishte varfëria deri në mjerim e vendit. Shqipërinë e asaj kohe ishte tepër e vështirë ta përcaktoje, se cilit sistem shoqëror i përkiste. Me rreth 90 përqind të popullsisë analfabete, ajo përpëlitej mes grindjesh, pangrënies, gjakmarrjes etj. Të çoje në atë kohë deri në krahinat më të largëta të Shqipërisë, bukën e kripën, vajgurin, veshjen, këpucët etj., ishte njëlloj si të ndërtoje një qytet në shkretëtirë. Të çoje mësuesin dhe shkollën, diturinë deri në thellësitë, ku edhe mushka nuk gjente dot rrugë, ishte një ëndërr. Të shkruanin e të lexonin letra në çdo shtëpi, ishte një përrallë. Të çoje llambën elektrike në vend të pishës, ishte njëlloj sikur të zbrisje në errësirrën shekullore një copë diell. Të gjitha këto për fatin e mirë kanë ndodhur nën sundimin e tij. Këto ndryshime nuk i kupton, as nuk i imagjinon brezi i sotshëm dhe i disa viteve më parë, por s’duhet harruar për asnjë çast se, sëbashku me përparimin ai çoi atje partinë, diktatin, nënshtrimin, që i shërbenin lakmisë për të mos e lëshuar kurrë pushtetin.<br /> Faktori i tretë, që ka ndikuar në jetëgjatësinë e dorës së hekurt të E. H. ka qenë politika e tij e veçantë brenda rrethit të ngushtë të udhëheqjes. Duke folur tri herë në ditë për unitetin, ai kurrë nuk preferoi të jetonte në amulli, pa vigjilencë, pa zbulim kundërshtarësh, pa shtypje e ushtrim frike. Në vetvete kjo metodë drejtimi mbante të tensionuar çdo pjesëtar të udhëheqjes. Për çdo veprim kërkohej maturi e besnikëri. Mjaftonte që ndonjëri nga udhëheqësit e tjerë apo bashkëpunëtorët e afërt të shqiptonte propozime apo mendime më të zgjuara se të tijat, apo të krijohej ndonjë farë dyshimi për rivalitet, që i lartpërmenduri të përfundonte në ndonjë grup antiparti. Nëse grup nuk kishte, ai do të krijohej. Ndarja me të keqen, forconte e çelikoste udhëheqjen. Tani për t’u kthyer tek tema jonë.<br /> Me këto veçori e me këtë karakter, ka ardhur E.Hoxha që në ditët e para të pushtetit, në moshë të burrëruar përpara aparateve dhe kamerave filmike. Me shkathtësi e gjallëri, ai kurrë nuk pozoi i stisur, por qëndroi para objektivit për t’u thënë bashkështetasve se është aty jo për t’i parë, por për të paraqitur plotfuqishmërinë e tij drejtuese. Për rreth 20 vjet me radhë, derisa edhe në Shqipëri hyri televizioni, shtypi, gazetat dhe revistat e më pas dhe filmi dokumentar, kanë qenë vitrina numër një e portretit dhe veprimtarisë së E. Hoxhës. Në çdo festë apo ngjarje përkujtimore, në pritje të delegacioneve, në vizitat nëpër Shqipëri e jashtë shtetit, kudo dhe përherë s’pushonte së shkrepuri aparati. Fotografitë zyrtare, që shumëfishoheshin në disa kopje, kalonin pragun e K.Q. për zgjedhje e për caktim botimi. Në vitet e para të gjitha organet e shtypit vinin të njejtën fotografi. Më pas ato u ndanë sipas tematikës. Deri vonë, viston për t’u bërë fotografitë publike e ka mbajtur E.H. e bashkëpunëtorët e afërm. Më pas e drejta e përcaktimit ka zbritur tek sekretari i propogandës, por asnjëherë pa dijeninë e N. Hoxhës. Popullaritet kanë pasur edhe filmat kronikalë, dokumentarë të Kinostudios “Shqipëria e Re”, që xhiroheshin shpejt dhe shfaqeshin para seancave të filmave artistikë në të gjitha kinematë e Shqipërisë.<br />
<br /><strong> Kemi lexuar e dëgjuar që shumë udhëheqës në botë kanë bërë dhe mjeshtëri artistike për zgjedhjen e portretit fotografik dhe paraqitjen e tyre në mjediset shoqërore e në media. Si është ky raport te E. Hoxha?</strong><br />
<br /> Çeshtja e paraqitjes së sunduesve para qytetarëve të vet ka qenë ka shkolla më e vjetër artistike që njihet. Këtu nuk bëjnë pjesë realizimet e portreteve në pikturë, skulpturë, fotografi, më vonë edhe filmimet, por edhe mësimet e mjeshtërisë aktoreske të lëvizjeve si dhe arti i komunikimit dhe të folurit artistik. Bile e gjithë kjo nuk është “pronë” vetëm e drejtuesve, mbretërve e presidentëve. Ajo është në vetë prirjet njerëzore. Kush nuk do të flasë bukur, rrjedhshëm e në mënyrë të figurshme! Kush nuk do ta paraqesë këtë art me hijeshi, me mimikë e lëvizje të pëlqyeshme! Mirëpo tek udhëheqësit për këtë veprim thonë fjalën e vet specialistë, mësues, piktorë deri edhe në komisione të veçanta merren me këtë punë. Por e gjithë kjo është vetëm pjesa ndihmëse kryesore, është aftësia, paraqitja, filozofia, inteligjenca e pse jo edhe guximi, forca e imponimit të vetë udhëheqësit. Për këtë historia ka shumë shembuj nga më të habitshmit. Por të kthehemi tek tema jonë. Për fatin e tij të mirë E. Hoxha përmbushte në shkallën e lartë tri kërkesat kryesore, që i duhen një prijësi: figurën, portretin e mënyrën e të ecurit dhe kjo është e para. Zërin mikrofonik me intonacionet më të pëlqyeshme për publikun dhe e treta, aftësitë e komunikimit hipnotizues. Këto s’kam pse t’i shpjegoj, sepse ata që kanë folur, biseduar e dialoguar me të më japin plotësisht të drejtë.<br /><br /> <strong>Atëherë, ju duhet ta keni pasur shumë të lehtë paraqitjen në televizor?</strong><br />
<br /> Relativisht. Dhe ja pse. Në hapat e parë të televizionit eksperimental në vendin tonë, aty nga vitet ‘60-të, nuk pati ndonjë vëmendje të veçantë për informacionin televiziv. Më vonë erdhi duke u shtuar interesi. Me fillimet e viteve ‘70, televizioni njohu një rritje të dukshme. Me kompletimin e pajisjeve teknike, me zhvillimin e rritjen e krijimtarisë publicistike, krijuese e pasqyruese, ai u bë qendra më e rëndësishme e propogandës. E.H. e vlerësoi lart magjinë elektronike si mjet i pazëvendësueshëm në komunikimin me masat. Televizioni kishte përparësi të jashtëzakonshme për paraqitjen e platformave politike, mitingjeve, takimeve e bisedave “gju më gju me popullin”. Veç figurës, hyri si komponent edhe zëri, që i dha një vërtetësi jetësore, dokumentare, të pakrahasueshme me mjetet e tjera. E.Hoxhës i doli kështu në shteg një dhuratë e madhe, që duke u harmonizuar me talentin e tij si orator, bëri<br /> një epokë të vetën për atë periudhë. Në të gjitha veprimtaritë e manifestimet, sekretari i parë i K.Q-së. do të ishte në qendër të kamerave. Në mjaft raste këto veprime organizoheshin enkas për të treguar se “Partia e shoku Enver ishin të pathyeshëm”.<br />Televizioni me grupe të veçanta e regjisorë të kualifikuar kishte plane tepër sekrete, ku do të bëheshin filmime. Për to deri në detaje interesohej personalisht R.Alia. Për paraqitjen autoritare të E.H në ekran, veçuar nga të tjerët, gradualisht u përpunua një “skemë” e hollësishme. Në kongrese, data përkujtimore, festime, ai do të hynte i pari në presidium, me hap të ngadalshëm e duke përshëndetur. Kamerat do të xhironin në disa plane me kalime të qeta. Kur brohoritjet e duartrokitjet të arrinin në shkallën më të lartë, atëherë hynte pjesa tjetër e byrosë. Në mbledhje të veçanta, kur nuk parashikoheshin duartrokitje, ai vinte i fundit, vetëm pasi të ishte vendosur një qetësi absolute. Kur ndonjë veprimtari është quajtur e paarrirë, jo në planin e përmbajtjes së ideve, por të cilësisë së figurës, paraqitjes e kjo ka ndodhur, atëherë takimi nuk është lejuar të transmetohej në televizion. Kështu një bisedë organizuar në Korçë me kuadro e veteranë, ngaqë nuk u lejua që të vendoseshin mjetet për ndriçim, kronika doli e zbehtë si pa jetë, vende-vende e errët. Duke mos u dhënë në televizion, ky aktivitet ngjalli shumë dyshime mbi gjendjen shëndetësore të E. H. Si kompesim, për t’u prerë rrugën përgojimeve e fjalëve të armiqve kundërshtarë, mbas pak kohësh E.H. doli para publikut në një manifestim me shokun Pilo Peristeri mes punëtorëve në uzinën “Traktori”. Më pas nuk na sollën aq shumë pengesa për vendosjen e prozhektorëve. Për hir të së vërtetës duhet thënë se E.H. ishte mjeshtër i komunikimit me kamerat. Ai duke depërtuar përballë saj, i jepte objektivit gjerësi manovrimi tepër të natyrshëm. Për atë çka do të pasqyrohej bëhej një konsultim i gjerë duke marrë në mjaft raste edhe pëlqimin e vetë E.H. Telashet më të mprehta krijoheshin në veprimtaritë e mëdha si: Parada, manifestimet e 1 Majit, kongreset etj., sepse mbas xhirimeve kërkoheshin shumë plane me figurën e E.H. për të plotësuar montazhin. Kohët e fundit të jetës së tij është filmuar në një kamera të veçantë, e cila regjistronte gjithë veprimtarinë në objektiv të drejtuar vetëm tek ai. Pastaj bëheshin zgjedhjet e planeve.<br /> Paraqitja më spektakolare e E.H.në kamera, ka ndodhur në vitin 1978 me vizitat në Gjirokastër e Sarandë organizuar me shumë publicitet. Ato, që në fillim morën një karakter çmalljeje, ndjenjash personale, kujtime të fëmijërisë etj. Ishte koha, kur nga sheshi i Çerçizit në një miting të gjerë, ai iu drejtua bashkëqytetarëve:<br />- Hë, do thoni ju, po ç’u bëre!<br /> Duke shfrytëzuar vendlindjen si arenë filmimesh në atë turne të gjatë, mund të themi se E.H. arriti një pikë kulmore të paraqitjes së tij në televizion. Çdo gjë ishte e programuar dhe e kronometruar, që nga shëtitjet në monopatet, sokakët e kalldrëmet e deri tek kafeja në shtëpinë pranë kalasë. Në tatëpjetën e ndërtesës-muze u çmall me gjitonët. Në Mashkullorë, te Rrapi, recitoi vargje pafund për atdhedashurinë e këndoi labçe me grupin e kooperativës për Çerçizin. Në Grapsh të Jorgucatit pushtoi kamerat duke bërë të ngulen pranë tij mijëra njerëz, që duartokisnin. Shiu nuk pushonte. Ai e filloi përshëndetjen e tij me keqardhje, që s’kish mundur ta mësonte greqishten e bukur në rini, gjuhën e atij populli të lashtë e të respektuar, të një vendi me histori botërore, por për fat të keq e kishte gllabëruar kapitalizmi.<br /> Vizita vazhdoi në Sarandë. Ai vendosi tufa me lule në varrezat e dëshmorëve dhe u përkul me solemnitet përpara bustit të të madhit Hoxha Tasim. Në amfiteatrin e Butrintit bisedoi lirshëm me gazetarë, sidomos me ekipet e televizionit, të cilët mbetën mbas ndenjëseve të helikopterëve.<br />- More, kur i filmoni, kur i përgatisni e kur i transmetoni të gjitha këto ngjarje! Jeni njerëz shumë të zotë, - u tha ai.<br /> Ishte koha, kur në vendin tonë as nuk mund të bëhej fjalë për transmetim nga vendngjarje. Në Tiranë ajo zotësi mund të bëhej hi e pluhur sikur telekinemaja e “plakur” dhe e vetme, të pësonte ndonjë defekt. Ai aparat transmetonte çdo natë rreth dy orë kronika e reportazhe me film 8 milimetërsh, që kishte mbi 100 ngjitje. Një çudi e vërtetë.<br /><br /> <strong>Zoti Marash, bëheshin seleksionime në atë kohë nga bisedat e fjalimet e E.Hoxhës?</strong><br />
<br /> Veç montazhevet për cilësinë e figurës apo të lapsusve, që ishin të paevitueshëm ka pasur raste që xhirimet materiale nuk janë transmetuar për vetë temën e trajtuar. Për shembull, i ndodhur në Ksamil mes banorëve të ardhur nga krahina të ndryshme e, që për hir të së vërtetës, me mundin e djersën e tyre, kishin krijuar plantacione me portokalle, limonë e ullinj të papërsëritshëm, E.H.duket nga frymëzimi, sikur doli jashtë kontrollit të vetes dhe të bashkëshortes, bëri humor dhe i ngacmoi të rinjtë.<br />- Sa kalamaqër do bëni ju? – e filloi ai dialogun. – nga tre po, se dhe unë tre kam bërë, bile mund të bëja dhe më shumë, apo jo Nexhmije? Kjo bisedë aq sa i takonte dialogut me Nexhmijen, nuk u transmetua kurrë në ekran.<br /> Të rinjtë e gjorë qeshën e nënqeshën, më shumë jo për numrin e fëmijëve që do bënin, por për nuset që nuk i shikonin as me dylbi, mbasi ato të shkretat vajza shtegtonin në qytet, ku mund të siguronin një jetesë më të përshtatshme. Montazhi i atij emisioni do të mbahej mend për numrin pa fund të ngjitjeve.<br /><br /> Është perifrazuar e dëgjohet edhe sot rëndom nga ata që e kanë parë drejtpërdrejt, apo edhe kur shikohet nga sekuenca filmike, se E. Hoxha ka pasur cilësi aktoriale dhe emocione të spikatura. Simbas mendimit tuaj është e vërtetë kjo?<br /> Më lart, kur fola për disa dhunti, që zoti apo fati u jep njerëzve, përmenda veç inteligjencës e kapacitetit mendor, u jep edhe figurën, zërin dhe aftësitë komunikuese që, të gjitha bashkë janë pjesë e aktrimit. Fillimisht dua të theksoj, e citova pak më lart, se s’ka njeri në jetë që të mos dëshirojë të jetë pak aktor, është tjetër gjë sa ia arrin ai për të konfirmuar personalitetin e tij në shoqëri. Ballafaqoni tani liderët me këto kërkesa në raport me njerëzit e tjerë. S’ka dyshim se janë të shkallës më të lartë. Nisur nga përvoja e hulumtimi profesional publicistik kam pohuar, dhe me këtë mendim janë shumë specialistë me mua se Enver Hoxha ka poseduar cilësi të spikatura në fushën e aktrimit. Nuk dua të perifrazoj asgjë për të argumentuar këto mendime. Ndoshta do të krijohet bindje më e saktë për këto teza përmes shembullit që do të sjell më poshtë. Zhvillohej mbledhja e këshillit popullor të rrethit të Sarandës. Raportohej për gjendjen moralo-politike të të gjithë krahinës. Nga diskutimet e faktet, që u sollën për një seri tentativash të të rinjve për të kaluar kufirin e për t’u arratisur në Greqi, E. H. u inatos aq shumë, sa thirri i papërmbajtur:<br />- Mos doni të vijmë ne e të bëjmë punën tuaj këtu, t’ua ruajmë kufijtë? Punoni keq! Sinori nuk është atje tek piramida. Ai nis këtu, në shtëpi, në rrugë, në zyra e shoqëri. Kundër atyre që duan të tradhtojnë vendin, asnjë mëshirë!<br /> Njerëzit u ngrysën. Salla u nxi. Mirë kjo që ndodhi, por si do t’i vinte halli më tutje vizitës? Takimi u zhvillua ftohtë, pa ovacione e duartrokitje. Çdo gjë u përligj me atë që këto ishin mbledhje pune e s’kishte nevojë për eufori e brohoritje.<br /> Në darkën e po asaj dite ishte planifikuar një koncert mirëseardhjeje, përgatitur nga krijuesit më të mirë të rrethit. Frika se E.H. s’do të merrte pjesë, ngaqë ishte zemëruar, u shtua shumë tek drejtuesit e Sarandës. Mirëpo me ardhjen e forcave të sigurimit në sallë, ata u ngrohën dhe e morën veten. Koncerti u zhvillua pa ndërprerje e pati sukses. Sapo mbaroi koncerti dhe u ul sipari i skenës, E.H. pa biseduar me asnjeri vajti drejt e në prapaskenë. Atje u bë një pështjellim, por ai duke buzëqeshur kërkoi grupin lab të fëmijëve të veshur bukur me fustanellë e kapelet e mëdha mbi kokë. U zu me ta dorë për dore e hodhi valle, e këndoi me shumë kënaqësi.<br /> Shoqëruesit, operatorët e fotografët bënë një rrëmujë në sallë, duke kapërcyer mbi karrike, për të arritur të filmonin diçka nga ai takim i befasishëm. Kur mbaroi kënga e vallja, udhëheqësi i pyeti fëmijët me radhë se të kujt ishin, si mësonin, çfarë dëshirash kishin etj. Kur mësoi nëpërmjet përgjigjeve me atë çiltërsinë fëminore, se atyre u mungonin fletoret, s’kishin çanta të bukura, s’kishin libra të mjaftueshme, se u kërkonin prindërve e ata s’kishin ku t’i merrnin, në sytë e E.Hoxhës u shfaqën lotët. Ashtu u fiksua edhe në kamera. Hajde beso tani, në botën e këtij njeriu! Kujt i përkiste ai? Mbledhjes së mëngjesit me thirrjet për burgosje dhe eliminim të atyre që nuk bindeshin, që thyenin kufirin, apo lotëve e valles që hoqi me vogëlushët! Ai ishte një interpretues i habitshëm i bindjeve të tij në jetë e në kamera.<br /><br /> <strong>Gjithëçfarë dëgjuam deri tani ishin fakte nga jeta, nga xhirimet e paraqitja publike e E.Hoxhës përpara kamerave. A mund të na thoni ndonjë gjë shkurt për ato që kanë ndodhur jashtë Kameras?</strong><br />
<br /> Nëse pyetjen e marrim në volumin total të saj, për ato që kanë ndodhur jashtë kameras për Shqipërinë e atyre viteve për udhëheqjen, për E.Hoxhën e lidhur ngushtë me to, vetëm shkurt nuk mund të flitet. Ajo ishte një histori e tërë rreth 50 vjeçare. Aty janë kongreset, plenumet, mbledhjet e Byrosë Politike të qeverisë. Aty janë vendimet. Aty janë grupet armiqësore, devijimet, letrat e hapura, eliminimet të gjitha mbi bazën ideologjike të asaj kohe, çka janë tema të veçanta edhe për historinë e shtypit shqiptar. Megjithatë nga ajo pyetja për E. Hoxhën jashtë kamerave, që lidhet edhe me vizitën e vitit 1978 në Gjirokastër e Sarandë, do të them diçka. Në atë vizitë pati edhe dy ngjarje të pakëndshme. Në to, pa dashur zbuluam një E. Hoxhë tjetër, disi të ashpër e brutal, larg skemave artificiale të jetës zyrtare. Mbas një takimi në lagjen Palorto, bashkë me një kolegun tim, u gjendëm në oborrin e shtëpisë së pritjes. Donim të miratonim urgjentisht tekstin për kronikën. Në hyrje ndodheshin shoqëruesit. Oborri s’kishte njeri. Enveri, që sapo ishte ngjitur lart, kërkonte duke thirrur Nexhmijen, e cila ende s’kishte arritur. Ndonjë vonesë me të afërmit e të shoqit, si në qytetin e gjinisë. Nga dhoma u dëgjuan bërtitje, sharje e fyerje me fjalë të pabesueshme. Nga sa u kuptua ai kishte ngelur i zhgënjyer nga mjedisi. Dhomat nuk ishin ngrohur, orenditë të vendosura pa rregull. Deri poshtë vinte zhurma e përplasjes së karrigeve. S’na mbeti gjë tjetër, morëm hijen me vete dhe u larguam. Tekstin na e dërguan më vonë. E njëjta situatë u përsërit dhe në Sarandë, por me tone më të ashpra e të pakontrolluara. Qëndronim me Sulon, shoqëruesin, kur papritmas u shuan dritat. Kjo e inatosi shumë udhëheqësin. Ishte muzg mbrëmjeje e lart në katin e dytë u bë shumë rrëmujë nga Enveri. Suloja<br /> thirri një shofer dhe e nisi urgjentisht për elektricistin. Ne zbritëm në këmbë deri në breg të detit. Dritat nuk vonuan të vinin. <br />- Programin e vizitave do t’ua sjell unë gjithnjë, - tha Suloja.<br /> Edhe kjo gjë njerëzore është. Edhe udhëheqësit janë njerëz të dashur, të ëmbël, të sertë, inatçi e brutalë. Tjetër sa ruhen e si ruhen, për të mos i demonstruar anët negative të tyre. <br /> E. H. ishte nga ata që nuk zbulohej lehtë.<br /><br /> <strong>Kur ka filluar rallimi i transmetimeve për Enver Hoxhën e cilat kanë qenë arsyet?</strong><br />
<br /> Vizita e parë dhe lodhshme në jug të Shqipërisë 1978, qe e fundit në këto përmasa me regjistrime e takime jashtë në natyrë. Në fillimet e viteve ’80, ai u rëndua dukshëm nga sëmundjet, nga tensionet politike me grupe armiqësore e komplotiste e sidomos mbas rënies ekonomike, si pasojë e prishjes me Kinën. Në atë periudhë, dalja e tij para kamerave shërbente më shumë për të treguar se pushteti dhe sistemi socialist ishin ende gjallë. Në atë kohë veprimtaritë me prezencën e sekretarit të parë të K.Q., për arsyet që përmendëm më lart, u kufizuan ndjeshëm. Paraqitja e tij lidhej me ndonjë mbledhje plenumi, mbrëmje solemne gjatë votimeve e rregullisht në paradën e 1 Majit. Kronikat dhe telereportazhet nga këto veprimtari ndiqeshin deri në imtësi nga R.Alia dhe nga Nexhmija. Megjithatë në veprimtarinë e televizionit të vetëm shqiptar në atë kohë gadishmëria për të sjellë në ekran informacionin apo lajmin më të rëndësishëm të ditës, ka qenë e madhe, aq më tepër kur bëhej fjalë për të parin e vendit. E them këtë, sepse për dy të papritura, që lidheshin me aktivitetin e E. Hoxhës, televizioni mund ta kishte paguar rëndë. E para, ka ndodhur në mars të vitit 1978, kur mbas gjithë veprimtarive të programuara të ditës, Enveri ngarkoi shoqëruesin e përhershëm Sulo Gradeci që menjëherë të niseshin te mulliri, ku punonte këngëtari i famshëm Xhevat Avdalli, sepse do ia marrim me të një herë labçe, por do jemi pa suitë. Po televizioni, kishte thënë Sulua me vete! Dhe papritur, pakujtuar, nxitimthi gjen një operator, teknikun e zërit dhe ndriçuesin e fill e tek mulliri, ku Xhevati ia merrte e Enveri ia priste me iso. Kronika doli mjaft origjinale e njerëzit me njëfarë buzëqeshje thoshin: këndoka mirë shoku Enver!<br /> E papritura e dytë, ka ndodhur në orët e para të mëngjesit të datës 28 nëntor 1982. Edhe për të gjithçka ka kaluar me komandë të përshpejtuar dhe vetëm nga shoqëruesi. Grupi i xhirimit ndali frymën tek monumenti “Nënë Shqipëri”. Enver Hoxha i vetëm bënte homazhe në varrezat e dëshmorëve të Atdheut. Po të bëhet ndonjë konkurs për realizim lajmi televiziv, ndoshta edhe sot mund të konkurrohej për mjeshtërinë e realizimit. Mbas një ore nga instanca më e lartë e K.Q. kanë pyetur me ankth, nëse u arrit gjë të filmohej. <br /> Me Enver Hoxhën, enkas për televizionin, është organizuar vetëm gjuetia e peshkut në Volorek të Pogradecit. Ka qenë viti i fundit i jetës, i lodhur, i sëmurë, por jo dhe krejt pa humor. Udhëheqja ishte në merak që ta paraqiste në publik përmes ekranit, se ai ishte mirë me shëndet. Kronikën “Enver Hoxha në peshkim” e pati realizuar operatori i talentuar, mjeshtër i kameras dhe i lajmit, Gazmir Shtino. Vetë Enveri bënte mjaft humor me Gazmirin, sepse Feriku, babai i tij kishte qenë shok shkolle me Enverin. Të bëje shaka me kamera në krah si Gazmiri, s’ishte fort e lehtë. Operatori i thoshte se babai i tij kishte qenë nxënës më i mirë se ai. Enveri i tha atë ditë se suksesin e filmimit e keni të garantuar, sepse këtu te kanali me ujë të kristaltë, kanë mbyllur kalimet e peshku jo vetëm mund të zihet me grep, por atë mund ta nxjerrësh nga rrjetat edhe me dorë. Enveri u paraqit në atë kronikë para shikuesve si peshkatar.<br /><br /> <strong>Cila ishte porosia e prerë për filmimin e tij?</strong><br />
<br /> Ne, në televizion kishim marrë porosi të prerë, të shmangnim çdo marrje të afërt si portret. Përjashtim bën këtu regjistrimi e transmetimi i Kongresit të 8-të të Partisë në nëntor 1981. Aty janë realizuar veprime nga më spektakolare të punës në televizion ndonjë herë. Kësaj teme do t’i kushtohet një material i veçantë. Ai është kongresi i fundit që marrin pjesë të gjallë E. Hoxha e Mehmet Shehu. Gjithçka në marrëdhëniet e tyre ishte në buzë të greminës. Për 7 ditë ata as nuk folën, as nuk komunikuan së bashku. Mes tyre kishte marrë fund çdo gjë. Por shija e hidhur në kamera për E.H. ka ardhur përfundimisht mbas vetëvrasjes së M.Shehut. Komandanti i partizanëve legjendarë me plumbin e nagantit të tij, hequr vetvetes depërtoi thellë edhe në zemrën e E.Hoxhës, duke e mposhtur atë në mënyrë të pakthyeshme moralisht e shpirtërisht. <br /> M. Shehu me aktin që kreu nuk iu nënshtrua Enverit, i cili donte ta shihte shokun e dikurshëm më të ngushtë të luftës e të jetës, të gjunjëzuar. Kjo nuk ndodhi. M.Shehu me veprimin që bëri, i dogji në duar letrat E.Hoxhës. Kjo i solli një zemërim të jashtëzakonshëm. Atij i mbeti pa mbajtur pretenca përfundimtare: Konkluzionet e Byrosë Politike mbi veprimtarinë armiqësore të poliagjentit M. Shehu. Të nesërmen, nëpërmjet një incizimi të veçantë, i quajtur sinoptika e famshme, E.H. ankohej me zë të mbytur se ai, (Mehmeti) nuk priti ta dëgjonte atë, se çfarë do të thoshte. Pikërisht se e dinte se çfarë do të thoshte, Mehmet Shehu nuk desh ta dëgjojë. Dhe ajo ishte trimëri.<br /> Më 24 dhjetor 1981, një javë mbas asaj vetëvrasjes, sekretari i parë i K.Q., vendosi, apo vendosën të tjerët, të dalë para kamerave. Në televizion nxitim e pështjellim. Disa herë u thirrëm në sektorin e shtypit. “Skenari i xhirimeve” ishte përgatitur nga lart. Enveri me pallto të hapur, shall të lëshuar dhe kapele republikë do të paraqitej duke hyrë në ekspozitën e arteve figurative mes të ftuarish, por jo në plan të parë të ekranit. Ekspozita ishte hapur me rastin e festave të nëntorit dhe me qëllim nuk ishte mbyllur. Pas një kalimi të qetë e të shkurtër, E. H. do të ulej në një kolltuk më mikrofon përpara e me ndriçim të posaçëm. Aty do të zhvillohej një bashkëbisedim me një grup nga inteligjenca e kryeqytetit, artistë, gazetarë e shkrimtarë. Çdo gjë u realizua sipas parashikimit, vetëm se kamerat nuk i dhanë dot jetë asaj skene. Ai fliste ngadalë, me ndërprerje, duke shtrënguar fort duart, që të mos i dridheshin. Bashkëbiseduesit i rrinin përqark si kurorë. E.H. i porositi ata, që të dëgjonte e gjithë Shqipëria, se uniteti parti-popull është i pathyeshëm. Në montazh na u desh shumë punë që kronika të quhej e pranueshme për transmetim.<br /><br /> <strong>Zoti Marash, në intervistën tuaj pohuat se gjithçka që lidhej me figurën e <br /> E. Hoxhës për televizionin realizohej përmes një skicë-skenari të paramenduar. Atëherë si ka mundësi që kohë mbas kohe, këto vitet e fundit të ndryshimeve demokratike, keni parë të transmetohen disa filmime të shëmtuara nga ana profesionale të mbledhjeve e takimeve të instancave të larta të asaj kohe me figura të deformuara të pjesëmarrësve, sidomos të E.Hoxhës, Kadri Hazbiut, R.Alisë, S. Stefani etj. Ka ndonjë shpjegim e si qëndron e vërteta?</strong><br />
<br /> Po. Prapa atyre xhirimeve e filmimeve të paraqitura si një gjetje e madhe të siguruar gjoja nga rrugë sekrete është vetëm një mashtrim, që lidhet me ngjarjen që do të rrëfej më poshtë. Në vitin 1980-81, me një akordim fondesh nga ana e qeverisë prej afro 10 milion dollarësh, televizioni shqiptar nisi të pajiset me aparatura me ngjyra të asaj kohe. Kjo ishte një ngjarje e madhe, mbasi ishim të fundit në Evropë që ndaheshim nga kamerat bardh e zi. Pikërisht ato ditë në një takim pune, R.Alia më njohu me një studio të montuar në ambientin pranë sallës së madhe të mbledhjeve në aparatin e K.Q. Aty çdo gjë ishte diletante me magnetoskopë të dalë kohe. Me kamera bardh e zi të vendosura qosheve të sallës e që komandoheshin në distancë nga Murati teknik, punëtor, që kryente shumë punë të tjera, bile ishte edhe fotograf. Funksioni i gjithë kësaj aparature ishte të regjistronte pa pushim për orë të tëra zhvillimin e mbledhjeve të ndryshme. Aty nuk bëhej montazh. Veprimet e kamerave kalonin me ngjitje, siç i thonë me gjuhën teknike. Ramiz Alia në atë takim sygjeroi se edhe televizioni mund<br /> të përdorte këto filmime.<br />- Për ne, - i pohova nuk kishin vlerë. Le që cilësia e marrjeve ishte shumë e dobët, por ne po ecnim drejt emisioneve e lajmeve tërësisht me ngjyra.<br />- U mësuat ju vetëm me ngjyra,- tha me shaka, po thjesht, për arkiva nuk mund të shërbejnë ato?<br /> Sa keq që i doli fjala për t’i shfrytëzuar ato si material arkivor, sepse mbas ndryshimeve demokratike të 1990 në disa emisione u përdorën ato filmime si dëshmi të mosmarrëveshjeve të udhëheqjes së Partisë së Punës të diktatit të luftës kundër armiqve të popullit etj. Çdo gjë tjetër lidhur me këto xhirime si: ishin xhirime franceze apo sikur ato i paskësh realizur Sulo Gradeci si kamer e fshehtë janë thjesht trillime e spekullime për të përpunuar opinionin publik në kohë interesi.<br /><br /> <strong>Zoti Marash. Sot në mediat televizive është përhapur shumë mënyra e regjistrimit dhe më pas e leximit në monitor apo perde projeksioni të lajmeve, mesazheve edhe fjalimeve të personaliteteve. Duke përdorur leximin drejtpërdrejt, folësit i ecën ligjërata rrjedhshëm, nuk bën lapsuse e në këtë mënyrë pozon më bukur para kamerave. E.Hoxha e ka pranuar ndonjëherë të hyjë në këto struktura teknike televizive?</strong><br />
<br /> Më pëlqen ta nis përgjigjen me idenë e pyetjes, nëse është bërë ndonjë “truk” i tillë televiziv me E. Hoxhën. E them që në fillim se jo, asnjëherë. Dy janë arsyet: E para, në atë periudhë, tek ne njihej fare pak kjo metodë pune, le pastaj që s’kishim as mjete cilësore për realizime të tilla. Ndaj quhej diçka e papreferuar. E dyta dhe kryesorja qëndronte në atë që sapo t’ua bënim instancave lart këtë propozim do të na thonin: Medemek ju do t’i bëni udhëheqjes “dubla” si në filmat artistikë. Pra, nëse nuk na del mirë sinkrona e leximit, ta përsërisim edhe një herë frazën apo paragrafin e fjalimit. E kujt t’ia bënin këtë, E,Hoxhës! Hiqeni nga mendja. Në një shembull diku më lart kam thënë se, kur xhirimet e një takimi me veteranët nuk u quajtën të përshtatshme të transmetohej (figura ishte e dobët për arsye ndriçimi. Enveri nuk i pëlqente fare dritat e forta në sy). Gjithçka u “riparua” me një dalje tjetër të bujshme të E. Hoxhës në një takim me klasën punëtore të uzinës së autotraktorëve. Aty u punua shumë në kamera, por edhe vetë Enveri qëndroi tërë kohën i gëzuar dhe i buzëqeshur për të treguar se ishte i fuqishëm dhe mirë me shëndet. Për të plotësuar diçka nga pyetja juaj do të shtoj. Nëse E. Hoxha nuk pati regjistrime apostafat jashtë kamerave për t’u transmetuar më vonë, ai dhe grupi i tij me Sulo Gradecin e pjesëtarë të tjerë shoqërues kanë përdorur herë mbas here regjistrimet radiofonike për transmetim më vonë. Më i njohuri është regjistrimi në Radio-Tirana i raportit të tij prej disa orësh mbajtur (apo i dëgjuar në kongresin e 8-të të partisë, nëntor 1981. Kjo u justifikua. E para, sepse materiali ishte shumë i gjatë dhe autori do lodhej së tepërmi kur ta paraqiste direkt. E dyta, dhe kjo ishte kryesorja. Enver Hoxha ishte në atë kohë në një krizë tepër të rëndë me Mehmet Shehun. Por për këtë do të flitet diku tjetër. E shoh të domosdoshme të theksoj edhe diçka tjetër për pyetjen që më bëtë më lart e që lidhet me regjistrimet në monitor apo perde projeksioni të figurës, fjalimeve e mesazheve të udhëheqësve e personaliteteve duke bërë edhe “dubla” deri sa gjithçka të shkojë mirë. Televizioni Shqiptar e ka përdorur për herë të parë këtë me Ramiz Alinë e konkretisht në përshëndetjet për festën e Vitit të Ri. Thirrje të ndryshme për zgjedhjet, përshëndetje për Vitin e ri shkollor etj. Sot kjo metodë pune televizive ka zgjerim sidomos në leximin e lajmeve drejtpërdrejt, ku folësi si të thuash lexon me zë ato rreshta që dalin në monitor apo perde projeksioni, përdoret gjerësisht nga personalitete, ministra, deri edhe nga drejtues kryesorë, bile duke folur si në reklamë. (Me të qeshur) Ne në intervistën tone, folëm pa regjistrim as në monitor, as në perde projeksioni.<br /><br /><br /> P.S<br /> Duke mbyllur këtë intervistë, kam dëshirë të theksoj se: Çdo gjë aty është parë në këndvështrimin profesional gazetaresk. Mbi parimin: Asgjë shumë mirë dhe asgjë shumë keq, por gjithçka njerëzore, gjithçka jetësore. Kështu, duke zbritur me këmbë në tokë, bëhemi më të kthjellët se, në tërë ato vite të monizmit është punuar me një idealizëm e shpresë se, vendi ynë do hynte më shpejt në rrugën e gjerë të përparimit. Fati aq desht. Ama, edhe sot, me këtë tranzicion pa fund kërkimesh e sundimesh politike, qoftë djathtas apo majtas, duket aq pak dritë në tunelin e së ardhmes, sa as rrugën deri tek tuneli se gjejmë dot. Sa keq!<br /><br /> Nga Albert Zholi.</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-58626118325998594992013-03-31T13:56:00.000-07:002013-03-31T13:56:43.737-07:00IRENA GJONI NË "MARATONA POETIKE E SARAJEVËS"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib2s7KfqCO6LwULP7r0pAM0L0YmaeO61f5cwaL8TgoMaucSiY-eJ3aiNNrmdvcsUzYpxLV1K1VyYZqivwjmfRwGLAHj_5R74OwWxT9P4pzaZpf0gwjNcBbxdZ9WScziDj0IQ7f1G7gjX5u/s1600/irena-gjoni.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib2s7KfqCO6LwULP7r0pAM0L0YmaeO61f5cwaL8TgoMaucSiY-eJ3aiNNrmdvcsUzYpxLV1K1VyYZqivwjmfRwGLAHj_5R74OwWxT9P4pzaZpf0gwjNcBbxdZ9WScziDj0IQ7f1G7gjX5u/s320/irena-gjoni.jpg" width="251" /></a></div>
<span style="color: #e69138; font-size: large;"></span><br />
<span style="color: #660000; font-size: large;">POETJA DHE STUDIUESJA DR. IRENA GJONI PERFAQËSON SHQIPËRINË NË MARATONËN POETIKE NË SARAJEVË</span><br />
<br />
Prej datës 20 deri më 22 mars u zhvillua Maratona Poetike e Sarajevës. Kjo Maratonë ishte në kuadrin e festivalit ndërkombëtar disa mujor “Sarajevska zima” (Dimri në Sarajevë) në disa fusha të artit si: kinematografi, pikturë, muzikë, balet etj.. Organizatorët e saj Ibrahim Spahiç, drejtor i festivalit dhe Sabahudin Haxhialiç, poet dhe botues i “DIOGEN pro kultura magazine”, për mbylljen bukur dhe në mënyrë simbolike të kësaj ndërmarrjeje kulturore prestigjioze, kishin zgjedhur “Maratonën poetike”. Finalja poetike ishte në ditënatën 21 mars duke u gdhirë data 22 e cila vinte në ditën botërore të poezisë. Për më tepër, përkonte me ekuinoksin e pranverës e në mënyrë sinjifikative tregonte ditën e fundit të dimrit e ditën e parë të pranverës (festën e Harmonisë) që një stinë mbyllej me poezinë dhe riniste tjetra po me të. <br />
Poetja dhe studiuesja Dr. Irena Gjoni nga Saranda, ishte e vetmja poete që përfaqësonte Shqipërinë mes pjesëmarrësve prej rreth 20 shteteve, ku mund të përmendim: Bosnje –Hercegovina, SH B A, Zvisër, Poloni, Kosovë, Slloveni, Itali, Marok, Rumani, Turqi, Serbi, Austri etj.. Poetja Gjoni vinte pas shumë prezantimeve të tjera në Ballkan dhe Evropë, ku ka fituar çmime të para dhe ku poezia e saj ka spikatur për gjetjet origjinale e frymën e një poezie sa moderne, aq edhe kombëtare. Poezia e saj është bërë pjesë e shumë antologjive të rëndësishme të poezisë shqiptare.<br />
Poeti tjetër shqipfolës në këtë Maratonë poetike, ishte Mexhid Mehmeti, që përfaqësonte shtetin e Kosovës. Edhe pse ende nuk është njohur prej Bosnje – Hercegovinës, njohja përmes artit e poezisë i pararend çdo njohjeje politike dhe është shumë e rëndësishme. Për më tepër ku mbulimi mediatik i këtij aktiviteti ishte prej shumë mediave të rëndësishme të Bosnje – Hercegovinës dhe të shumë prej mediave të vendeve pjesëmarrëse. Kjo Maratonë poetike ishte e njohur prej pothuajse të gjithë shteteve e kryesisht Ministrive të Kulturës të vendeve respektive. <br />
Një prej momenteve më të rëndësishme dhe të veçanta të poetes shqiptarë, pjesëmarrëse në këtë aktivitet prestigjioz letrar në Sarajevë, ishte pritja nga ambasadori i Shqipërisë zoti Flamur Gashi në ambientet e Ambasadës shqiptare më datën 20 mars. Të ndjerë komod në mikpritjen e tij dhe të stafit të ambasadës, ishte ky një vlerësim për kulturën dhe poezinë shqiptare të prezantuar në Sarajevë. Në këtë kuadër, ku siç u shpreh zoti Gashi: “Secili në punën e tij, në profesionin e tij, kur del jashtë Shqipërie, harrohet që është nga Saranda, nga Peja, apo Prishtina. Ata janë përfaqësues të Shqipërisë dhe duhet të prezantojnë vendin e tyre në mënyrën më të mirë dhe dinjitoze. Gjithmonë në shërbim të kombit shqiptar.” <br />
Data 20 mars vijoi më tej me vizita në vende të rëndësishme të objekteve historike e kulturore në Sarajevë dhe për t’u përmbyllur në mbrëmje me shfaqjen e baletit në “Bosanski kulturni centar”. <br />
Maratona poetike kulmoi në ditënatën 21 dhe 22 mars me leximin e poezive të autorëve pjesëmarrës në këtë ditë botërore të poezisë. Poezia shqipe u prezantua në mënyrë dinjitoze nga poetja Irena Gjoni, e cila u paraqit në këtë Maratonë edhe me një libër të sajin “Poetry”, që vinte pas botimit të katër librave të mëparshëm: “Tatuazh në shpirt të detit” poezi 2003, “Marrëdhënie të miteve dhe kulteve të Bregdetit Jonian me ato ndërkufitare” studimor 2008, “Gjysma dashurish” vëllim me fiksione 2010, “Maja malesh e magmë jonike” poezi 2011 . “Poetry” ishte realizuar në shtatë gjuhë: në shqip, në anglisht, frëngjisht, kroatisht, rumanisht, greqisht dhe turqisht. “Ishte kënaqësi – shprehet poetja dhe studiuesja Dr. Irena Gjoni, - të bëje që poezia shqipe të përcillej në këto gjuhë prej miqve poetë pjesëmarrës, që ata vetë të recitonin në gjuhën e tyre poezinë shqipe, duke qenë poezitë që u përcollën në më shumë gjuhë për të pranishmit”. Për vetë interesin e madh që pati poezia e Irena Gjonit, z. Sabahudin Haxhialiç shprehet: “Humnerë e dashurisë. Në kërkim të përgjigjeve, ajo krijon histori. Në kërkim të historisë, ajo krijon mendime. Në kërkim të mendimeve, ajo krijon imazhe. Shpirtin e poezisë ose poezinë e shpirtit. Më konfuzon Irena së bashku me natyrën. Poezia e saj dhe e jona. Kjo ishte dhe arsyeja që poezitë e Irena Gjonit u botuan tek revista kulturore “DIOGEN pro kultura magazine” në një cikël të plotë”. Krahas kësaj reviste, në maratonën poetike u prezantua edhe antologjia e poetëve pjesëmarrës me nga pesë poezi në gjuhën angleze. <br />
Maratona poetike e zhvilluar në Sarajevë, konfirmoi edhe një herë që poezia nuk njeh kufij dhe që aktivitete të kësaj natyre janë mënyra më e mirë për globalizimin kulturor.<br />
<br />
<br />
<strong>AUTOPORTRET</strong><br />
<br />
Ngjitur shtyllave të rrugëve…<br />
<br />
- Si në kohët e lashta,<br />
lajmërimet e vdekjeve, - pëshpëris.<br />
<br />
(Ej, bukuroshe, kjo erë vjeshte<br />
ta zhbën nocionin kohë?)<br />
<br />
Fletës së letrës,<br />
në këmbë i ka ngelur vetëm një gisht.<br />
I mjafton balerinës virtuoze<br />
për vallëzimin e vdekjes<br />
nën ritmin e erës.<br />
<br />
Fryma pikëlon çikë e nga një çikë:<br />
<br />
Ekspozitë...fotografike,<br />
Modele...- Biondia...e...Detit,<br />
Fo...to...graf...-me...ndj<wbr></wbr><span class="word_break"></span>et... ...e... ...<br />
a...dh...u...r...u...e...s<wbr></wbr><span class="word_break"></span>...v...e...<br />
...t...ë... ...s...a...j...<br />
<br />
Shpirti fluturon<br />
rrathëve të ferrit - rrugicave vjeshtake,<br />
Për t’u bastarduar<br />
Nënkëmbëve të kushedi kujt.<br />
Fotograf - Mendjet e adhuruesve të saj.<br />
E fiksuar fotografive nga mendjet<br />
në çastet më fatlume a fatkeqe<br />
sjellë adhuruesve të saj:<br />
<br />
Një dilemë e rrënjosur në përjetësi,<br />
hënë njëzetekatërshe që ha e rilind vetveten,<br />
ëndërrim flakërues qiellit<br />
që turfullon si kalë i harbuar,<br />
<br />
melankoli e muzgut,<br />
demon i zbutur e hiç në krijim fytyrash,<br />
prekje e realitetit me shqisat e të verbrit,<br />
një psherëtimë galaktike,<br />
një jehonë e saj në shpellat Ciklopike,<br />
<br />
dashuri e mallkuar në mëkate epshi,<br />
perlë princesash e nimfë e pavdekshme,<br />
mallkim i vendosur në altar martese,<br />
mjegull e djegur në hapësirë të plakur,<br />
tradhëti shkretëtire në oaze makthesh,<br />
Një vetull perfekte në ironi të dashurisë,<br />
e vjedhur një fije floku e verdhë<br />
e mbajtur fatsjellës,<br />
një arkivol sysh - guackë perle kënaqësi,<br />
një buzëqeshje vrasëse pa pagesë,<br />
<br />
buzë të kopjuara me karbon të kuq buzësh<br />
për t’u risjellë pranë netëve ogurzeza,<br />
një gjoks ngacmues, përtej dekoldeve<br />
dhe bluzave të ngushta,<br />
mantel të kuq gëzofësh - mburojë shigjetash,<br />
<br />
një lot i zi,<br />
përzier me helmin e dhimbjes e rimelit,<br />
duar të sikletshme<br />
përherë në mbajtje të shanseve,<br />
engjëll misteresh i dalë prej ferrmendjeve,<br />
një lot shumëngjyrësh i theksuar nga koha,<br />
imazh i rilindur prej hirit që predikon,<br />
tatuazh në shpirt të detit.<br />
<br />
Ëndrra të mëdhaja,<br />
pa ditur ditën e lindjes e vdekjes,<br />
mendje në lojëra fantazie,<br />
hipnotizuese për të tjerë...<br />
E gjitha e ndarë<br />
në një labirinth mendjesh,<br />
e ngelur në të njëjtin vend,<br />
e ngelur në të njëjtën moshë,<br />
e gjendur në të njëjtën bukuri Beatriçase...<br />
<br />
Ekspozitë e parë me shpirt të rrënuar,<br />
e paçuar gjer në fund,<br />
e trembur nga bukuria e dikurshme,<br />
nga adhuruesit e shumtë gati mitikë,<br />
nga ëndrrat të ëndërruara dikur fatlume.<br />
<br />
Me shëmtimin krijuar prej zhgënjimit,<br />
me çmendurinë prapë pinjoll të zhgënjimit,<br />
eci rrugëve duke mbledhur<br />
gjethet e vjeshtës,<br />
me përfytyrime - fotografitë<br />
e mendjeve të adhuruesve,<br />
pa i parë,<br />
vetëm duke iu trembur<br />
bastardimit nga nënkëmbët<br />
e kushedi kujt...<br />
<br />
Ende vazhdoj të eci<br />
duke mbledhur gjethet e vjeshtës…<br />
<br />
<br />
<span style="color: blue;">Marrë nga Gazeta NACIONAL</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-3926882747782035422013-03-26T12:48:00.000-07:002013-03-26T12:48:14.488-07:00Fakete Rexha: GERSHETE TRENDAFILASH E SY<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHATTJ0UCvij-vLF_bPC3jGwg2OHSxwSYROVdezXPz24ftLBdjd3wXfisJHuDr-4aBjIeSIIodKG7Jgr9A84j89kRkC4kHwYIUMncNfVSbQlvu-PSqS6L89dkNWNMqwj9S0BM3XTq6ves/s1600/Fakete+Rexha.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHATTJ0UCvij-vLF_bPC3jGwg2OHSxwSYROVdezXPz24ftLBdjd3wXfisJHuDr-4aBjIeSIIodKG7Jgr9A84j89kRkC4kHwYIUMncNfVSbQlvu-PSqS6L89dkNWNMqwj9S0BM3XTq6ves/s200/Fakete+Rexha.jpg" width="150" /></a></div>
<span class="userContent"><span style="color: #0c343d; font-size: large;"></span></span><br />
<span class="userContent"><span style="color: #0c343d; font-size: large;">GERSHETE TRENDAFILASH E SY</span><br /> <br /> (Vellait tim. URIM REXHA-avokat. E vrane ne oborrin e shtepise se vete. Mengjesin e 26. marsit. 1999. Prag ditelindjeje te 40-te). Banoreve te lagjes sime te femijerise. Gjakoves qe me rriti e me mesoi te mendoj. LAVDI)<br /> <br /><span> Mes nates me barre e mengjesit boje portokalli, veshtrimi yt i topitur. I ngulur thelle, ne bar. Syte ternin shikimin e gjithe qenmes sate. Deri çastin e mbrame. Veshtronin...mendonin...prisni</span><wbr></wbr><span class="word_break"></span>n. Apo, flisnin? Kaq ngulur ne trendafilat gershete. C'kane? Syte s'pergjigjen. As trupi yt shembur perdhe. S'ndjejne me asgje. Dhe, ne kurre s'kemi per ta kuptuar. Kush ishin? Cilet ishin ata bije bushtrash, kriminele? C'te tha zemra yte, e njome, e re, bujare? E syte ç'te pane? Gjate kohes qe s'te dha leje agsholin ta puthje. Agimin qe po te lindte ne balle. As yllin e pare ne dritare mengjesit. Prag ditelindjes sate te 40-te.<br /> Gjakova, 26.mars. 1999. Dielli i ftohte kishte mbjellur kembet deri te shtati me bryme e me vese. Nuancat qiellit, bardhe plumb e boje ametisti. Toka e ndrydhur ane per ane. Pranvera te blerte e kishte hapin. Boje lulemellage e kishte shqetesimin, nisma e pranveres sate te fundit, vella. Nisme e pikellueshme. Te shemben vete te trete oborrit.<br /> Ende matane grilash ne rruge nje drite. Kuarci dridhej, luhatej, endej shetitej nga dora ne dore. Si para pamje burgut. Zbardhnin net e ngrysnin agimet personazhet e kaltra, te egra. Shtazet. E s'kish njeri t'i pyeste pse rrinin e s'shkonin. Edhe cilin prej nesh tani e donin, pas teje? <br /> Lagja Mulla Jusuf, ne Gjakove. Gjakova me krejt gjeografine e saj po shkundte te nates shqetesimin. Shtriqej pikellueshem. Kosoves gjak po i nxirrnin. Eshtrat po ia thyenin e gjithe ç'kishte brenda lekure, rropullite. Agimet i arratisnin gropave qe hapnin e rihapnin. I gjithe frike Cabrati mbi Gjakove. Njerezorja e mundur, e lodhur llahtarit. Ngrysur zbardhte mengjesin femijeria e mplakur brenda dite. Rrudhe me rrudhe ballin mesyente nga frika malin. Cabratit ku tashme flora vdiste para se te rritej.<br /> Ata, i hyne lagjes. Dogjen, vrane, e prene e s'lane gje pa bere. Perveq teje, vella edhe komshinjte tane, djemte e vajzat me te cilet kur ishim te vegjel ne rruge luanim. Ne shkolle shkonim. Te gjithe sebashku u rritem, e qeme femijeri e lumtur.<br /> Oh, vella. Dhe, ende asnje ndryshim qe atehere, sa qem gjalle te gjithe. Asnje dallim mes nesh dhe juve qe rate fli, e s'jeni me pa. As neve qe na degdisen ku afer e ku dherave larg. Asnje ndryshim qe atehere...Perveq duelit te heshtur mes drites dhe erresires. Asnje dallim mes nesh dhe atyre qe ankthin na e mbollen ne shpirt. Shoqe te mjera Kosoves ia bene fatkeqesite. 14. vjet prej atehere qekur ishim gjalle te gjithe. Tokes mendjeholle shqiptare. Ne Kosove. Ende na zhvatin, djegin, e zhbijne. E sa torturues kujtimi ende i gjalle i veteshkaterrimit. Te njerezores nga njerezorja. Kriminelet te lire shetiten rrugeve. Bishat. Pa t'kaluar, pa varre, pa histori. Dhe, ende asnje dallim mes nesh dhe atyre. Qe 14. vjet.<br /> Por, ndashte o vella. E rendesishme eshte ajo qe ne e dham. E jona ishte. Me teper se jeta na kushtoi gjitheçka. C'ishte na prape do ta bejme, ne vend do ta vejme. Si gjithemone. Do ta bejme Kosoven me te bukur se ç'ka qene.<br /> Se pasha Buken. Toke e Qiell. Pasha Lirine e Hirin e qindramijera jeteve njerezore. Te dashura. Te shuara. Atyre, do t'ua veme emrin qe u ka hije. Heredokur. Meqe plotesisht do tu takoj. Atyre qe zemrat na i poçen hellit. I denoft i madhi Zot si ne liber Sodomen. Te tashmes as te ardhmes se tyre, as mjeket mos i gjetshin ilaq. Perveq per ta ngrehur shpirtin e tyre neper therra tutje deri te zjarri. Flake u djegshin si rrenja E pa rrenje mbetshin.</span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-24767295320035024502013-03-17T03:09:00.003-07:002013-03-17T03:09:41.926-07:00Namik Selmani: AMANETI I TAJAR GASHIT: <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhlTK4CZv_krZ9ZYgFEcfhROSMmMWqmnnmsq-6GvgsuzoDVlR_Okg3LohbYjy15Ti1aQBE1p6cPMOccVTUKMBzrCwpvkBOGccSLLmuSwxtzwZfH5Z29YT4QuxmlluqCqk_P_Z6LT9zH38/s1600/namik-selmani.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhlTK4CZv_krZ9ZYgFEcfhROSMmMWqmnnmsq-6GvgsuzoDVlR_Okg3LohbYjy15Ti1aQBE1p6cPMOccVTUKMBzrCwpvkBOGccSLLmuSwxtzwZfH5Z29YT4QuxmlluqCqk_P_Z6LT9zH38/s200/namik-selmani.jpg" width="146" /></a></div>
<span class="userContent"><span style="color: #e69138; font-size: large;"></span></span><br />
<span class="userContent"><span style="color: #e69138; font-size: x-large;">Amaneti i Tajar Gashit</span></span><br />
<span class="userContent"><br /> Duke ndjekur rrugën e arsimit shqip në Gostivar<br />
<br /> Nga NAMIK SELMANI<br />
<br /> Rruga e arsimit tonë kombëtar përherë i ka ngjarë një udhe ku udhëtari ka patur një etje të madhe e shpesh edhe të pashuar . Një etje ku krojet e diturisë kanë qënë me ujë të pakët. Ky mendim m’u përforcua edhe kur bëra një vizitë në shtëpinë e mësuesit veteran Mustafa Ismailin në Gostivar. Qante mësues Mustafai se i kishte ardhur në shtëpi një mik nga Shqipqria , nga Çamëria. Më tregonte librat që kishin shkruar për të.Isha me mësuesen Bukurie Gashi ( Iseini) që gjithashtu ishte edhe ajo vajza e një mësuesi të vjetër, ndër të parët e shqipes në Gostivar që quhej Tajar Gashi. U emocionova vërtet. Dhe i kërkova vetes një “ besë” të re. Duhej shkruar sa më shumë për këtë rrugë Ishte shumë më tepër se një detyrim për të shkruar qoftë edhe modestisht për këtë rrugë që nuk ka arsye përvjetorësh për t’i kujtuar, por që gjithmonë janë “ buka” e së ardhmes . Pse jo edhe guri ku ndahet kufiri i politikës në këtë shtet shumëetnik. Duke parë në disa arkiva fillimet e mësimit shqip në shkollat e Tetovës, Gostivarit të qytetve të tjera e të fshatrave shqiptarë në Maqedoni që dhe sheh disa foto të atyre viteve të bie në sy një lajm shumë krenare të nxënësve dhe mësuesve të atyre viteve. Ishin shkollat e para shqipe e në një foto t një shkolle të hapur në Tetovë një dorë e pastërvitur mirë kishte shkruar “E para shkollë shqipe në Tetovë”.<br />Emrat e shkollave kishin gdhendur atë histori të re që po shkruhej në qytetet e bjeshkët e Iliridës si “Liria” “Ismail Qemali” etj. Fëmije që në uniformën e tyre të parën kishin plisin. Bashkë me shkronjën shqipe që ata gdhendnin në fletët e bardha, kishin edhe pamjen krenare të plisit të bardhë, me të cilin kalonin në rrugët e Gostivarit, të |Tetovës, të Kumanovës, të Shupit. <br /> Kjo pamje është një “ portë” kujtese për mësuesin e parë të zonës së Gostivarit Tajar Gashi.<br /> Isha para pak kohësh në Gostivar. Në një qyet ku simbolika e librit, e llokumeve dhe e kënave të nuseve të ndiqte hap pas hapi. Jo më pak edhe jehona e tingujve të ansamblit të Gostivarit që akoma është i gjallë në skenë n e Maqedonisë, së Kosovës e në Ballkan e më gjërë.<br /> Nuk do ta përfytëronim rrugën e jetës së Tahir Gashit po të mos flisinim sadopak për babain e tij Qazim Gashin. Qazimi, ndonese nuk kishte gjetur në Gostivarin e vogël një klimë shkronjëdashëse për shqipen e kishte gjetur mënyrën për të marrë sa më shumë arsim. Kishte shkuar larg deri në Stamboll për ta bërë këtë gjë duke bërë që më vonë të mos qëndronte në këtë qytet joshës por të vinte në strehën e tij . Arsimimi në gjuhën turke nuk e pengoi që ai të mësonte shqip shqiptarëve.<br /> Shkollimi shumë i lartë që kishte, por edhe përkushtimi ndaj vëllezërve të tij shqiptarë bënë që ai të bëhej edhe kryetar i Gostivarit. Një gjë të tillë natyrisht nuk i shkonte për shtat pushtuesit dhe qeverisë turke. E kapin dhe e internojnë në qytetin e Shtipit ku edhe ndërron jetë në burg. Fëmijët e tij mbetën në përkujdesjen e bashkëshortes Ajshe, një grua shumë intiligjente një zonjë shumë e respektuar në qytet për devotshmërinë ndaj familjes së saj, miqve dhe dashamirëve. Kësaj radhe pra do ta merrte forcën nënë Aishja. Për të vazhduar atë rrjedhe jete që pati nisur Qazim gashi sidomos për edukimin e fëmijëve që kishte lënë ai pa baba. Një nga djetë që do të dërgonte në ved amanetin e baba Qazimit kësaj radhe do të ishte Tajari.<br /> Tajar Gashi ka lindur ne 1915 ne Gostivar. Shkollimin fillor e ka mbaruar ne gjuhën turke në Mexhidijen e qytetit dhe pastaj vijon më tej. Më tej shkollimin e bën në gjuhën serbe.<br /> Shteti shqiptar nuk mund të bëntë kaq shumë edhe për arsimin e trojeve amtare në Gostivar, Tetovë, Shkup në Kosovë. .<br /> Nevojat e jetës e detyruan që të punonjte. Qysh i ri ai punësohet si çirak (nxënës) në punëtorinë e një rrobaqepësi serb, nga i cili e merr zejen për 3 vite radhazi. Punëtoria ka qenë shumë e frekuentuar dhe puna ka vajtur shumë mirë. Pas vdekjes së pronarit Tajar Gashi vazhdon punën si rrobaqepës. Ishte një gjë shumë positive se punëtoria ka qene vendtakimi i të rinjve intelektualë të qytetit. Kjo ndodhte se ishte pronë e një serbi e keqkuptimt ishin të pakta. Pas Luftës Nacional Çlirimtare, në Gostivar hapen shkollat e para shqipe me mësues të ardhur nga Shqiperia. Kombi shqitar pas lirisë që po fitonte (edhe pse po futej në një sistem politik jo perëndimor nisi betejën e nalafabetizmit. <br /> Në shtëpinë e Tajar Gashit vendoset mësuesi Ahmet Pero. Jetoi mësues Ahmeti për disa kohë në këtë sntëpi pa paguar asnjë gjë për fjetjen e ushqimin. Nuk ishte vetëm mikpritja por edhe dashuria për dijen për shqipen që i bëri kaq bujar familjen e Tajar Gashit. Ky qëndrim e pati edhe një gjë të bukur. .Nën ndikimin e tij Tajar Gashi regjistrohet në shkollën Normale të Shkupit dhe si kursist mbaron shkollën për mësues dhe më vonë punësohet si mësues në fshatin Çegran në vitin 1951 ku ishin hapur shkollat e para shqipe. Pastaj disa vite punon në fshatrat Raven dhe Çajle deri në vitin 1957. Gjatë gjithë kohës deri sa ka vajtur dhe është kthyer në shtëpi nga puna, ka qenë nën përndjekjen e agjentëve të shtetit të ri jugosllav. Nga tregimet që ai u ka lënë si kujtim fëmijëve tregonte se mbasi ka filluar ora kanë qëndruar pranë dritareve të shkollës për të dëgjuar se mos po tregon tema patriotike nxënësve. Nga viti 1957 -1975 punoi në shkollën fillore “Petre Jovanoski” që sot quhet “Ismail Qemali” nga doli dhe në pension.<br /> <br /> Vitet që kanë kaluar tani pas ndraes së tij nga jeta e kanë rrënjosur edhe më shumë nderimin për punën e bërë nga ai për arsimin shqip në zona pak a shumë të thella të Gostivarit. Virtytet e tij humane, patriotike dhe intelektuale ishin te njohura ne qytet dhe rrethine. Mbahen mend shumë kujtime që tregonin humanizmin e tij të jastëzakonshëm Shumë njerëz hallexhinj shpesh i rrëfeheshin dhe kërkonin ndihmë morale për zgjidhjen e problemeve të tyre. Ai që shumë i njohur edhe për ndërhyrjen dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjeve familjare te popullatës e sidomos për pajtim te gjaqevene qyteteve te ndryshme ne Maqedoni. Pajtimi gjaqeve ishte një akt fisnik që bëri mësues Tajari. Po ai nuk mund të rrënjoste nevojën e arsimimit të popullit pa e nisur nga familja e tij. <br /> Si arsimdashës i flaktë edhe pse me të ardhura minimale arriti të arsimoje shtatë fëmijët e tij me shkollim te lartë.Vajzën e parë Asije Gashi, e dërgoi që të vazhdonte studimet në degën e mjekësisë. Kur mbaroi studimet ajo u bë mjeke pediatre me specializim te neuropediatrisë. Djalin e parë Alihajdar Gashi e bëri mjek ortoped që ka patur një karrierë shumë të suksesshme. Shirine Gashi u bë një albanaloge e shquar. Me kontributin e saj në arsim prej 42 vite ajo është ndër vajazat e para që theu edhe koceptet frenuese që vajza shqitare e Gostivarit kishte në pjesëmarrjen në aktivitete artistike me frymë kombëtare. Tani shijon vitet e pensionit dhe përpiqet që kujtimet e viteve t’i hedhë në letër për brezat më të rinj. Musa Qazimi psikolog, Zejnelabedini me studime të gjuhës angleze ndërsa dy vajzat më të vogla, Bukurija –ekonomiste dhe Vjollca si mësuese e gjuhës angleze. Këta fëmijë të shkolluar padyshim ishin amaneti i gjalë i Tajar Gashit. Sot ata japin kontribut secili ne fushën e vet.<br /> Nga natyra nuk ishte materialist, por idealist, një rilindas i vërteë i gjysmës së dytë të shekullit të kaluar. Shpesh here thoshte: ”Pasuria me e madhe e njeriut është shkollimi prandaj unë jam i pasur, sepse arrita të ndërtoj shtatë pallate” (duke aluduar për fëmijet e e tij). Dhe kjo bëhej edhe duke vështirësuar jetesën e vet, sepse vetë jetonte në një shtëpi të vjetër me dy dhoma. Këto dhoma ishin shumë të frekuentuara nga miq dhe dashamirë.<br /> I donte shumë natyren dhe lulet. Shetitjet jasht qytetit ishin të zakonshme për të. Ndër lulet më preferuara ka patur manushaqen prandaj vajzës së vogël ia vendos emrin Vjollcë.<br /> Veç obligimeve të mësuesisë dhe pajtimit të gjaqeve ai me përkushtim i kryente edhe obligimet fetare. Ishte klerik bektashian në Teqenë e Gjakovës dhe Tetovës. Për hapjen ekësaj teqeje u bë edhe grevë urie meqë ishte marrë një vendim nga shteti për t’u mbyllur gjoja si pronë publike. Realizonte takime të shumta ditë për ditë me besimtarë dhe miq nga anembane botës. Mori pjesë në Kongresin Botëror Bektashian në Strazburg në vitin 1987. Kohën e lirë e kalonte duke lexuar gazeta dhe literaturë nga më të ndryshmet. Kishte zë shumë të bukur dhe shpesh inspirohej dhe ia niste këngës, qoftë asaj popullore qoftë edhe me përmbajtje fetare. Fliste mirë gjuhët shqipe, turke, serbokroate, maqedonase, frënge dhe osmanishte (turqishten e vjetër).<br /> Natyra e tij e qetë, fytyra gjithmonë e buzëqeshur, fjalët e tij këshilluese edhe armikun më të madh e detyronin t’i nënshtrohej dhe ta shndërroje në mikun më të ngushtë. Gjenerata e gjenerata nxënësish të tij sot ende japin kontribut të shquar si mësues, mjekë, juristë, inxhinierë dhe shumë e shume profile të ndryshme.<br /> Për jetën dhe veprimtarinë e tij ai mbante shënime në gjuhën persishte, të cilat sot janë në dorëshkrim dhe pritet që së shpejti të përkthehen në gjuhën shqipe.<br /> Në përcjelljen e tij në shtëpine e amëshimit kanë marrë pjesë mbi 3000 persona duke treguar keshtu respektin e fundit për veprat e tij. <br /> Kana kaluar disa vite nga kjo ndarje nga jeta po ai kujtohet në shumë mjedise arsimore njerëzore të Gostivarit, Tetovës e më gjërë. Të gjithë fëmijët e tij por edhe nxënësit që po rriteshin në sytë e tij, kujtojnë shpesh bisedat që bënin më të. Ishin biseda që kishin kaluar prej kohësh atë të prindit po të mësuesit. Përpara tyre ishte jo vetëm prindi, por edhe patrioti edhe rilindasi (shumë herë ai fliste edhe për gjuhëtarin nga rrethinat e Gostivarit Josof Bageri) edhe kleriku . Të gjithë bisedat ishin jo vetëm një lloj balsami për plagët e arsimit të pamjaftueshëm dhe të persekucioni nga sheti jugosllav, por edhe një lloj drite për të ardhmen, një lloj semafori ku fjala shqipe të mos kishte kurrë pengesë. E të gjitha këto ktheheshin në një amanet, në amanetin e gjallë e të paharruar të Tajar Gashit “Mos e harroni shqipen, bij, se kombi ynë nuk mund të ecë në rrugën e qytetërimit pa të. Amanet po ua lë. Amanet që edhe varri nuk do më tresë po nuk më dëgjuat!”</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-14124758447726509362013-03-17T02:57:00.000-07:002013-03-17T02:57:11.002-07:00Namik Selmani: PORTAT E BASHKIMIT<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPjx7oaIn0IjV4T9PIsca4XPFzB-yQJ0yLO84_IAmFFMKdv_pjecnSSCQplXJnleonU15jl8ogyu20uRhUisB_tzjG_f6-gvaJkGgZ2xiybCf6sGn293Jzh6hsefRd3F6JGD7M-nPnqKs/s1600/albomap.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPjx7oaIn0IjV4T9PIsca4XPFzB-yQJ0yLO84_IAmFFMKdv_pjecnSSCQplXJnleonU15jl8ogyu20uRhUisB_tzjG_f6-gvaJkGgZ2xiybCf6sGn293Jzh6hsefRd3F6JGD7M-nPnqKs/s200/albomap.gif" width="150" /></a></div>
<span class="userContent"><span style="color: #e69138; font-size: large;"></span></span><br />
<span class="userContent"><span style="color: #e69138; font-size: large;">PORTAT E BASHKIMIT</span></span><br />
<span class="userContent"><br /> Përtej një beslidhjeje të re gorare apo të ngjizur në Prizren e Prishtinë, në Krujë apo në Lezhë, në Tetovë apo Gostivar, në Gumenicë apo në Paramithi, në Tivar apo në Tuz duhet të bëjmë një beslidhje me veten që nesër të derdhim të gjithë energjitë për këtë BASHKIM<br />
<br /><strong>Nga NAMIK SELMANI</strong><br />
<br /> Të rënda. Të admirueshme. Të shumëpritura. Të papritura. Të vështira për t’u hapur. Të domosdoshme. Të ëndërruara.Të kyçura pa e ditur e kush se ka çelësin e tyre. Të bukura. Të dhimbshme. Të misterta deri në kufinjtë e një magjie moderne Të…<br /> Të tilla kanë qenë e janë ende këto Porta për kombin shqiptar. Aq më tepër për Çamërinë që gjithmonë e ka dashur një fjalë më të mirë, një dorë më shumë për të ecur përpara, një ëndërr më shumë për të realizuar. Aq më shumë në këtë 100-vjëor që sapo e lamë pas për të nisur një shekull tjetër Për këta shqipfolës sa të përvuajtur për këtë bashkim, po aq sa edhe në kërkim për “pajtimtarë“ klasikë e modernë për ta sjellë mes vedi në rastin më të parë.<br /> Të paktën mesazhi i Bashkimit na dërgon para pesë shekujsh e gjysëm. Nuk ka rëndësi qyteti shqiptar ku ishin trupat, këmbët, veshët e sytë e atyre që e krijuan këtë ndodhi. Këtë bëmë klithmuese. Këtë fabul mendimtarësh. Bëhet fjala për kohën e Skënderbeut. Fabula e Shkopinjve të thyer e të pathyer në duart e djalit, në duart e princërve që hynin e dilnin kokëvarur në atë hapësirë të gurtë kalaje, në dritën e ca shandanëve që nuk shuheshin as ditën e as natën në labirintet e shkallëve e të kthinave, të sallave ku hynin e dilnin miq të largët të ardhur nga Evropa e Lindja, duket se tregohet në njëmijë e një mënyra në kohët moderne. Bash si anglezët, skocezët, francezët që, për të dhënë mesazhin të ardhmërisë së kombeve të tyre, marrin e japin në historitë e mitet e tyre jo vetëm 500 vjet më parë, por edhe shumë e shumë shekuj më thellë. A nuk u krijuan mesazhet filozofike hamletiane e makbethiane, të barazvlefshme edhe për dhjetra shekuj më vonë, nga kronika historike paksa të papërfillshme për kohën kur ato ndodhën??? A nuk ishin vetë fqinjët tanë shumëshekullorë që krijuan vetë mitin e Laookontit për t’u lakuar më vonë në të gjitha kancelaritë e në veprat artistike madhore të të gjithë gjuhëve?<br /> Po të ishte në kohët moderne, mesazhi i Shkopinjve të (pa)thyeshëm në duart e një Mbreti shqiptarësh, do të ishte sensacioni më i madh i radhës për kamerat e mikrofonët e vendit e të botës, për faqet e para me korniza shumëngjyrëshe, për lajmet e para të rubrikave hapëse. Mund të ishte amaneti më i lakmueshëm i një babai për fëmijët e tij, në një shtrat të bardhë me jastëkë të lulëzuar me lulet e bjeshkës e të fushës, pasi ai të ikte nga kjo jetë. Mesazhi aspak i mosarritshëm për brezat e ardhshëm. Grushti i Shkopinjve të Bashkuar ishte e mbeti sa në një gojëdhënë fëminore dhe enciklopedike aq edhe në realitetin social, historik, politik (kur nisi të hidhte këmbë në këtë truall), sa në poezitë e në këngët e shoqëruara me çifteli e tupan, me lahutë e me ison e gjatë klithmuese për bashkim, aq dhe në poezitë e më të mençurve të këtij kombi. “…E t’gjithë si vllazën n’një besë bashkonju”-do të ligjëronte Vaso Pashë Shkodrani në thirrjen e tij si një “Marsejezë” të parakohshme për ne. “Myslimanë e të krishterë jemi keq /të ngrihemi që të tërë/djem e pleq”- do të thërriste kësaj radhe disa vite më vonë tashmë një bir Zagorie si Çajupi. Një Konicë mendjendritur do ta lakonte në formën e vet fabulën e Bashkimit mentar të shqiptarëve. E dimë. Kishte shumë folklorizëm në vargjet e tyre. Mungon i ashtuquajturi element modern i poezisë, i thirrjes, i kërkesës. U rrekën besimtarët e të gjithë feve shqiptare ta bënin atë bashkim të ëndërruar, por shpesh ato mbetën në hullitë e shkopinjve të vëna nga ata vetë apo nga të tjerët në rrotat e hapit të parë. Dikur do ta kishin radhën gjuhëtarët kur më 1908 do të mblidheshin në një qytet me një emër-simbol të vetmisë si Manastiri për të bashkuar shkronjat e një gjuhe për “të mirët e të mençurit breza të mëvonshëm të shqipes”. Dhe ia arritën, edhe pse në tavolinat e një Kongresi si ai i Alfabetit të 100 viteve më parë (një emër si Kongresi deri në atë kohë kishte pasur shijen e një thike pas shpine për këta shqipfolës të urtë) ca vinin nga Veriu i largët e ca nga Jugu. Duke patur në sy abetaret e fëmijëve shqiptarë të të gjithë kohërave që do të vinin. E flisnin aherë kur ende shqiptarët nuk kishin shtetin e tyre. Kur nuk kishin zgjidhur qoftë edhe në formalitet një vulë shteti, një kufi që do t’i bashkonte me evropianët e Evropës plakë. Të asaj Evrope që vetë njëmijë herë ishte bashkuar e njëmijë herë kishte divorcuar me vete, me kufinjtë e saj, me malet e saj, me flamujt e saj, madje edhe mes kombasve të një gjuhe prindërish e gjyshërish. <br /> Kur ne deshëm që aq fisnikërisht të bashkonim trojet, zemrat tona që gjakonin shqip, vendet që frymonin shqip, që këndonin e uronin shqip, saktësisht 100 vjet më parë, ca zëra varrëtarësh, por edhe të gjallësh, klithmuan therësisht kur para Thikës së Gjakut të kufinjve u ndanë njerëzit e një gjuhe, të një gjaku, të një krushqie. Dhe iu gëzuam një 28 Nëntori ku flamuri mund të ngrihej i lirë në disa qytete, në disa brigje, në disa fusha, nga disa ballkone të vegjël shtëpishë, në një kohë që në troje të tjera si të Kosovës e të Çamërisë, ai duhet të futej ndër sepete, ndër këngë, në fund të dyshekëve të vegjël të djepeve të fëmijëve që lindnin e rriteshin më shpejt në këto objekte të lista mes penelave të bardha.<br /> Ca pajtimtarë të huaj sërish herë me avionë të shpejtë, me zëra celularësh e me postën më moderne elektronike, kërkonin të na qetësonin (dhe të na qetësojnë ende) gjakrat e bëra ujë nga kjo thikëndarje kufinjsh, edhe pse në brendësi të qënies së tyre e kuptonin se çfarë po bënin<br /> <br /> … Në këtë fillimshekulli të ri Bashkimi na ndjek sërish si një ëndërr, si një flutur që i largohet flakës së një llampe. Na ndjek shumë herë me fuqinë e harbimit. Si një agim që është harruar shpesh nga mjegulla e rënë në male e në gyka. Ca trarë doganash me shkronja të llojllojshme sërish na vënë gjerdhe të lartë me një fjalë të përbashkët para tyre: “SUS! SUS! Ende s’të ka ardhur radha të futesh në oborrin e hyjnorëve ëndërrues . Ende….!” Kërkojmë të na bashkohet kënga . Jo, bre burra, nuk lidhet kënga e nuk e ndalin dot doganat e vulat e pavëna në pasaporta biometrike e në ca karta identiteti të shkruar në dy gjuhë. Si në një këngë himnizuese ku nuk shkon harmonia pa një kthyes, pa një marrës të fortë pa një hedhës e ..pa një iso burrërore që i qëndron si flamur, që e mbështjell këngën si foshnjën edhe e rrit brenda disa minutash. E rrit atë dhe burrëron edhe më shumë këngëtarët. I hidhet këngës kjo iso si një jorgan që e ngroh, që e gjallon, që e përtërin. Sërish Portat e Bashkimit presin që të hapen. A i kemi përgatitur fëmijët për këtë prag tërë dritë? Të mos ndalemi përpara verbit të shurdhërimit e sëmundjes së syrit që nuk e gjen shpejt shtegun e udhës për ku jemi nisur. <br /> Të besojmë ende te hapja. A nuk duhet të bëhemi në kohën e mundësinë e duhur Homerë të vonuar, që, në vend që t’i këndojmë luftrave të reja epikisht, t’i këndojmë paqes që po ndërtojmë ne e të tjerët? Bashkimi është marrëdhënie, është moralizim i demokracisë. Është aspiratë..<br /> Përtej tokës e përtej gardhit të sinorit ku kemi një shtëpi e një kasollkë (në Jug i thonë edhe kalive), përtej qiellit që na është futur në sy brenda kufinjve të vendit ku lëvrijmë këmbët, duart, makinat, le të mbajmë mbi supe cazë më shumë idealizëm. Dëgjojmë ditëve e netëve me një kureshtje e me padurimin e të pambaruarit të kësaj retorike sidomos të politikanëve tanë që ia hedhin fajin njëri-tjetrit për rrugën tonë ende të drizuar, sikur të tjerët ( ata, kundërshtarët e tyre e politikë, por jo gjuhësorë, zakonorë e gjeografikë) e kanë fajin. Pa pasur guximin që në sy ta shohin të vërtetën e trishtë. Që të ecim më shpejt drejt një bote më të mirë. Jo vetëm të një bote e jete ku sofrës të mos i mungojë përditshmëria e mirëqënies, por edhe të një bashkimi të vlerave, të kulturës dikur të gjymtuar. Duket se fabula e Shkopinjve të (pa)thyeshëm do të na ndjekë pas për shumë kohë duke marrë me vete të gjithë epokën skënderbejane mbi supet e saj. Mos ka ardhur koha që të ngrejmë edhe ne pas 550 vjetësh një FABUL të re, pa patur nevojë që të marrim argatë të tjerë në Lëndinat, shpesh të gjëmbuara të historisë sonë të re.<br /> Ta krijojmë ne, por edhe të na e thonë të tjerët pa patur droje se ata na kanë dhënë në duar një Fluger të prishur që na i tregon shumë gabueshëm drejtimin e erërave që sërish fort po fryjnë në këtë fillim shekulli me “një diell që pak po nxeh” në shumë ditë të jetës sonë. Po aq fort edhe po kërkojmë që t’i ndalim ato në furinë e së keqes.<br /> Kur do të bëhemi të gjithë mirëpritës dhe duarhapës të këtyre Portave e në pragjet e tyre të ndajmë ëmbëlsirën e Festës për miqtë e vjetër e të rinj <br /> Kur? Kur?</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-26408541286484017892013-03-15T15:17:00.000-07:002013-03-15T15:19:29.118-07:00Mihallaq Qilleri: NEVADA<span class="userContent"> </span><br />
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent">
<div align="left" class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1hUEGvZqrYTtENty1-0o_6NDnt-2YXYjPF7YOnHoRNDtc8BruNrutQ6aEQxk1kq16es_h-mxjlX_h2sUxmlWsEp4o3tIbaHp4gY4yolqZX80uuUVYtTkbEs4hDRsDu1AiLPa9M0U_MH8/s1600/mihallaq-qilleri.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1hUEGvZqrYTtENty1-0o_6NDnt-2YXYjPF7YOnHoRNDtc8BruNrutQ6aEQxk1kq16es_h-mxjlX_h2sUxmlWsEp4o3tIbaHp4gY4yolqZX80uuUVYtTkbEs4hDRsDu1AiLPa9M0U_MH8/s1600/mihallaq-qilleri.jpg" /></a><span style="color: #e69138; font-size: large;">N E V A D A</span><br />
<br />
Unë të pashë përmes autostradës Treqind e Pesë,<br />
Ashtu, shkretetirë fantastike si në agimin e formimit të Tokës,<br />
Dhe me ngjau vetja si të isha në sipërfaqen e Hënës,<br />
<span class="text_exposed_show">Pa jetë, pa gjelbërim, pa ujë, pa rrahje zemre,<br /> Mes rrëkeve të shirave te rrallë që thaheshin aty për aty.<br /><br /> Unë të pashë, ashtu. bezhë, me hijet e mëdha të diellit,<br /> Që nga Paqësori Oqean atje tej pas Californias,<br /> Të ndriçonte majat e thepisura të maleve greminathyer,<br /> Tektonikat shkatërruar kishin shtesëzimet e dikurshme,<br /> Dimri nuk kishte kuptimin e stinës,<br /> Por edhe pranvera asnjë kuptim nuk do kishte.<br /><br /> Unë të pashë përmes autostradës Treqind e Pesë<br /> E vetmja arterie blu që i ngjante shpresës së endërrt,<br /> Se ti nuk ke vdekur akoma tëresish si dashuri tokësore,<br /> Dhe unë mund te shpresoj se Kanionet e Mëdha të aventurave,<br /> Do të ringjallin çastin e vdekjes shpirtërore..<br /><br /> Unë të pashë përmes autostradës Treqind e Pesë..<br /> Unë e pashë shpresën të gjarpëronte si aorte e shkretetirës.<br /><br />------------------------------<wbr></wbr><span class="word_break"></span>-----</span></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span class="text_exposed_show">Marrë nga "Arena" në FB</span></div>
</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-47977203948232299922013-02-17T12:21:00.003-08:002013-02-17T12:22:22.968-08:00Gjon Neçaj: KAM URRYER, KAM DASHURUAR<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjURu2pfimQIGXehW7gDPRk8KTY5dRe70AizntU_kVMIdtr2aA3jnxe9OrEQTUU3A7G2o1gDbIJhCp7GE8WyItWYEe0N2LCuDtCsdHsnXvsam_WGhaWsS6oalT1D19cdSGPW8sV8zZaRMM/s1600/Gjon-Necaj.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjURu2pfimQIGXehW7gDPRk8KTY5dRe70AizntU_kVMIdtr2aA3jnxe9OrEQTUU3A7G2o1gDbIJhCp7GE8WyItWYEe0N2LCuDtCsdHsnXvsam_WGhaWsS6oalT1D19cdSGPW8sV8zZaRMM/s200/Gjon-Necaj.jpg" width="159" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<em><span style="color: #e69138; font-size: large;"></span></em> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<em><span style="color: #e69138; font-size: large;"></span></em><br />
<em><span style="color: #e69138; font-size: large;">KAM URRYER, KAM DASHURUAR</span><br /> <br /> Dy fjalë që njerëzimit i sjellin trishtime,<br /> Dy fjalë që janë të kundërtat e polit;<br /> Dy fjalë që në jetën time 60 vjeçare,</em><span class="text_exposed_show"><em> </em></span><br />
<span class="text_exposed_show"><em>S’i desha dhe i desha vetëm për hir të Zotit…<br /> <br /> Tani që thinjat janë shpeshtuar në kokë,<br /> Urrejtjen e kam më larg nga zemra;<br /> Kurse dashurinë e afroj pranë vetes,<br /> Kam dëshirë shtruar të ulem me femra.<br /> <br /> Nuk di ku ikën ato bionde njomëzake,<br /> Që para një çerekshekull vallëzonin si zanë;<br /> Në gjumë, në punë belholla dredharake,<br /> Më dilnin para syve si filma në ekran.<br /> <br /> Vërtetë ishin vajza e jo zana mali,<br /> Dëshirë kishin të bisedoni me mua;<br /> Më vardiseshin nga prapa e qanin prej malli,<br /> Kur i takoja buzëmbrëmjeve në krua.<br /> <br /> Ende sot më kujtohet lezhjania Vitore,<br /> Në shkollën e mesme, në vitin e tretë;<br /> Faqet i kish si kokërr molle,<br /> E ju betohem në klasë, për mua ka mbet…<br /> <br /> Në fakt unë s’isha ndonjë Don Zhuan,<br /> E lojë dashurie s’kam bërë në jetë,<br /> Por thellë në shpirt kam dashuruar,<br /> Të bukurën njerëzore, ideale të vërtetë.<br /> <br /> Këto vargje shkarravina këtë natë pranvere,<br /> Fshehtas po i shkruaj në orët e vona,<br /> Ndoshta në mëngjes fjalët e kësaj vjershe,<br /> Do zhduken prej gruas sime, e shtrenjta Viola.<br /> <br /> Në jetë kam urryer, por dhe dashuruar,<br /> Dhe ky është pranimi i parë njerëzor;<br /> Kush t’i lexojë këto vargje mos të mbetet i hutuar,<br /> E bukura në jetë është ideali madhështor.<br /> <br /> Shpesh në punë, me koleget e mia,<br /> Acarohem në çast, por shpejt ndryshoj mendje,<br /> U betohem se në shpirt jam qelibar,<br /> Dhe acarimet e shpeshta i kam pa dhembje.<br /> <br /> Se poeti ka shpirt tepër të ndjeshëm,<br /> Por detyra thërret edhe revoltë çasti;<br /> Kurrë në jetë njerëzi s’i kam urryer,<br /> Në zemrat e tyre më ka lindur fati.<br /> <br /> Ndaj urrejtjen e përbuz nga shpirti im,<br /> E dashurinë e ofroj përherë pranë vetes,<br /> Se shumë e ndjeshme është zemra ime,<br /> Mesazhi i përjetshëm vetvetes…</em><br /> <br /> Dardani,maj,1996-shkurt 2013</span></div>
</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-19263415609418108052013-02-12T03:30:00.001-08:002013-02-12T03:30:31.127-08:00Dy poezi nga Agim Desku<span class="userContent"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4ozSOTgKwpxPV8sEr9OjqyDu8-rNJ7rcbzsl7ISrKHd5BGxlsLPimUBT6PYennH0DrgTsN-cEhe7P-duK4kIPVJs5OZYRFJCADz8md-JvelX59mUGbtrDPDNpIhof8jjQov0advEm0-zO/s1600/Agim+2.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4ozSOTgKwpxPV8sEr9OjqyDu8-rNJ7rcbzsl7ISrKHd5BGxlsLPimUBT6PYennH0DrgTsN-cEhe7P-duK4kIPVJs5OZYRFJCADz8md-JvelX59mUGbtrDPDNpIhof8jjQov0advEm0-zO/s200/Agim+2.JPG" width="140" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
Agim DESKU<br /><br /><span style="color: #e69138; font-size: large;">Në Ditën e Pavarësisë</span><br /> <br /> Mbi secilin lapidar <br /><span class="text_exposed_show">Shkruhet emri Yt<br /> Pavarësi<br /> Mbi lotin e secilës nënë<br /> Si dashuri zemrash<br /> Për këtë ditë të madhe<br /> Të zanave e shqipeve<br /> Kah këndonin secilës pranverë<br /> Thurin flamurin tim<br /> Kuq e zi<br /> Lidhet me murin tim<br /> Gur Koshare i shembur<br /> Sot lule bashkimi o vëlla<br /> Këtë fjalë me vite e kisha<br /> Lotit tim<br /> Si kujtim brezash<br /> Sot në secilin lapidar<br /> Më rri emri yt e imi<br /> Më rri kënga më e bukur<br /> E kënduar sebashku<br /> Në udhëtimin tim<br /> Rrugës se Kombit<br /> Ibrahim Rugova<br /> Eh,fluturoj më shpejtë <br /> Se fluturat<br /> Përmes Adem Jasharit<br /> Me shqipet vallëzojmë<br /> Në secilin cep atdheu<br /> Në Prishtinë<br /> Herë në Tiranë<br /> Këmbëkryeq në një sofër sot<br /> Se dikur Ilioropellazg<br /> Denbabaden<br /> I njëjti jam faqe brezash<br /> Heronjë atdheu<br /> Për këtë ditë u lindem<br /> U rritem hutave<br /> Lule mblodhem shpirtit<br /> Emrin e kishim atdhe<br /> Edhe fjalën shqipe<br /> Besën e rujtem zemrave<br /> Për mikun ishim mik<br /> Armikun e kishim armik<br /> Dje,sot e nesër<br /> E di cili ishte miku <br /> Dhe armiku i atdheut tim<br /> Për atdheun <br /> Jam roje e ushtar<br /> Jam hero i gjallë<br /> Për këtë ditë të madhe<br /> Urime Pavarësia Kosovë.<br /> </span></div>
<span class="text_exposed_show"></span><br />
<span class="text_exposed_show"></span><br />
<span class="text_exposed_show"></span><br />
<span class="text_exposed_show"> </span><br />
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<br /><span style="color: #e69138; font-size: large;"> Rruga e Kombit</span><br /> <br /> Vitet i kam dëshmitar<br /> Për atdheun e ndarë<br /> Me shpirt e zemër<br /> Dikur ishim bashkë<br /> Si sot e nësër<br /> Eh,sa lotë gëzimi kam<br /> Kah eci e fluturoj<br /> Nëpër secilin cep atdheu<br /> Me shpejtë se zëri<br /> E mendja ime<br /> Zanat me bëjnë udhën<br /> Të shtruar me lloje ngjya lulesh<br /> Si dikur e shtruar me gurë malli atdheu<br /> Kurr e pashkelur nga këmba ime<br /> Kurr e pakënduar nga zemra ime<br /> Sot Rruga e Kombit shkëlqen<br /> Si nuse Kosove e Tropoje<br /> Eh,pas pesëdhjetë vitesh na bashkoj<br /> Me nipçen Gjon Neçaj<br /> A nuk ishin pesëdhjetë vite ndarje shpirti<br /> Edhe të vetmën zemër ma ndanë në copa-copa<br /> Kush më shumë na ndau sikur Evropa<br /> Vetëm loti mbeti i vetmi lot kujtimesh<br /> Për secilën këngë të pakëndur si bashkim<br /> Për fjalën më të bukur që ruanim shpirtit<br /> Rruga e Kombit sot i bën dritë atdheut<br /> Pranverat i sjell më afër zemrës<br /> Në këtë ditë kanë festë shqipe e zana<br /> Sot më 18 shkur 2013<br /> Fluturojmë në këto vite feste<br /> Lindin çdo ditë emra brezash Pvarësie<br /> Në këtë ditë në secilin lapidar <br /> E shkruaj vargun më të bukur lirie<br /> Të shenuarme shkronja ari<br /> Me emrin e dashur të secilit luftëtarë<br /> Një varg e ruaj edhe për një ditë të re<br /> Si bashkim zërash për të vetmin atdhe<br /> Lë të jetë një uratë e shpirtit tim <br /> Për të vetmën fjalë shqipe <br /> Për të vetmin bashkim.</div>
</span><div class="text_exposed_root text_exposed">
</div>
Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-90357524760204774442013-02-12T03:26:00.002-08:002013-02-12T03:27:26.984-08:00Ardi Omeri: NDRIÇO<span class="caption" data-ft="{"tn":"L"}"></span><br />
<span class="caption" data-ft="{"tn":"L"}"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ_KqEMqnPWHqwc50F0UvtXHbFy3D7kJ4tebq3TfehuVv2IY7E41PjGAhnlNGNk-sSH-m6yq-jIKpLRcNyTzA04H3GFC4AddPyyKUiWb00vdegdhgzY6rFqljuYCGN6y8OAb565dVLcPV8/s1600/Ardi-Omeri.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ_KqEMqnPWHqwc50F0UvtXHbFy3D7kJ4tebq3TfehuVv2IY7E41PjGAhnlNGNk-sSH-m6yq-jIKpLRcNyTzA04H3GFC4AddPyyKUiWb00vdegdhgzY6rFqljuYCGN6y8OAb565dVLcPV8/s200/Ardi-Omeri.jpg" width="142" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_511a265cdd1399e72797903">
</div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #e69138; font-size: large;">NDRIÇO...</span><br />
<br />
Hëna nuk dëshpërohet kurrë, <br />
Hëna është magjistare, <br />
Ajo tundon e më <span class="text_exposed_hide">...</span><span class="text_exposed_show">pas largohet, <br /> është idhulli i çdo mëkatare! <br /> <br /> Ndaj ti asaj mos i ngjaj në virtyt, <br /> Ngjai në bukuri! <br /> Përpiqu të jesh Diell edhe natën, <br /> dhe Hëna do të ndriçojë më pak se ty...</span></div>
</span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-24177053481977868152013-02-05T14:35:00.002-08:002013-02-05T14:38:31.367-08:00Rrahim Sadiku: Për të mos harruar<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2VkqIGPTGHy2LBw_tWATCqckmEyrRXGRt0YpJULmL2c9HBTIYWfoHkkTP8TMaiVJ0LedDLZLCkeVULpQFDIzhOVetlTO_ZKQQ1pgO-vwXzePAtNKEKUeqM_vR8yZ5-cxGqNS2wRSIfok/s1600/RRAHIM-SADIKU.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2VkqIGPTGHy2LBw_tWATCqckmEyrRXGRt0YpJULmL2c9HBTIYWfoHkkTP8TMaiVJ0LedDLZLCkeVULpQFDIzhOVetlTO_ZKQQ1pgO-vwXzePAtNKEKUeqM_vR8yZ5-cxGqNS2wRSIfok/s200/RRAHIM-SADIKU.jpg" width="144" /></a></div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #e69138; font-size: large;"></span> </div>
<div class="text_exposed_root text_exposed">
<span style="color: #e69138; font-size: large;"><em>Për të mos harruar</em></span><br />
<br />
<em>Dhe na e morën atë tokë hyjnore,<br /> Vranjë, Leskoc, Kurshumli, Prokuple…<br /> Më të bukurën mbi këtë dhe!</em><br />
<span class="text_exposed_show"><em>Me të vdekur mbushën fushat,<br /> Vdekjen e bënë një me ne,<br /> E na ndoqën tutje,<br /> Tutje e tutje…<br /> Tashti e dy shekuj,<br /> Të na shtyjnë në Azi,<br /> T’na lënë fare pa Atdhe!</em></span></div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinQEtJzcxeg-CQWixFVfHBqOZUEfDN4z_OlgJh8SWSt-RIeLC-D65L2xVAjKaj3vA7xGPq6dZWmJfnD__hnMMHPaUQbccW9xd7RUoPG_I_MPpfhFuIeoLM_m0RA_rjKczT7i85mnt85ic/s1600/Muhaxhiret.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinQEtJzcxeg-CQWixFVfHBqOZUEfDN4z_OlgJh8SWSt-RIeLC-D65L2xVAjKaj3vA7xGPq6dZWmJfnD__hnMMHPaUQbccW9xd7RUoPG_I_MPpfhFuIeoLM_m0RA_rjKczT7i85mnt85ic/s400/Muhaxhiret.jpg" width="400" /></a></div>
Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-29523310602676484332013-01-31T03:18:00.001-08:002013-01-31T03:18:01.133-08:00Fran Tanushi: MOJ E MIRA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ26qM6tCblHHNwwxkTujsVpGhBv22N28_0J9XWDgOBDVRr_zFxw-uBg579_nnNdq7GqS8MmnZApBJtzKoPaYe8loDU_pRGJf-uhNeRIZCKGVQge6CdOWoKgj58xIn0_cDLKVABWcES0E/s1600/Fran-Tanushi-.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ26qM6tCblHHNwwxkTujsVpGhBv22N28_0J9XWDgOBDVRr_zFxw-uBg579_nnNdq7GqS8MmnZApBJtzKoPaYe8loDU_pRGJf-uhNeRIZCKGVQge6CdOWoKgj58xIn0_cDLKVABWcES0E/s200/Fran-Tanushi-.jpg" width="138" /></a></div>
<span style="color: #e69138; font-size: large;"></span><br />
<span style="color: #e69138; font-size: large;">MOJ E MIRA</span><br />
<br />
dashurisë<br />
do të i këndojë<br />
<br />
mjaft më britma e kuje <br />
<br />
jeho kënga ime...<br />
këngë baritore<br />
<br />
,,moj e mira nëpër therra’’<br />
<br />
nga pejsazhi i trisht<br />
zëri në mes u ngjiz<br />
<br />
e mira ime<br />
<br />
ku mbetën livadhet më lule<br />
shpatijet më hije<br />
<br />
eee dashuri e gjëmbosur<br />
<br />
si nuk kemi ditur kurrë<br />
(as më këngë) <br />
të dashurojmëHaxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-84355438578113750632013-01-31T03:15:00.003-08:002013-01-31T03:15:33.737-08:00Gjon Neçaj: MALISHEVA<span class="userContent"><span class="text_exposed_show">
</span></span><br />
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjURu2pfimQIGXehW7gDPRk8KTY5dRe70AizntU_kVMIdtr2aA3jnxe9OrEQTUU3A7G2o1gDbIJhCp7GE8WyItWYEe0N2LCuDtCsdHsnXvsam_WGhaWsS6oalT1D19cdSGPW8sV8zZaRMM/s1600/Gjon-Necaj.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjURu2pfimQIGXehW7gDPRk8KTY5dRe70AizntU_kVMIdtr2aA3jnxe9OrEQTUU3A7G2o1gDbIJhCp7GE8WyItWYEe0N2LCuDtCsdHsnXvsam_WGhaWsS6oalT1D19cdSGPW8sV8zZaRMM/s200/Gjon-Necaj.jpg" width="159" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #e69138;">MALISHEVA<o:p></o:p></span></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ne metastazat
kanceroze te hordhive pushtuese,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ky emer zemadh
kancelarive shoviniste qarkullonte mote e mote;<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ndaj me dhembe
hekurin e shqyenin bijte malishevas,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Duke sfiduar
kasnecet e stervitur te Beogradit,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ne prehistorine e
golgotes se udheve te kesaj bote…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kur themi
Kosove,kemi thene Malisheve,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Rritur mbi bozhure
breza trimash me plisa sinonim bjeshkesh,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ne rrugetimin
qindravjecar te brezave te nje race,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Me votren e ndezur
dhe britmat e femijeve ne kullat e shpuara<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nga plumbat e
hordhive…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>E historia
qortonte bijte e Loke Madhes,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Per te rrokur
armet ndaj armikut te perjetshem,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>E lirine kerkonin
udheve te historise,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Per te fituar nje
dite ate qe kerkonin prej moti,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>E lulkuqet luluan
gjak te njome Labinoti…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kosova therriste
ne shtate e shtatedhjete,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Malisheva trime
armet mbante ngjeshe…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kur themi
Kosove,kemi thene Malisheve,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Me pushket
n’frengjia e gjerdanin ngjeshe,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Luftuan moteve me
pushke e pene,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Duke ruajtur
nderin e Lokes Nene…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kosoves i dhane
lirine,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Malisheves ia
rriten lavdine,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ndaj cdo pervjetor
nderohen mot mbas moti,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Deshmoret e lirise
,nipa Kastrioti.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><span style="font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "MS Gothic"; mso-bidi-font-family: "MS Gothic";"> </span><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ne rilindjen e
pervjetoreve te fitores,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zerin e ngre deri
ne kupe te qiellit,<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Askujt s’ja
leshojme hisen e diellit…<o:p></o:p></span></div>
</span><br /></span><br />Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6698329037247799007.post-24618835828196485242013-01-31T03:05:00.000-08:002013-01-31T03:05:05.010-08:00Fakete Rexha: LULE PO VYSHKEM<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-JQGvaeYsv_0/UPffsNOdhWI/AAAAAAAABJ0/vgLVS2exCGU/s1600/fakete-rexha.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://2.bp.blogspot.com/-JQGvaeYsv_0/UPffsNOdhWI/AAAAAAAABJ0/vgLVS2exCGU/s200/fakete-rexha.jpg" width="135" /></a></div>
<em><span style="color: #e69138; font-size: large;"></span></em><br />
<em><span style="color: #e69138; font-size: large;">LULE PO VYSHKEM</span><br /> (cikel)<br /> <br /><span class="text_exposed_hide">...</span></em><span class="text_exposed_show"><em> 1.<br /> Afer teje, ne ty e kraharor shume duar. Afer simes edhe nje. Dhe prape nje tjeter afer saj. Lozim me flokun, syrin, buzet, e perkdhelim faqet tua. Ne koke me zili m'i bie dores doçka e vogel e sime bije. Hije qe eshte e jotja. Shpresa ime e vetmja ne gji. Syte e saj shikimin tende kane. E gazin tim boje lulepjeshke. Aq te dashur me jini, sa do t'vdisja per ju dy! E di. Ishull e mundur midis uji dola. Po n'ajer, pluhur, rere s'u shndrrova. Te me marri era me gjithe perkujtimet e mia. Gershete m'gershete kohen vetmi e lidha, e lirine qe humba. Mal gjithe bore u ngrita. Drite e forte qiellore qe t'verbon. Ne kopshtin tim veç kete lule kam. Te vetme, te holle si peri. Dhe, lekuren qe mveshe eshtrat trupit kocke e krande.<br /> <br /> Zot, po ç'mrekulli!<br /> <br /> 2.<br /> Vitet po na mbulojne me mjegulla. Jeta me shati e me bore po na varros ngadale. Dhe, nje dite mungesa papritur nga t'gjallet do t'na fshije. Nese e para vdes dhe ti pas meje mbetesh. Nese ti separi vdes dhe une sakaq pas teje. A te premtojme? Te mos kete lot as mos t'kete dhembje. Oh, sikur veç ta dinim si e jona sa dashuri kane vdekur. Sa do te lidhen e keputen. Lindin e vdesin deri atehere.<br /> <br /> Se dhembja qe po jetoj pa ty a ka krahasim.<br /> Ndonje dhembje me te madhe?<br /> <br /> 3.<br /> Gjoksi im me netet dhe brendine e pafund qe fle dhomes sime. Ne mua kerkojne te ma çmendin çdo dite te jetes sime. Dhe, sakaq me kapin ethe, mu fillim vjeshte. Une sapo nisa boten te gjalle ta krijoj. Lule po vyshkem sall pikellim. Kur veç m'kujtohesh me sos malli. Sa fort te pata dashur. Cili desh t'me vras separi per ty m'plagosi. Lidhshe zemren tende per timen para se t'binim ne gjume. E, luteshe. Sidoqofte, vetem une e di ende.<br /> <br /> Ku eshte dera e zemres sate.<br /> <br /> 4.<br /> Megjithate, une e vrava! Desha ta shihja si neper murin gastarte fytyren e tij te dyllte. Zemren e tij shurdhmemece qe e pata mall. As e preka as ia pashe. Une e tille! Mizore! E verber! Vetiake! Kisha ndjesine se kurre s'me deshi. E marrezisht e desha. Prandaj, edhe e vrava! Oh, me ç'deshirim prisja çdo ardhje te tij. Sorollatesha rrugeve duke mbytur qe s'levizte kohen qe s'merrte fryme. Pike vere. Bore. Deri nenlekure shiu. Pritja e pritja gjithe diten. Deri me pas kohen e caktuar. Jashtesise sime vesa ne gjinj e çepallave. deri te lumturia qe ndjeja zemres rretheqark. Kur vinte me ne fund. E, fala nje here, dy here, shume here. Pastaj, e falja gjithe here. Se e desha! Mrekulli e perkryer me ishte bota. Te dashur femijet. Por, tani dhe vetem tani po e shoh, deri ne ç'shkalle te rremben dashuria.<br /> <br /> C'fuqi magjike ka te tjetersimit. <br /> Dashuria njerezore. Oh, ç'mjerim!<br /> Qe te shkyhesh gazit!</em></span>Haxhi Muhaxherihttp://www.blogger.com/profile/00215452415755438186noreply@blogger.com0